Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2008

Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΩΝ ΚΑΡΠΑΘΙΩΝ

Το βιβλίο " ο πύργος των Καρπαθίων" είναι γραμμένο από τον Ιούλιο Βέρν. Είναι ένα μυθιστόρημα.
Κοντά στο χωριό Βέρστ, στην Τρανσυλβανίας υψώνεται ο πύργος των Καρπαθίων. Μετά την αποχώρηση του Ροδόλφου ντε Γκορτζ, τελευταίου εκπροσώπου της οικογένειας των ευγενών που τον κατείχε, ο πύργος εγκαταλείπεται.
Οι κάτοικοι του χωριού τον αποφεύγουν, καθώς αρχίζουν να κυκλοφορούν ανησυχητικές διαδόσεις και φήμες γύρω από αυτόν.
Κάποια μέρα, όμως, φάνηκε να ανεβαίνει καπνός από τη στέγη του κάστρου. Παρά το φόβο τους, ο νεαρός δασοφύλακας Ντικ Ντεκ και ο γιατρός πηγαίνουν να δουν τι συμβαίνει και πέφτουν θύματα παράξενων φαινομένων.
Λίγο καιρό αργότερα, ο κόμης Θρανς ντε Τέλεκ, που ταξιδεύει για να λησμονήσει το θάνατο της αγαπημένης του τραγουδίστριας, Στίλα, φτάνει στο Βερστ. Μαθαίνοντας ότι ο πύργος των Καρπαθίων ανήκε στο μυστηριώδες πρόσωπο που τον είχε καταραστεί τη στιγμή του θανάτου της Στίλα, αποφασίζει να τον επισκεφτεί.


Δημήτρης

"ΜΙΚΡΕΣ ΚΥΡΙΕΣ" -

Το βιβλίο "Μικρές Κυρίες" το έχει γράψει η συγγραφέας Loyisa May Aleot και είναι ένα μυθιστόρημα. Την εικονογράφηση την έχει κάνει ο Πέτρος Αθανασίου και το εξώφυλλο έχει εικονογραφηθεί από την Κατερίνα Παϊσίου, και έχει μεταφραστεί από την Μαρία Αγγελίδου.
Η χρονική περίοδος που αναφέρεται το βιβλίο είναι γύρω στο 1770 μ.Χ., όταν γινόταν ο εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στους Βόρειους και Νότιους στην Αμερική. Η ιστορία εξελίσεται στη βόρεια Αμερική και ήρωες της είναι οι τέσσερις αδελφές, η Μέγκ, η Τζο, η Μπεθ και η Άμυ.
Οι τέσσερις αδελφές μεγαλώνουν μαζί στο ίδιο σπίτι και είναι πολύ αγαπημένες αλλά συγχρόνως και τόσο διαφορετικές. Μεγαλώνουν μαθαίνοντας να αντιστέκονται στις δυσκολίες της ζωής, να ξεπερνάνε τα εμπόδια, να νικούν τα λάθη και τα ελαττώματά τους, να χαίρονται ό,τι τους προσφέρει η ζωή.
Η Μέγκ, η πιο μεγάλη, η πιο όμορφη, βάζει στην άκρη τη φιλαρέσκειά της και τις κοινωνικές φιλοδοξίες της και βρίσκει την ολοκλήρωση στην αγάπη.
Η καλή Μπεθ αφοσιώνεται στην οικογένειά της, στη μουσική, και σε όσους έχουν ανάγκη από βοήθεια και συμπαράσταση.
Η Άμυ, η μικρότερη, η παραχαϊδεμένη, δυσκολεύεται περισσότερρο από τις άλλες να τιθασεύει τον εγωισμό της .
Και τέλος, η Τζο, το αγοροκόριτσο, είναι η "συγγραφέας" της οικογένειας και αυτή που διηγείται την ιστορία και βέβαια το απολαμβάνει!!!

Το βιβλίο αυτό το αγόρασα στο καράβι καθώς πήγαινα ένα καλοκαίρι στη Μυτιλήνη. έχει 100 σελίδες και έκανε 5 Ευρώ.

Για μένα, είναι ένα βιβλίο καταπληκτικό!!!!Προτείνω να το διαβάσετε.

Αναστασία

ΕΘΙΜΑ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ ΠΟΥ 'ΧΑΝΟΝΤΑΙ'

Σε πολλά μέρη, το βράδυ της παραμονής των Φώτων, οι νοικοκυρές μαζεύουν τη στάχτη από το τζάκι και το πρωί πριν πάνε στην εκκλησία τη ρίχνουν ολόγυρα στις τέσσερις γωνίες του σπιτιού, επειδή, όπως πιστεύουν, τη στάχτη του Δωδεκαημέρου έχει τη δύναμη να διώξει και να προφυλάξει το σπίτι από το κακό. Οι γεωργοί αυτή την στάχτη την βαστούν και την ανακατεύουν στον σπόρο, για να έχουν καλή σοδειά.
Σε άλλα μέρη, παραθαλάσσια, οι νοικοκυρές την ημέρα των Φώτων κατέβαζαν τις εικόνες από το εικονοστάσι, τις έπαιρναν μαζί τους στην εκκλησία και μετά στη θάλασσα, που πήγαιναν να ρίξουν το σταυρό. Όταν ο παππάς έριχνε το σταυρό στη θάλασσα και κάποιοι έπεφταν να τον πιάσουν, οι γυναίκες με μια νεροκολοκύθα έπαιρναν θαλασσινό νερό αμίλητες από 40 κύματα. Ύστερα με βαμβάκι έπλεναν τις εικόνες. Το νερό αυτό μετά το πήγαιναν στην εκκλησία και το έχυναν σε κάποιο σημείο που δεν πατιόταν.
Σε άλλα πάλι μέρη μαζί με τις εικόνες έπαιρναν το υνί, την τσάπα και άλλα γεωργικά εργαλεία και τα
έπλεναν με αρμυρό νερό που το θεωρούσαν αγίασμα. Έπαιρναν και θαλασσινό νερό και το ρίχνανε μέσα στο σπίτι για να διώξει τα ζούδια.
Στην Κορώνη της Πελοποννήσου, άνοιγαν τα βαρέλια με το καινούριο κρασί των Φώτων, αφού τους έριχναν αγιασμό που
έφερναν από την εκκλησία. Μαζεύονταν όλοι οι συγγενείς και ασήμωναν το βαρέλι που θα άνοιγαν, με πρώτο τον νοικοκύρη που κολλούσε με μαστίχα πάνω στο βαρέλι ένα δεκάρικο ή εικοσάρικο. Ο νοικοκύρης στη συνέχεια έβγαζε μεζέ, πίνανε από το νέο κρασί καιγλεντούσανε.

Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2008

Η ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑ

Η βασιλόπιτα στολίζει το τραπέζι της πρωτοχρονιάς. Από το κόψιμο αυτής της πίτας θα μάθουν ποιος είναι ο τυχερός της νέας χρονιάς. Αυτό θα το μάθουν από το νόμισμα, χρυσό ή αργυρό, που θα πέσει στο κομμάτι του τυχερού και από άλλα σημάδια.
Στην Αθήνα συνήθως η βασιλόπιτα είναι ένα συνηθισμένο τσουρέκι που μέσα έχουν βάλει ένα νόμισμα. Στα χωριά και στις πόλεις της υπαίθρου η βασιλόπιτα ζυμώνεται με αλεύρι, ζάχαρη και μυρωδικά και στολίζεται με διάφορα στολίδια, που γίνονται με ζυμάρι και σε ορισμένες περιοχές λέγονται γράμματα, συμβολίζουν το μαντρί των προβάτων, την καλύβα του βοσκού κ.τ.λ. Βάζουν και σταυρό, φουντούκια, σταφύλια επάνω "για να γεννούν τ' αρνιά και τα κατσίκια"Μέσα στη βασιλόπιτα εκτός από το νόμισμα βάζουν και άλλα σημάδια.
Στο Σκοπό της Θράκης βάζουν μέσα μεταλλικό, κλωνάρι από δέντρο κρανιά, και άχερο. Σ όποιον πέσει το μεταλλικό, θα πάρει το σπίτι, σε όποιον πέσει το κλωνάρι θα πάρει το αμπέλι και σε όποιον πέσει το άχερο θα γίνει γεωργός.
Λέγεται ότι τα στολίδια που κάνουν πάνω στη βασιλόπιτα η νοικοκυρά τα κάνει με το πιρούνι, για να βγουν τα μάτια των εχθρών, να μη γλωσσοτρώνε το σπίτι. Αλλού τα στολίδια τα κάνουν με ένα κλαδί για να κλειδώνουν τα στόματα των εχθρών, να μην κακολογούνε. Αλλού πάλι η νοικοκυρά τα έκανε με τη δακτυλήθρα της που είναι το γνώρισμα της νοικοκυράς.

ΕΘΙΜΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ

Στην Ήπειρο, όπου στο τζάκι καίει αδιάκοπα το Χριστόξυλο ή δωδεμερίτης, την Πρωτοχρονιά ρίχνουν στη φωτιά κλαδιά από πρίνο λέγοντας:
Καλημέρασ κι αϊ- Βασίλης
με το πέρναρο στα χέρια,
με το διάφορο στο σπίτι,
όσα φύλλα και κ
λαριά,
τόσα γρόσια και φλουριά.
Ακόμα σκαλίζουν τη φωτιά και βγάζουνε μαντείες από τα φύλλα της δάφνης ή της ελιάς που ρίχνουν σε αυτήν.

Στο τραπέζι της Πρωτοχρονιάς βάζουν αφθονία φαγητών για να έχει το σπιτικό αφονία αγαθών όλο το χρόνο. Στη Λήμνο βάζουν και ένα ρόδι στο τραπέζι, για να είναι γεμάτο το σπιτικό με αγαθά όλη τη χρονιά όπως είναι και το ρόδι γεμάτο.Σε άλλα μέρη βάζουν στο τραπέζι τους κλαριά ελιάς, ως σημείο υγείας, φλουριά ως σημείο ευτυχίας κτλ.



ΕΘΙΜΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

Το αρραβώνιασμα:
Το αρραβώνιασμα της φωτιάς γινόταν τα ξημερώματα των Χριστουγέννων, την ώρα που ο λαός την αποκαλεί "ανοιχτή ώρα". Η νοικοκυρά βάζει στο τζάκι ένα μεγάλο ξύλο και σύμφωνα με την παράδοση εκείνη την ώρα ό,τι ζητήσεις μπορεί να γίνει.
Το πάντρεμα της Φωτιάς:
Το πάντρεμα της φωτιάς της φωτιάς γίνεται τα ξημερώματα της Πρωτοχρονιάς. Στο τζάκι μπαίνουν δυο μεγάλα ξύλα που φροντίζει ο νοικοκύρης να είναι ισομερή και να καίγονται το ίδιο. Σύμφωνα με την παράδοση εκείνη την ώρα που δεν αλλάζει μόνο η ημέρα αλλά αλλάζει και ο χρόνος όποια ευχή ή κατάρα αν κάνει ο άνθρωπος αυτή θα πιάσει τόπο λέει ο λαός. Τα συγκεκριμένα έθιμα τα συναντάμε σε πάρα πολλά σημεία της Ρούμελης, της Φθιώτιδας και της Φωκίδας.

Παραλλαγή του παντρέματος της Φωτιάς.
Την παραμονή των Χριστουγέννων σε πολλά μέρη της Ελλάδας "παντρεύουν" τη φωτιά. Παίρνουν ένα ξύλο με θηλυκό
όνομα π.χ. κερασιά και ένα με αρσενικό όνομα, συνήθως από αγκαθωτά δέντρα. Τα αγκαθωτά δέντρα, λένε, απομακρύνουν τα δαιμόνια, όπως τους καλικάντζαρους
Στη Θεσσαλία, τα κορίτσια έβαζαν δίπλα στο αναμμένο τζάκι κλωνάρια κέδρου, ενώ τα αγόρια τοποθετούσαν κ
λαδιά αγριοκερασιάς. Τα λυγερά αυτά κλωνάρια αντιπροσώπευαν προσωπικές τους επιθυμίες και μια καλότυχη γενικά ζωή. Όποιο κλωνάρι καιγόταν πρώτο σήμαινε ότι ήταν καλό σημάδι για το κορίτσι ή το αγόρι, καθώς και ποιο θα παντρευόταν πρώτο ανάλογα αν ήταν κέδρος ή αγριοκερασιά,





Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2008

ΚΑΛΑΝΤΑ ΠΗΛΙΟΥ ΚΑΙ ΛΗΜΝΟΥ

Στα χωριά του Πηλίου που είχαν πρόβατα τα παιδιά τραγουδούσαν τα πιο κάτω κάλαντα:

Εδώ σε τούτες τες αυλές, τες μαρμ
αροστρωμένες,
εδώ 'χουν χίλια πρόβατα και τρεις χιλιάδες γίδια.
Σαν κάνουν τον ανήφορο,
γιομιζ' ο λόγγος όλος,
σαν πιάσουν τον κατήγορο,
γιομίζ' ο κάμπος όλος.
Σαν το μυρμήγκι περπατούν, σαν το μελίσσι βάζουν,
σαν τον αφρό της θάλασσας αφρίζουν τα
καρδάρια.
Εμείς ολίγα τα '
παμε κι ο Θιος να τ' αβγαταίνει.

Αν ο νοικοκύρης του σπιτιού είναι γεωργός τότε το τραγούδι είναι για το όργωμα. Τα πιο κάτω κάλαντα τα λέγανε στην Λήμνο:

Τα μαύρα βόδια στο ζυγό, τα τρίβδωλα* στ' αλέτρι
κι αυτά τα λαμπροκέρωτα να ζουν, να τριβδωλάνε!
Αγριογιολιά είναι τ' αλέτρι σου και δάφνη ο ζυγός σου,
είναι φκεντρίκια σου* τριανταφυλλιάς κλωνάρι,
είναι και η ζευγίκια* σου μετάξι συρματένιο.
Δευτέρα μέρα γιούρντισες* να πα να πρωτοσπείρεις.
Η στράτα ρόδα γέμισε και τα χωράφια σπόρο.
- Θα σε ρωτήσω αφέντη μου, πόσα πινάκια σπέρνεις;
-Σπέρνω κριθάρι δώδεκα, σιτάρι δεκαπέντε,
και κατ' στην ακρογιαλιά άλλα σαρανταπέντε,
κι αυτό με το διαστήκανε* περδίκια να το φάνε.
Δεν είν΄περδίκια μαναχά, μον' είναι και λαγούδια.
Πήρα το τουφεκάκι μου να πα να το σκοτώσω.
Ούτε περδίκια σκότωσα ούτε λαγούδια πιάσα,
μον' θέρισα και αλώνισα όλα τα αποφαγούδια.
'Κανα πινάκια αμέτρητα, πινάκια μετρημένα
κι εκεί που τα μετρούσαμε, να κι ο Χριστός κι επέρνα.
Εκεί που στάθηκε ο Χριστός χρυσό δεντράκι βγήκε
κι εκεί που παραπάτησε, βγήκε ένα κυπαρίσσι.
...................
Αφέντη μου πεντάφεντε, πέντε φορές αφέντη!
Πέντε κρατούν το μαύρο σου και τρεις τονε σελώνουν
και δεκοχτώ περικαλούν: Αφέντη καβαλίκα!
Καβαλικεύεις, χαίρεσαι, πεζεύεις καμαρώνεις....

Βάλε τ' αφέντη μ', βάλε το χέρι σου στη τζέπη.
Αν εύρεις γρόσα δω μας, τα φλουριά μην τα λυπάσαι,
βάλε και το γλυκό κρασί, να πιουν τα παλικάρια.

Η νοικοκυρά φιλοδωρεί τα παιδιά με κουλούρια και κάστανα ή καρύδια και αυτά φεύγουν, για να χτυπήσουν άλλη πόρτα. Αν όμως η πόρτα δεν ανοίξει και τα παιδιά δυσαρεστηθούν, τότε και το τραγούδι τους κάθε άλλο παρά επαινεί τον νοικοκύρη.


Αφέντη μου, στην κάπα σου χίλιες χιλιάδες ψείρες
άλλες γεννούν, άλλες κλωσούν, άλλες αυγά μαζώνουν.....



*τρίβδωλα= οργώνουν3 φορές
φκεντρίκια=βουκέντρα
ζευγίκια= το σχοινί που τα τραβούν
ιούρντισες= κίνησες
διαστήκανε= μοιραστήκανε


ΚΑΛΑΝΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΘΡΑΚΗΣ

Θρακιώτικα κάλαντα

1.Χριστός γεννιέται,
σα γήλιος φέγγει,
σα νιο φεγγάρι,
σαν παλικάρι.

2.Κυρά θεοτόκο
εκοιλοπόνα,
εκοιλοπόνα
και παρακάλειε!
- Βοηθήσετέ με
αυτή τηνώρα
τη βλογημένη
και δοξασμένη,
μαμή να πάτε
μαμή να φέρτε.

3. Ώστε να πάσι
και να γυρίσουν
Χριστός γεννήθη,
σα νιο φεγάρι
σαν παλικάρι.


Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΕΘΙΜΟ ΣΤΟ ΚΑΤΣΙΔΟΝΙ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ


Για να πάει καλά ο χρόνος που έρχεται,τη νύχτα της παραμονής των Χριστουγέννων, πριν ξημερώσει,βάζουν ένα βόδι μέσα στο σπίτι, για να κάνει ποδαρικό, όπως λένε,και το αφήνουν εκεί μέχρι να κατουρίσει. Το βόδι είναι ευλογημένο και εγγυάται την καλή χρονιά.
Αλλού
πάλι βάζουν τα παιδιά να χτυπούν τη νιόπαντρη με τη βέργα στην πλάτη, για να κάνει παιδιά.

ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΞΥΛΟ

Στα χωριά της βόρειες Ελλάδας, από τις παραμονές των εορτών ο νοικοκύρης ψάχνει στα χωράφια και διαλέγει το πιο όμορφο ,το πιο γερό, το πιο χοντρό ξύλο από πεύκο ή ελιά και το πάει σπίτι του. Αυτό ονομάζεται Χριστόξυλο και είναι το ξύλο που θα καίει για όλο το δωδεκαήμερο των εορτών (από τα Χριστούγεννα μέχρι και τα Φώτα) στο τζάκι του σπιτιού. Πριν ο νοικοκύρης φέρει το Χριστόξυλο, κάθε νοικοκυρά φροντίζει να έχει καθαρίσει το σπίτι και με ιδιαίτερη προσοχή το τζάκι, ώστε να μη μείνει ούτε ίχνος από την παλιά στάχτη. Καθαρίζουν ακόμη και την καπνοδόχο,για να μη βρίσκουν πατήματα να κατέβουν οι καλικάντζαροι, τα κακά δαιμόνια, όπως λένε στα παραδοσιακά χριστουγεννιάτικα παραμύθια. Έτσι το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων, όταν όλη η οικογένεια θα είναι μαζεμένη γύρω από το τζάκι, ο νοικοκύρης του σπιτιού ανάβει την καινούρια φωτιά και μπαίνει στην πυροστιά το Χριστόξυλο. Ο λαός λέει ότι καθώς καίγεται το Χριστόξυλο, ζεσταίνεται ο Χριστός, εκεί στην κρύα σπηλιά της Βηθλεέμ. Σε κάθε σπιτικό,οι νοικοκυραίοι προσπαθούν το Χριστόξυλο να καίει μέχρι τα Φώτα.

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008

ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ

Την ονομασία τους την πήρανε από τη λατινική λέξη calenda, που προέκυψε από το ελληνικό ρήμα καλώ. Ομάδες παιδιών περιφέρονται στους δρόμους, στα σπίτια, στα καταστήματα και τραγουδούν με τη βοήθεια του τριγώνου τραγούδια που αφορούν τα Χριστούγεννα, την Πρωτοχρονιά και των Θεοφανίων

Το έθιμο αυτό υπήρχε και στην αρχαία Ελλάδα. Τα παιδιά κρατώντας κλαδί ελιάς ή δάφνης, στολισμένο με καρπούς και άσπρο μαλλί, η λεγόμενη ειρσιώνη, από το έριο= μαλλί, γύριζαν και τραγουδούσαν και τους έδιναν δώρα.

Μετά το έθιμο αυτό το πήραν και οι Ρωμαίοι. Στο Βυζάντιο κρατούσαν ραβδιά ή φανάρια ή ομοιώματα πλοίων ή και κτιρίων, στολισμένα και τραγουδώντας, συνόδευαν το τραγούδι με κρούση τριγώνου ή τυμπάνου.
Σχετικός είναι ο περίφημος ζωγραφικός πίνακας του Νικηφόρου Λύτρα , "ο τυμπανιστής"
Αυτό το έθιμα διασώζεται ακόμα και σήμερα σε όλα τα μέρη της πατρίδας μας. Ακούμε κάλαντα πολλά και ποικίλα, με πολλές παραλλαγές στα διάφορα διαμερίσματα της χώρας μας.

ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΨΩΜΟ


Το "ψωμί του Χριστού" το έφτιαχνε, την παραμονή των Χριστουγέννων, η νοικοκυρά με ιδιαίτερη ευλάβεια και με ειδική μαγιά ( από ξερό βασιλικό κ.λ.π.). Απαραίτητος επάνω χαραγμένος ήταν ο σταυρός. Γύρω - γύρω υπήρχαν διάφορα διακοσμητικά σκαλιστά στο ζυμάρι ή πρόσθετα στολίδια όπως καρύδια, μύγδαλα κ.α.
Την ημέρα του Χριστού, ο νοικοκύρης έπαιρνε το χριστόψωμο, το σταύρωνε, το έκοβε και το μοίραζε σ' όλη την οικογένειά του και σε όσους παρευρίσκονταν στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι.

Οι Σαρακατσαναίοι τσοοπάνηδες έφτιαχναν δυο χριστόψωμα. Το πρώτο, το καλύτερο και με τα πιο πολλά κεντίδια, ήταν για το Χριστό "για να τους φυλάει και να τους βλογάει". Πάνω του σκάλιζαν ένα σταυρό, φεγγάρι και πέντε λουλούδια.
Το δεύτερο, η τρανή Χριστοκουλούρα ή ψωμί του Χριστού, ήταν για τα πρόβατα. Έτσι τιμά ο βοσκός και τα βλογά ο Χριστός. Στη Χριστοκουλούρα παριστάνεται με ζύμη, όλη η ζωή της στάνης, δηλ. η μάντρα, τα πρόβατα, οι βοσκοί κ.λ.π.

" Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΒΑΓΙΑΣ " - " Η ΡΟΥΜΠΙΝΗ - Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΝΕΡΑΪΔΑ "


Πρώτο βιβλίο: "Ο θησαυρός της Βαγίας"

Το βιβλίο αυτό το έγραψε η συγγραφέας Ζωρζ Σαρή και ένα μυθιστόρημα. Οι ήρωες του βιβλίου είναι εφτά παιδιά: η Ζωή, η Βέρα, ο Αλέξης, η Ράνια, η Σόφη και η Νικόλ, ο Κλου.

Τα παιδιά περνούν τις διακοπές τους στην Αίγινα. Μια μέρα που οι γονείς τους θα λείψουν αποφασίζουν να ψάξουν για ένα θησαυρό, "το θησαυρό της Βαγίας" που είναι κρυμμένος σε αυτή την περιοχή. Μετά από συζητήσεις αποφασίζουν ότι ο θησαυρός είναι κρυμμένος στο βουνό. Έτσι παίρνουν το δρόμο κατά το βουνό αναζητώντας το θησαυρό. Κατά τη διαδρομή τους συμβαίνουν διάφορα περιστατικά αλλά αυτά συνεχίζουν τον ανηφορικό δρόμο προς την κορυφή του βουνού ψάχνοντας τον κρυμμένο Θησαυρό....
Μου άρεσε πολύ αυτό το βιβλίο και θα ήθελα πολύ να συμμετείχα και εγώ σε αυτήν την περιπέτεια, δηλαδή να ήμουν μια ηρωίδα αυτής της ιστορίας.

Λουκία

Δεύτερο βιβλίο:" Η Ρουμπίνη, η κόκκινη νεράιδα"
Η συγγραφέας του βιβλίου είναι Ντέιζη Μέντοους και είναι ένα περιπετειώδες μυθιστόρημα.
Δυο κορίτσια, η Κρίστι και η Ρέιτσελ βοηθούν του Ρουμπίνι να σταματήσουν τον Παγερό Τζακ και τα ξωτικά του να καταστρέψουν τη Νεραϊδοχώρα.
Ο εικονογράφος αυτού του καταπληκτικού βιβλίου είναι η αγαπημένη μου
Τζόρτζι Ρίπερ και μεταφραστής η Στεφανία Φέρρο.
Μου άρεσε πάρα πολύ και το διάβασα με την καρδιά μου και δε θα το ξεχάσω ποτέ!!!!!!

Το βιβλίο έχει 85 σελίδες και το αγόρασα 4,50 Ευρώ.

Κατερίνα

Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2008

ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΤΗΣ ΗΡΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΗΡΑΚΛΗ -Ο ΦΟΝΟΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥ

Ο Ηρακλής ζούσε στη Θήβα ήσυχα με τη Μεγάρα και τα οχτώ ή όπως λένε άλλοι πέντε παιδιά τους, και τα ονόματά τους είναι: Αντίμαχος, Κλύμενος, Γλήνος, Θηρίμαχος και Κρεοντιάδης. Όμως η Ήρα, με το ακοίμητο μίσος ενεντίον του Ηρακλή, θέλησε να του χαλάσει αυτή την ησυχία. Του έστειλε μια μανία για φόνο και καταστροφή. Σε μια στιγμή που κυριεύτηκε από μανία αυτή θεώρησε τη γυναίκα του και τα παιδιά τους εχθρούς, και με το τόξο τους σκότωσε τα παιδιά του και τα παιδιά του Ιφικλή. Σώθηκε ο μεγαλύτερος γιος του Ιφικλή, ο Ιόλαος, γιατί κατάφερε ο πατέρας του να τον απομακρύνει. Ακόμη απείλησε να σκοτώσει τον Αμφιτρύωνα, αλλά εκείνη τη στιγμή τον σταμάτησε η θεά Αθηνά ρίχνοντάς του μια πέτρα στο στήθος, που τον έριξε σε βαθύ ύπνο παρόμοιο με θάνατο. Όταν ξύπνησε η μανία του τού είχε πρεράσει.
Σαν φονιάς που ήταν έπρεπε να φύγει από την πόλη και να πάει αλλού για να εξαγνιστεί.Πρώτα πήγε στον ανεπίσημο πεθερό του, τον Θέσπιο, αφού τον καθάρισε από μίασμα του φόνου των δικών το, πήρε το δρόμο για το μαντείο των Δελφών. Στο μαντείο πήγε για να ρωτήσει που πρέπει να ανζητήσει καινούρια κατοικία. Το μαντείο του είπε να πάει στην Τίρυνθα, στη γη των πατέρων του, και να υπηρετήσει πιστά για 12 χρόνια τον Ευρυσθέα, που βασίλευε στις Μυκήνες, την Τίρυνθα και το Άργος και να κάνει τους δώδεκα άθλους που του αναθέσει εκείνος.Όταν κάνει όλα ατά θα αποκτήσει την αθανασία και θα ανεβεί στον Όλυμπο μαζί με τους αθανάτους. Λέγεται ότι τότε για πρώτη φορά η Πυθία του έδωσε το όνομα Ηρακλής, γιατί θα αποικτούσε ατέλειωτη δόξα (κλέος) με το να δίνει ωφέλεια ( ήρα) στους ανθρώπους.μέχρι τότε ονομαζόταν Αλκείδης.

Ο ΗΡΑΚΛΗΣ - Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΓΙΝΟ -ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΟΡΧΟΜΕΝΟΥ

Αφού σκότωσε το λιοντάρι του Κιθαιρώνα ο Ηρακλής, άφησε από το Θέσπιο και τις 50 κόρες του, από τις οποίες γεννήθηκαν 50 παιδιά, γιατί παρόλο που η μικρότερη αρνήθηκε να κοιμηθεί μαζί του η μεγαλύτερη απέκτησε δίδυμα, και πήρε το δρόμο για τη Θήβα.
Στο δρόμο συνάντησε τους απεσταλμένους το βασιλιά του Ορχομενού Εργίνου, που πήγαιναν να εισπράξουν από τους Θηβαίους φόρο. Το φόρο αυτό τον πλήρωναν οι Θηβαίοι γιατί κάποτε στην Ογχηστό, στο ναό του Ποσειδώνα, με μια πέτρα ο ηνίοχος του Μενοικέα, βασιλιά της Θήβας, σκότωσε τον Κλύμενο, βασιλιά του Ορχομενού. Πριν πεθάνει ο Κλύμενος έδωσε εντολή στο γιο του, Εργίνο, να πάρει εκδίκηση από τους Θηβαίους. Πράγματι ο Εργίνος μάζεψε στρατό και ξεκίνησε για τη Θήβα. Στη μάχη που έγινε νίκησαν οι Μινύες, οι κάτοικοι του Ορχομενού, και υποχρέωσαν τους Θηβαίους να στέλνουν στον Εργίνο πρόστιμο εκατό βόδια το χρόνο για 20 χρόνια.
Αυτούς λοιπόν συνάντησε ο Ηρακλής και θέλησε να τους εμποδίσει να εισπράξουν το φόρο. Έγινε συμπλοκή και ο Ηρακλής αφού τους νίκησε, τους έκοψε τις μύτες και τα αυτιά, τους τα πέρασε αρμαθιά στο λαιμό, τους έδεσε τα χέρια πίσω και τους έστειλε στον Ορχομενό, λέγοντάς του πως αυτός είναι ο φόρος που πρέπει να δώσουν στον Εργίνο και στους Μινύες.
Ο Εργίνος όταν είδε τους απεσταλμένους του έτσι ζήτησε από τον Κρέοντα, το βασιλιά της Θήβα, να του παραδώσει αυτόν που έκανε αυτή την πράξη.
Ο Ηρακλής μάζεψε τους συνομηλίκους του και ετοίμασε την άμυνά του γιατί περίμενε πως οι Μινύες θα έρχονταν στη Θήβα. Λέγεται ότι δεν υπήρχαν όπλα στην πόλη για εξοπλιστούν, γι' αυτό πήγαν στους ναούς και πήραν τα όπλα που είχαν αφιερώσει ο πρόγονοί τους στους θεούς ως λάφυρα.
Πράγματι ο Εργίνος πήγε εναντίον της Θήβας. Ο Ηρακλής είχε πιάσει ένα στενό πέρασμα κοντά στην πόλη και εκεί νίκησε τον Εργίνο, τον οποίο και σκότωσε. Το κατόρθωμα αυτό του Ηρακλή προκάλεσε σε όλους το θαυμασμό και τον θεώρησαν λυτρωτή της Θήβας. Για αμοιβή ο Κρέοντας του έδωσε γυναίκα του τη Μεγάρα και του παρέδωσε την εξουσία της πόλης.

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ ΚΙΘΑΙΡΩΝΑ


Ο Ηρακλής μεγάλωνε και έφτασε στην ηλικία που έπρεπε να πάρει την εκπαίδευσή του. Είχε τους καλύτερους δασκάλους της εποχής εκείνης. Γράμματα και κιθάρα έμαθε από το Λίνο, τοξοβολία έμαθε από τον Εύρυτο, εγγονός του Απόλλωνα από την Οιχαλία, πάλη και πυγμή ο Αυτόλυκος, ο γιος του Ερμή. Την τέχνη της ιππασίας και της αρματοδρομίας του την έμαθε ο ίδιος ο Αμφιτρύωνας. Από τον Κάστορα έμαθε να χρησιμοποιεί τα όπλα στη μάχη, το δόρυ και την ασπίδα. Δάσκαλός του ήταν και ο Ραδάμανθυς, ο οποίος του δίδαξε τη σοφία. Όταν τελείωσε την εκπαίδευσή του τον έστειλαν στο βασιλιά Θέσπιο για πρακτική εξάσκηση και έμεινε εκεί περίπου τέσσερα χρόνια.
Λέγεται ότι κάποτε ο Ηρακλής θύμωσε γιατί ο Λίνος, που του μάθαινε κιθάρα, του έκανε παρατήρηση και του έδωσε μια στο κεφάλι με την κιθάρα και τον σκότωσε. Τότε κατηγορήθηκε ο Ηρακλής για φόνο, αλλά επικαλέστηκε ένα νόμο, του Ραδάμανθυ, που έλεγε πως όποιος σκοτώσει κάποιον πάνω στην άμυνα αυτόν που άρχισε πρώτος τον τσακωμό, δεν είναι ένοχος. Έτσι ο Ηρακλής απαλλάχτηκε από την κατηγορία. Όμως ο Αμφιτρύωνας φοβήθηκε μήπως ξανασυμβεί κάτι τέτοιο και τον έστειλε να φυλάει τα κοπάδια του στον Κιθαιρώνα. Εκεί βρέθηκε στο δίλημμα αν έπρεπε ν' ακολουθήσει το δρόμο της κακίας ή της αρετής και προτίμησε το δρόμο της αρετής.
Στα 18 του ο Ηρακλής έκανε το πρώτο του κατόρθωμα. Είχε εμφανιστεί στην περιοχή της Θήβας ένα λιοντάρι που είχε τη φωλιά του στον Κιθαιρώνα και το οποίο κατασπάραζε τα βόδια του Αμφιτρύωνα και του Θέσπιου. Κανένας δεν τολμούσε να τα βάλει με το λιοντάρι γιατί ήταν άγριο πολύ.
Πήγε ο Ηρακλής στις Θεσπιές για να αντιμετωπίσει το λιοντάρι Εκεί,
τον φιλοξένησε, για 50 μέρες ο βασιλιάς Θέσπιος μέχρι να σκοτώσει το λιοντάρι. Ο Θέσπιος ήθελε οι 50 κόρες του να αποκτήσουν παιδί από τον Ηρακλή, γι' αυτό και τον υποχρέωσε να κοιμηθεί με όλες του τις κόρες. Μια μόνο αρνήθηκε και ο Ηρακλής το θεώρησε προσβολή και την τιμώρησε να μείνει σε όλη της τη ζωή παρθένα και να τον υπηρετεί ως ιέρεια σε ιερό που ιδρύθηκε προς τιμήν του στις Θεσπιές. Αφού ο Ηρακλής σκότωσε το λιοντάρι φορώντας το δέρμα του κατέβηκε στη Θήβα.

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ

Ο καιρός περνούσε και ήρθε η μέρα που η Αλκμήνη θα γεννούσε. Κάλεσε ο Δίας τους άλλους θεούς γύρω του και καυχήθηκε πως το παιδί που θα έφερνε τη μέρα εκείνη στο φως η Ειλείθυια, η θεά της γέννας, θα εξουσίαζε όλους τους άλλους, γιατί ήταν από τη δική του γεννιά. Η Ήρα που είχε μάθει τα κατορθώματα του Δία είχε καταστρώσει κιόλας ένα σχέδιο για να τον εξαπατήσει, καμώθηκε πως δεν το πίστευε και τον παρακάλεσε να ορκιστεί ότι πράγματι αυτός που θα γεννιόταν πρώτος αυτή τη μέρα θα κυριαρχούσε σε όλους τους γείτονες.
Το σχέδιό της ήταν να καθιστερήσει την Αλκμήνη να γεννήσει από τη μια και από την άλλη να επιταχύνει τη γέννα της Νικίππης, της γυναίκας του Σθένελου. Διέταξε τις μοίρες και την Ειλείθυια να καθηστερήσουν τη γέννηση του παιδιού της Αλκμήνης ώστε να γεννήσει πρώτη η Νικίππη. Έτσι και έγινε. Μέχρι να γεννήσει τον Ευρυσθέα η Νικίππη οι Μοίρες και η Ειλείθυια κάθονταν μπροστά στην πόρτα της Αλκμήνης έχοντας δέσει τα χέρια τους γύρω από τα γόνατά τους. Καθώς κάθονταν με τα χέρια σταυρωμένα πέρασε μια ανυφίτσα από μπροστά τους και τότε αυτές τρόμαξαν και έλυσαν τα χέρια τους και αμέσως η Αλκμήνη γέννησε. Παρ' όλα αυτά η Ήρα είχε πετύχει το σκοπό της και ο Ηρακλή είχε γεννηθεί δεύτερος.
Μια μέρα μετά από τη γέννηση του Ηρακλή γεννήθηκε και ο αδελφός του Ιφικλής.
Αφού γεννησε η Αλκμήνη, φοβήθηκε την ζήλια της Ήρας και αποφάσισε να μην κρατήσει το παιδί. Πήγε και άφησε το βρέφος σε ένα άλσος που ονομαζόταν "πεδίον Ηράκλειον". Σε λίγο πέρασε από εκεί η Ήρα και η Αθηνά, είδαν το βρέφος και θαύμασαν τη μορφή του. Η Αθηνά έπεισε την Ήρα να το βυζάξει. Καθώς όμως η Ήρα του έδωσε το στήθος το μωρό το δάγκωσε δυνατά και η Ήρα το πέταξε κάτω. Η Αθηνά τότε το σήκωσε και το πήγε στην μητέρα του.
Μια άλλη παραλλαγή του μύθου λέει ότι ο Ερμής πήγε κρυφά τον Ηρακλή στην Ήρα, όταν αυτή κοιμόταν, και τον έβαλε στο στήθος της για να το θηλάσει. Το παιδί όμως δάγκωσε το στήθος και η Ήρα από τον πόνο πετάχτηκε από τον ύπνο της, πέταξε το παιδί κάτω και από τα γάλα που χύθηκε από το στήθος της σχηματίστηκε ο γαλαξίας.
Η Ήρα δεν ξέχασε ποτέ το θυμό της και ήθελε να ξεκάνει τον Ηρακλή. Ένα βράδυ που τα δυο αδέλφια κοιμόντουσαν ήσυχα στη κούνια, που ήταν μια ασπίδα, έστειλε δυο μεγάλα φίδια για να κατασπαράξουν τα βρέθη. Μα ξαφνικά, με τη θάληση του Δία, ένα φως έλουσε το δωμάτιο και τα παιδιά ξύπνησαν. Ο Ιφικλής μόλις είδε τα φίδια άρχισε να κλαίει ενώ ο Ηρακλής δε φοβήθηκε καθόλου, έπιασε τα φίδια από το λαιμό τους και τα έπνιξε. Άκουσε η Αλκμήνη τα κλάματα του Ιφικλή και έτρεξε αναστατωμένη στο δωμάτιο των παιδιών. Μόλις είδε τα πνιγμένα φίδια, τα οποία ακόμη κρατούσε ο Ηρακλής έβαλε μια δυνατή φωνή που έκανε και τον Αμφιτρύωνα να πεταχτεί από τον ύπνο του. Βλέποντας τον Ηρακλή να κρατά γελαστός τα φίδια βεβαιωθηκε ότι αυτό ήταν παιδί του Δία.




Ο ΜΥΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ

O Δίας κάποια μέρα είδε την όμορφη Αλκμήνη και αποφάσισε να την κάνει δική του. Ήθελε να κάνει μαζί της τον πιο γενναίο και πιο δυνατό ανάμεσα στους θνητούς, αυτόν που θα γινόταν λυτρωτής των ανθρώπων από τα δεινά. Εκμεταλλεύτηκε την απουσία του Αμφιτρύωνα, που έλειπε σε μια εκστρατεία, πήρε τη μορφή του Αμφιτρύωνα, όπως θα ήταν καθώς θα γύριζε από την εκστρατεία, και ένα βράδυ εμφανίστηκε στην πόρτα της, ενώ γύρω του έβρεχε χρυσή βροχή. Στο ένα χέρι του κρατούσε χρυσό κύπελλο και στο άλλο ένα περιδέραιο. Η Αλκμήνη ξεγελάστηκε και νόμισε ότι ήταν ο Αμφιτρύωνας, γι' αυτό του ζήτησε να της πει όλα όσα έγιναν κατά τη διάρκεια της εκστρατείας. Ο Δίας σαν θεός που ήταν της τα διηγήθηκε και αφού της έδωσε τα δώρα κοιμήθηκε μαζί της.
Ο Δίας όμως είχε παρακαλέσει τον Ήλιο να μη βγει τρεις μέρες. Έτσι η νύχτα κράτησε όσο τρεις νύχτες. Γι' αυτό ο Ηρακλής, που γεννήθηκε από αυτή τη νύχτα ονομάστηκε "τριέσπσερος"
γιατί χρειάστηκαν τρεις νύχτες για τη σύλληψή του και "τρισέληνος", γιατί βγήκε τρεις φορές απανωτά το φεγγάρι χωρίς να γίνει μέρα. Μετά ο Δίας εξαφανίστηκε πριν επιστρέψει ο Αμφιτρύωνας.
Την ίδια νύχτα ήρθε και ο Αμφιτρύωνας από τον πόλεμο, αλλά η Αλκμήνη δεν τον υποδέχτηκε όπως περίμενε ο Αμφιτρύωνας. Την ρώτησε να μάθει για πιο λόγο δεν ήταν καλή μαζί του. Η Αλκμήνη παραξενεύτηκε, και με την σειρά του τον ρώτησε γιατί παραπονιόταν αφού πριν από λίγο είχαν πλαγιάσει μαζί και μάλιστα του έδειξε και το χρυσό κύπελλο.
Ο Αμφιτρύωνας αρνιόταν και ορκιζόταν πως δεν είχε ξανάρθει το ίδιο βράδυ στο δωμάτιό της ούτε της είχε δώσει κανένα χρυσό κύπελλο. Απόδειξει για όλα αυτά, έλεγε, ήταν το χρυσό κύπελλο που της έφερνε δώρο από τα λάφυρα ήταν μέσα στο κιβώτιο. Όταν όμως άνοιξαν το κιβώτιο το κύπελλο δεν ήταν εκεί. Ο Αμφιτρύωνας δεν ήξερε τι να πει γι' αυτό κατέφυγε στον μάντη Τειρεσία, ο οποίος του είπε ότι ο Δίας ήταν εκείνος που είχε πάρει τη μορφή του και ενώθηκε με την Αλκμήνη. Έτσι τον Ηρακλή τον συνέλαβε με τον Δία και τον Ιφικλή με τονΑμφιτρύωνα .
Άλλη παραλλαγή του μύθου λέει ότι ο Αμφιτρύωνας δεν πίστεψε τηνΑλκμήνη και θύμωσε πολύ για την απιστία της, γι' αυτό άναψε φωτιά με τη βοήθεια του Αντήνορα για να κάψει την άπιστη γυναίκα του. Ο Δίας όμως εξακόντισε τον κεραυνό του, που πέφτει μπροστά στη σωρό των ξύλων, και στέλνει σύννεφα που φέρνουν βροχή για να σβήσουν οι φλόγες.

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ

Προπάππος του Ηρακλή ήταν ο Περσέας, γιος του Δία και της Δανάης, ο ήρωας που σκότωσε την Μέδουσα και έσωσε την Ανδρομέδα από το θαλάσσιο τέρας. Βασίλεψε στην Τίρυνθα και τις Μυκήνες και απέκτησα από την Ανδρομέδα πέντε γιους: τον Αλκαίο, τον Σθένελο, τον Έλειο, τον Μήστορα και τον Ηλεκτρύωνα, και μία κόρη, τη Γοργοφόνη. Από τους πέντε γιους του Περσέα μόνο οι δύο έχουν σχέσει με την ιστορία του Ηρακλή: ο Αλκαίος και ο Ηλεκτρύωνας.
Ο Αλκαίος νυμφεύθηκε την Αστυμάδουσα και απέκτησαν δυο παιδιά, τον Αμφιτρύωνα και την Αναξώ. ο Ηλεκτρύωνας παντρεύτηκε την ανιψιά του, Αναξώ, και απέκτησε την Αλκμήνη, την μητέρα του Ηρακλή.
Η Αλκμήνη πήρε για άντρα της τον αδελφό της μητέρας της, τον Αμφιτρύωνα. Η Αλκμήνη όμως απέκτησε τον Ηρακλή από το Δία και από τον Αμφιτύωνα τον Ιφικλή.
Ένας άλλος γιος του Περσέα ο Σθένελος, θα παντρευτεί τη κόρη του Πέλοπα, την Νικίππη, και θα αποκτήσει δυο κόρες και ένα γιο, τον Ευρυσθέα, τον οποίο θα υπηρετήσει ο Ηρακλής με τους άθλους του.

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ

Τη σχολική χρονιά 2008-2009 θα υλοποιήσουμε δυο περιβαλλοντικά προγράμματα. Το πρώτο μας πρόγραμμα είναι τα "Γεωπεριβαλλοντικά - Γεωμυθολογικά μονοπάτια της Βοιωτίας : α) ακολουθώντας τα χνάρια του Ηρακλή, β) ο Απόλλωνας στη Βοιωτία - Τεγύρα, Ακραίφνιο..., γ) Χαιρώνεια και δ) ό,τι άλλο προκύψει κατά την πορεία της εργασίας"
Επιλέξαμε να ασχοληθούμε με τον Ηρακλή για πολλούς λόγους, όπως ότι ο Ηρακλής είναι "παγκόσμιος", μας είναι γνωστοί οι μύθοι του και το κυριότερο είναι ότι κατάγεται από τη Θήβα. Ήδη έχουμε ξεκινήσει τις εργασίες μας. Έχουμε μελετήσει τη ζωή του, τους άθλους του και προχωράμε στην ερμηνεία τους.
Στη συνέχεια θα ασχοληθούμε με τον θεό τον Απόλλωνα γιατί στη Βοιωτία υπήρχαν δυο μαντεία του, στην Τεγύρα και στο Πτώον όρος, στο Ακραίφνιο.
Ακόμα θα ασχοληθούμε με τη Χαιρώνεια, το Κάστρο του Πανωπέα και ότι άλλο μας προκαλέσει το ενδιαφέρον.


Το δεύτερό μας πρόγραμμα θα είν
αι " κλιματικές αλλαγές και νερό", με το οποίο θα ασχολήθούμε αργότερα.