Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2009

Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΑΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ

Την Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2009 επισκεφτήκαμε τη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Λιβαδειάς, που στεγάζεται σ' ένα τριώροφο ενοικιαζόμενο κτίριο.



Η βιβλιοθήκη ιδρύθηκε το 1954 και το 1966 έγινε κρατική. Από το 1980 χαρακτηρίστηκε Κεντρική και της δόθηκε ένα αυτοκίνητο, με το οποίο δανείζει βιβλίο στις γύρω περιοχές, σε σχολεία, συλλόγους...

Έχει συνολικά 50.000 βιβλία, τα οποία είναι ταξινομημένα με το σύστημα Μέλβιν Ντιούιν. Είναι τα βιβλία χωρισμένα σε θέματα, στη συνέχεια χωρίζονται σε μικρότερες. Τα βιβλία έχουν επάνω μια αυτοκόλλητη καρτέλα που γράφουν τα αρχικά γράμματα: του θέματος π.χ. για την ιστορία το (Ι) ..., της κατηγορίας π.χ. (Ξ) ξένη λογοτεχνία ή (Ε) ελληνική λογοτεχνία, του συγγραφέα και ένα αριθμό.
Όλα τα βιβλία της βιβλιοθήκης δεν δανείζονται. Δανείζονται αυτά που έχουν πράσινη καρτέλα ενώ αυτά με τη μοβ καρτέλα δεν δανείζονται, γιατί είναι πληροφοριακά, όπως εγκυκλοπαίδειες, λεξικά....


Για να δανειστούμε τα βιβλία πρέπει πρώτα να βγάλουμε μια καρτέλα δανεισμού. Για να βγάλουμε εμείς τα παιδιά καρτέλα δανεισμού πρέπει να δώσουμε την ταυτότητα ενός γονιού μας. Τα βιβλία που δανειζόμαστε τα κρατάμε 15 ημέρες. Δικαιούμαστε όμως και δυο ανανεώσεις, δηλαδή άλλο ένα μήνα. Αν χάσουμε το βιβλίο που δανειστήκαμε οφείλουμε να το αντικαταστήσουμε.΄

Τα βιβλία η βιβλιοθήκη τα έχει αποκτήσει αγοράζοντάς τα ή από δωρεές. Μέχρι σήμερα έχουν γίνει δυο μεγάλες δωρεές, από τους συντοπίτες μας Παπασπύρου και Μπαρμπέρη.

Εκτός από το τμήμα δανεισμού βιβλίων η Βιβλιοθήκη διαθέτει και τμήμα δανεισμού ταινιών, ντοκιμαντέρ και διαφάνειες.

Υπάρχει ακόμα και το ηλεκτρονικό τμήμα της βιβλιοθήκης. Η βιβλιοθήκη διαθέτει ιστοσελίδα στο Διαδίκτυο και τα blogs: "τα νέα της Βιβλιοθήκης", "Βοιωτικά Γράμματα - Πολιτισμός" και "Ομάδα Ανάγνωσης".
Στο blog "Βοιωτικά Γράμματα - Πολιτισμός" πολλές φορές έχουν φιλοξενηθεί άρθρα μας από την υπεύθυνη του τμήματος κ. Κεράστα .

Η μας ξενάγησή μας σε όλους τους χώρους της Βιβλιοθήκης έγινε από την κ. Χαρά Χαρχαρίδου, υπάλληλος στο τμήμα δανεισμού, με πολύ μεγάλη προθυμία και υπομονή για αυτό και την ευχαριστούμε πολύ.


Γιάννης

Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2009

Η ΖΩΝΗ ΤΗΣ ΙΠΠΟΛΥΤΗΣ

Μια μέρα ο Ευρυσθέας διέταξε τον Ηρακλή να πάει να φέρει τη ζώνη της Ιππολύτης, της βασίλισσας των Αμαζόνων, γιατί ήταν σφοδρή επιθυμία της κόρης του, της Αδμήτης.


Στους ποταμούς Θερμώδοντα και Φάσι, που βρίσκονταν στις ακτές του Εύξεινου Πόντου, προς τη νότια πλευρά, κατοικούσε μια πολεμική φυλή οι Αμαζόνες, που κύριο ρόλο έπαιζαν οι γυναίκες. Άλλη παραλλαγή του μύθου λέει ότι οι Αμαζόνες κατοικούσαν στα βόρεια του Εύξειμου Πόντου, στη Σκυθία.Η κύρια ασχολία τους ήταν ο πόλεμος, ήταν ξακουστές για την ικανότητά τους στο τόξο και το ακόντιο, στη σάγαρη και την πέλτη. Λέγεται ότι έκοβαν το δεξί τους στήθος για να τοξεύουν καλύτερα. Ντύνονταν με δέρματα θηρίων, που τα σκότωναν οι ίδιες, κι έφτιαχναν ζώνες και περικεφαλαίες.

Έκαναν παιδιά με τους γείτονες Γαργαρέους και όταν γεννούσαν κρατούσαν τα κορίτσια και τα αγόρια τα έδιναν σε αυτούς. Βασίλισσα των Αμαζόνων ήταν η Ιππολύτη η οποία ήταν κόρη του Άρη και της Οτρηρής. Ο Πατέρας της ο Άρης της είχε χαρίσει μια ζώνη, την οποία είχε φτιάξει ο Ήφαιστος, σημάδι ότι ήταν η αρχηγός των Αμαζόνων.

Ο Ηρακλής μάζεψε πολλά παλικάρια, μπήκαν σε ένα καράβι, άλλη εκδοχή του μύθου λέει ότι ήταν πολλά τα καράβια, και ξεκίνησαν για τη Μεγάλη εκστρατεία στη Μικρά Ασία.

Μα, ενώ ταξίδευαν για το Βορρά, ο θεός που έμενε στα μέρη αυτά, ο Βορέας άρχισε να φυσά με δύναμη, και τα καράβια παρασυρόμενα από τα κύματα, γύρισαν πίσω και άραξαν στην Πάρο. Τράβηξαν τα καράβια στη στεριά και αυτοί ανέβηκαν στην πολιτεία για να πάρουν τρόφιμα για το ταξίδι.
Στο νησί κατοικούσαν τα 4 παιδιά του Μίνωα, του Βασιλιά της Κρήτης,ο Ευρυμέδοντας, ο Χρύσης, ο Νηφαλίωνας και Φιλόλαος. Αυτοί σκότωσαν δυο από τους συντρόφους του Ηρακλή. Ο Ηρακλής θύμωσε και σκότωσε και τους 4 γιους του Μίνωα και υποχρέωσε τους κατοίκους του νησιού να κλειστούν μέσα στα τείχη. Ο καιρός περνούσε και οι Παριανοί δεν άντεχαν άλλο κλεισμένοι στα τείχη γι' αυτό έστειλαν πρεσβευτές στον Ηρακλή και ζητούσαν ειρήνη. Μάλιστα πρότειναν στον Ηρακλή να πάρουν δυο αιχμαλώτους, όποιους ήθελα στη θέση των δυο ανθρώπων του που σκοτώθηκαν.Ο Ηρακλής δέχτηκε, λύθηκε η πολιορκία και το ταξίδι συνεχίστηκε. Τα καράβια μπήκαν στον Ελλήσποντο, έφτασαν στη Προποντίδα και τελικά έφτασαν στον Εύξεινο Πόντο. Έφτασαν στη Γη των Μαριανδυνών, λαός μουσικός με βασιλιά το Λύκο. Την εποχή εκείνη είχαν κηρύξει πόλεμο στους Μαριανδυνούς οι γειτονικοί Βέβρυκες για να τους πάρουν τη Γη τους. Ο Ηρακλής που πάντα πολεμούσε το άδικο και υποστήριζε το δίκαιο βοήθησε του Μαριανδυνούς να νικήσουν τους Βέβρυκες.
Στο σημείο που άραξε το καράβι του Ηρακλή κτίστηκε μια πόλη η Ηράκλεια του Πόντου- έτσι την είπαν - κράτησε για πολλούς αιώνες, και όσοι περνούσαν από εκεί θυμόνταν το πέρασμα του Ηρακλή.

Αφού ξεκουράστηκαν στη χώρα του Λύκου πήραν τα καράβια τους και έφτασαν στη Θεμίσκυρα, την πόλη των Αμαζόνων. Όταν έμαθε η Ιππολύτη τον ερχομό του Ηρακλή πήγε η ίδια να τους συναντήσει και ρώτησε να μάθει το λόγο της επίσκεψής τους στη χώρα τους. Πράγματι ο Ηρακλής της είπε ότι θέλει τη ζώνη της για να την πάει στον Ευρυσθέα. Η Ιππολύτη συμφώνησε να του τη δώσει.
Αλλά η Ήρα δεν ήθελε να τελειώσει τόσο εύκολα ο Ηρακλής την αποστολή του γι' αυτό μεταμορφώθηκε σε Αμαζόνα και άρχισε να λεει πως οι ξένοι που ήρθαν στην πόλη τους θέλουν να αρπάξουν τη βασιλεία και τις παρακινούσε να επιτεθούν σε αυτούς. Πράγματι οι Αμαζόνες πίστηκαν, πήραν τα τόξα τους και τα ακόντιά τους και όρμησαν στους ξένους. Ο Ηρακλής σαν είδε τις Αμαζόνες οπλισμένες θεώρησε ότι η Ιππολύτη τους έστησε παγίδα και έτσι άρχισε η μάχη. Σκοτώθηκαν πολλές Αμαζόνες και μεταξύ αυτών και η Ιππολύτη από την οποία και της πήρε τη ζώνη. Μετά τη μάχη οι αμαζόνες πλέον είχαν διαλυθεί.
Φεύγοντας από την πόλη των Αμαζόνων ο Ηρακλής και οι στρατιώτες του πριν φτάσουν στο Άργος γνώρισαν κι άλλες περιπέτειες, όπως ο πόλεμος που έκανε ο Ηρακλής εναντίον της Τροίας.

ΕΡΜΗΝΕΊΑ ΤΟΥ ΜΎΘΟΥ


Η ζώνη της Ιππολύτης είναι θεόσταλτη, της την έχει δώσει ο θεός Άρης και είναι και φτιαγμένη από έναν άλλο θεό, τον Ήφαιστο και σύμβολο δύναμης και εξουσίας στον κάτοχό της. Έτσι είναι φυσικό να θέλει να την αποκτήσει από προσωπικό ενδιαφέρον για να τη χαρίσει στην κόρη του, την Αδμήτη.




ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΤΟΥ ΔΙΟΜΗΔΗ

Η όγδοη εντολή του Ευρυσθέα ήταν να φέρει τα άλογα του ζωντανά. Ο Διομήδης ήταν γιος του Άρη και της Κυρήνης και βασίλευε στη Θράκη σε έναν άγριο και πολεμικό λαό, τους Βίστονες. Αυτοί ζούσαν γύρω από μια λίμνη που είχε πάρει το όναμά τους, τη Βιστονική λίμνη.
Ο Διομήδης είχε 4 παράξενα θηλκά άλογα που ήταν πολύ άγρια.Παράξενα ήταν και τα ονόματά τους: Πόδαργος, Λάμπων, Ξάνθος, Δεινός. Από τα ρουθούνια τους πετούσαν φωτιά. Δεν έτρωγαν χόρτα και σανό όπως όλα τα άλλα άλογα αλλά ανθρώπινες σάρκες. Όταν ερχόταν κάποιος ξένος στη χώρα τους ο Διομήδης το σκότωνε και τον έριχνε στη χάλκινη φάτνη τους.
Επειδή τα άλογα αυτά ήταν τόσο άγρια και επικίνδυνα ο Διομήδης τα κρατούσα μέσα στο στάβλο τους δεμένα με χοντρές σιδερένιες αλυσίδες, ενώ γύρω από τα στάβλο είχε βάλει φρουρούς με όπλα να τα φυλάνε.

Ο Ηρακλής γνωρίζοντας όλα αυτά μάζεψε τους γενναίους φίλους του, μεταξύ αυτών ήταν και ο αγαπημένος του φίλος Άβδηρος, μπήκαν σε ένα καράβι με σκοπό να αντιμετωπίσουν το Διομήδη και τα φοβερά του άλο
γα.
Ξεκίνησαν και μετά από κάποιες μέρες ταξίδι πέρασαν τη Θάσο και άραξαν στην απέναντι ακτή.
Μόλις πάτησαν το πόδι τους στη στεριά πήγαν κατευθείαν στους στάβλους του Διομήδη. Εκεί ο Ηρακλής σκότωσε τους φρουρούς και πήρε τα άλογα και τα πήγε στο κοντάστο πλοίο και άφησε τον Άβδηρο να τα φυλάει. Στο μεταξύ ο Διομήδης πήρε είδηση τι είχε γίνει φώναξε τους Βίστονες να πάνε να καταδιώξουν τους εισβολείς.
Ο Ηρακλής με τους συντρόφους του αντιμετώπισαν το Διομήδη και τους Βίστωνες. Ο Διομήδης σκοτώθηκε από τον Ηρακλή. Οι Βίστονες βλέποντας το Διομήδη νεκρό το βάλανε στα πόδια. Όταν ο γύρισε στο καράβι
τον Ηρακλής τον περίμενε ένα φρικτό θέαμα. Τα άλογα είχαν κατασπαράξει το φίλο του, Άβδηρο. Πήρε τα άλογα τα έδεσε με αλυσίδες και στη συνέχεια μάζεψε ό,τι είχε απομείνει από τον άτυχο Άβδηρο και τον έθαψε. Δίπλα στο τάφο του ίδρυσε την πόλη Άβδηρα και όρισε να γίνονται κάθε χρόνο αγώνες για να τον τιμούν.
Αφού τέλειωσαν όλα αυτά μπήκε στο πλοίο και πήγε τα άλογα στον Ευρυσθέα, ο οποίος τα άφησε ελεύθερα. Αυτά περιπλανήθηκαν και κάποτε έφτασαν στον Όλυμπο όπου τα έφαγαν άλλα άγρια θηρία.

Άλλη παραλλαγή του μύθου λέει ότι ο Ηρακλής πήγε μόνος του στο Διομήδη και για να πάρει ζωντανές τις φοράδες έκανε το εξής: έριξε τον ίδιο το Διομήδη στη φάτνη των αλόγων και αφού τον έφαγαν ημέρεψαν και έτσι τα οδήγησε στον Ευρυσθέα.

ΕΡΜΗΝΕΊΑ ΤΟΥ ΜΎΘΟΥ
Η Θράκη ήταν τόπος βοσκής άγριων αλόγων. Τα εξημερωμένα άλογα της Θράκης θεωρούνταν τα πιο κατάλληλα για τον πόλεμο. Ο Διομήδης είχε υποχρέωση, με εντολή του Ευρυσθέα, να προμηθεύει άλογα όπου υπήρχαν ανάγκες. Κάποια στιγμή ο Διομήδης δεν ήταν εντάξει με τις υποχρεώσεις του και τότε ο Ευρυσθέας έστειλε τον Ηρακλή να βάλει τα πράγματα σε τάξη.

Βιβλιογραφία: 1) Ελληνική Μυθολογία - Εκδοτική Αθηνών
2) Ηρακλής - Κ. Χωρεάνθης
3) Αιγαίο Βουνό - Η. Τσατσόμοιρος
4). Ελληνικού Μύθοι - Ρόμπερτ Γκρέιβς

Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2009

Ο ΤΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Ο ταύρος της Κρήτης λένε ότι ήταν ο ίδιος ο ταύρος με τον οποίο άρπαξε ο Δίας την Ευρώπη, από την πατρίδα της τη Φοινίκη, και την έφερε στην Κρήτη Άλλοι πάλι λένε ότι ήταν δώρο του Ποσειδώνα στον ξακουστό βασιλιά της Κρήτης Μίνωα. Ο ίδιος ο βασιλιάς ήταν εκείνος που παρακάλεσε το θεό να του χαρίσει ένα μεγάλο δώρο. Ο Ποσειδώνας που αγαπούσε το Μίνωα, έβγαλε από τη θάλασσα τον ταύρο.
Ήταν κάτασπρος σαν χιόνι, μεγάλος δυνατός και πανέμορφος. Ωστόσο ο
Ποσειδώνας είπε στο Μίνωα αφού το χαρεί να του τον θυσιάσει. Του Μίνωα όμως δεν του έκανε καρδιά να το θυσιάσει, γι' αυτό σκαρφίστηκε μια πονηριά. Πηγαίνει στους στάβλους του και διαλέγει ένα άλλο άσπρο ταύρο, μα όχι τόσο δυνατό και όμορφο σαν του Ποσειδώνα, και τον θυσιάζει στο θεό.
Μα οι θεοί δεν ξεγελιούνται. Ο Ποσειδώνας είδε την πονηριά του Μίνωα και φύσηξε φοβερή μανία στον ταύρο. Το ζώο άρχισε να τρέχει, να ρημάζει τα σπαρτά και τα φυτά, να σκάβει τη γη και να καταστρέφει τη χώρα.
Ο Μίνωας έστειλε ανθρώπους να πιάσουν τον ταύρο και να τον δαμάσουν, μα αυτό στάθηκε αδύνατον. Ο ταύρος γύριζε μανιασμένος , σκορπούσε την ερημιά, την καταστροφή και το θάνατο. Αυτόν τον ταύρο ζήτησε ο Ευ
ρυσθέας να το πιάσει ο Ηρακλής και να το φέρει ζωντανό στην Τίρυνθα.

Ο Ηρακλής κολυμπώντας έφτασε στην Κρήτη και πήγε αμέσως στο παλάτι του βασιλιά Μίνωα. Αυτός προσφέρθηκε να βοηθήσει τον Ηρακλή αλλά αυτός δε δέχτηκε. Πήρε μαζί του το ρόπαλό του και ένα σχοινί και άρχισε την αναζήτηση του άγριου ταύρου. Ώρες πολλές έψαχνε τον μανιασμένο ταύρο αλλά πουθενά δε φαινόταν. Και εκεί που καθόταν απογοητευμένος βλέπει μπροστά του ένα γέρο πραματευτή, δε χάνει χρόνο και τον ρωτά μήπως είχε δε εκεί που γύριζε κανέναν άσπρο ταύρο. Ο πραματευτής έδειξε στον Ηρακλή το σημείο όπου είχε συναντήσει τον ταύρο. Ο ήρωας άρχισε να τρέχει γρήγορα προς την κατεύθυνση που του είχε δείξει ο γέρος.
Πράγματι σε λίγο βρίσκεται μπροστά στον ταύρο, που μόλις είδε τον Ηρακλή του όρμησε. Ο Ηρακλής χωρίς να χάσει το θάρρος του αρπάζει τον ταύρο από τα κέρατα, τον ρίχνει στο χώμα και με το σχοινί του δένει τα πόδια. Στη συνέχεια το φορτώνεται και πηγαίνει στο Μίνωα να του τον δείξει. Μετά με τον ταύρο στην πλάτη μπαίνει στη θάλασσα και κολυμπώντας πηγαίνει στην Πελοπόννησο Μια άλλη εκδοχή λέει ότι ο
Ηρακλής πέρασε τη θάλασσα πάνω στην πλάτη του ταύρου.

Είδε ο Ευρυσθέας τον ταύρο και θαύμασε την ομορφιά του, αλλά είχε υποσχεθεί να τον αφιερώσει στη θεά Ήρα. Η Ήρα δεν ήθελε αυτή την προσφορά γιατί προερχόταν από τον Ηρακλή που τον μισούσε τόσο πολύ. Γι' αυτό ο Ευρυσθέας άφησε τον ταύρο ελεύθερο.
Από όπου περνούσε ο ταύρος έφερνε την καταστροφή. Κάποια στιγμή ο ταύρος πέρασε τον Ισθμό και έφτασε στον Μαραθώνα. Από όπου περνούσε άφηνε πίσω του καταστροφές και νεκρούς. Το ζώο αυτό είχε γίνει ο τρόμος και ο φόβος των κατοίκων μέχρι που τον έπιασε ο ήρωας της Αθήνας, ο Θησέας και το θυσίασε στους θεούς.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ
Όπως λέει ο μύθος ο ταύρος βγήκε από τη θάλασσα και ήταν δώρο του Ποσειδώνα στον Μίνωα. Όμως τι θα μπορούσε να ήταν αυτός ο ταύρος που βγήκε από τη θάλασσα, από το βασίλειο του Ποσειδώνα; Ίσως ήταν κάποιος νέος "προστατευόμενος" του Ποσειδώνα μεταμφιεσμένος σε ταύρο, ο οποίος είχε δύναμη, ομορφιά και τη φιλοδοξία να κατακτήσει το βασίλειο της Κρήτης. Αυτός "ταύρος" προσπαθούσε με τις φοβέρες του να ξεσηκώσει και τους άλλους "ταύρους" εναντίον του Μίνωα και να καθήσει στο θρόνο του.
Ο Ευρυσθέας έστειλε τον Ηρακλή να συλάβει τον "ταύρο" και να τονμεταφέρει στην Αργολίδα. Αλλά ο Ευρυσθέας δεν τιμώρησε τον "ταύρο" αυστηρά γιατί θεώρησε πως με την εξορία του από το νησί θα ησύχαζε. Ο "ταύρος" όμως ήταν πολύ απείθαρχος για να δεχτεί τόσο εύκολα την βίαιη απομάκρυνσή του από το νησί.


Βιβλιογραφία: 1)Ελληνική Μυθολογία- εκδοτική Αθηνών
2)Ελληνικοί μύθοι- Ρόμπερτ Γκρέιβς
3) Ηρακλής - Κώστας Χωρεάνθης
4) Αιγαίο Βουνό - Η. Τσατσόμοιρος


Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009

Η ΚΑΦΕ ΑΡΚΟΥΔΑ ΣΕ ΔΙΑΡΚΕΙ ΑΠΕΙΛΗ

Η καφέ αρκούδαείναι το μεγαλύτερο θηλαστικό ζώο στα ελληνικά δάση. Η ύπαρξη της αρκούδας στα δάση είναι ένδειξη υγείας των ορεινών οικοσυστημάτων. Στην Ελλάδα υπάρχουν τουλάχιστον 220, ενώ στη Γαλλία μόνο 10, στην Ιταλία και στην Ισπανία περίπου 80 με 100.
Στην Ελλάδα ο πληθυσμός της καφέ αρκούδας αυξήθηκε σημαντικά και η αρκούδα επανεμφανίστηκε σε περιοχές όπως ο Όλυμπος, το Βέρμιο, τα Πιέρια, τα Βαρδούσια και η Οίτη.

Η αρκούδα όλο και πιο συχνά βγαίνει στους δρόμους , κατεβαίνει σε χαμηλά υψόμετρα, πλησιάζει οικισμούς, επισκέπτεται γεωργικές καλλιέργειες και μελισσοκομικές μονάδες. Οι κάτοικοι αυτών των περιοχών πανικοβαλλονται από την παρουσία τους και τις καταστροφές που προκαλούν στις σοδειές τους και τις εξοντώνουν. Οι παράνομοι κυνηγοί, από την άλλη, μπορούν ευκολότερα να κατακτήσουν το μεγαλύτερο τρόπαιο, την αρκούδα.
δεν είναι λύση η εξόντωση της αρκούδας, αλλά ο άνθρωπος πρέπει να ασφαλίσει το βιος του. Η λύση είναι καλύτερη προετοιμασία για την πρόληψη των ζημιών. Τα προληπτικά μέσα που μπορούν να πάρο
υν οι γεωργοί και οι μελισσοκόμοι είναι: ηλεκτροφόρες περιφράξεις και ελληνικοί ποιμενικοί σκύλοι.
Η διάνοιξη δρόμων μέσα στα δάση, η κατασκευή τεχνικών έργων μικρών ή μεγάλων αποτελούν μια διαρκεί ενόχληση για την αρκούδα.Ένα τέτοιο μεγάλο έργο ήταν και η διάνοιξη της Εγνατίας οδού, η οποία προκάλεσε σοβαρές αλλαγές στην κατανομή της αρκούδας. Πολλά από τα ζώα πέφτουν θύματα τροχαίων ατυχημάτων. Τα τελευταία 5 χρίνια καταγράφτηκαν 14 περιπτώσεις θανάτωσης αρκούδας από τροχαίο και δυο τραυματισμούς.


Ο Αρκτούρος που προστατεύει στην Ελλάδα την καφέ αρκούδα προτείνει τα εξής μέτρα:
  • κατασκευή προστατευτικών τοιχωμάτων στα παϊνά των δρόμωνκαι τοποθέτηση ηλεκτροφόρων φρακτών στα κρίσιμα σημεία, για να εμποδίζεται η διεύλεση των ζώων.
  • σήμανση για προσοχή στη διέλευση άγριων ζώων.
  • χρήση ειδικών μέσων - συσκευές ήχου και αντανακλαστικά- σε περίπτωση διέλευσης οχημάτων ή τρένων.
Τα τελευταία 5 χρόνια χάθηκαν 25 αρκούδες από τροχαία ατυχήματα, πυροβολισμούς και δηλητηριασμένα δολώματα. Ο αρθμός 25 είναι μεγάλος αριθμός για την αργή και δύσκολη αναπαραγωγή του σπάνιου είδους.

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009

ΚΟΙΛΑΔΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ

Τα Τέμπη είανι κοιλάδα της βορειοανατολικής Θεσσαλίας. Σχηματίζεται στο σημείο όπου ο Πηνειός ποταμός διασχίζει την περιοχή μεταξύ των βουνών Ολύμπου και Όσσας.Το μήκος της μεταξύ του ομώνυμου οικισμού και του δέλτα του Πηνειού είναι 9 χλμ και σε ένα σημείο η κοιλάδα είναι στενή,με πλάτος που δεν ξεπερνά τα 40μ.
Τα Τέμπη έχουν πλούσια βλάστηση και η γραφικότητά τους είναι απαράμιλλη,σε σημείο που υμνήθηκαν από τους αρχαίους ποιητές. Στην κοιλάδα των Τεμπών υπάρχει το θρυλικό μεσαιωνικό φρο
ύριο, το γνωστό ως Κάστρο της Οριάς ή Λυκοστόμιο. Σύμφωνα με μαρτυρίες του Πολύβιου, 10 πολεμιστές θα αρκούσαν για να υπερασπιστούν τη θέση όπου βρίσκεται το κάστρο. Σε μικρή απόσταση από το σημείο εκείνο διακρίνεται η επιγραφή του Γάιου Λιγγίνου Κάσσιου, ο οποίος κατασκεύσαε το δρόμο που διεσχίζει την κοιλάδα. Στην ανατολική έξοδό της, στη θέση Βουρλάμι, βρισκόταν άλλοτε ναός του Απόλλωνα.
Η
μυθολογική παράδοση αναφέρεια ότι απότην περιοχή αυτή ο θεός έφερε τις δάφνες στους Δελφούς. Αναφέρεται ακόμα ότι, κάθε 8 χρόνια, στέλνονταν εκεί δελφική θεωρία γιανα πάρει τις δάφνες. Για το λόγο αυτό και ο δρόμος απ' όπου πέρναγε η δελφική θεωρία ονομαζόταν Ιερά οδό ή οδός Πυθίας.

Η ΠΟΛΥΑΝΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ

Το βιβλίο "η Πολυάννα και το παιχνίδι της χαράς το έχει γράψει η Ελεανόρ Πόρτερ και το έχει μεταφράσει ο κ.Τσουκαλάς. Είναι ένα μυθιστόρημα και είναι από τις εκδόσεις Άγκυρα.
Ένα καλοκαιρινό πρωινό η Πολυάννα, ένα μικρό
κοριτσάκι,πηγαίνει να ζήσει με τη θεία της που δεν την ήξερε μέχρι τότε και η οποία δεν συμπαθεί τα παιδιά.
Είναι ένα κοριτσάκι φρόνιμο, με χρυσή καρδιά και μεγάλη ζωτικότητα. Ο πατέρας της, ένας φτωχός ιεραπόστολος, της είχε μάθει να παίζει το "παιχνίδι της χαράς", που είναι το μυστικό της ανθρώπινης ευτυχίας. Το κοριτσάκι, που θέλει να βλέπει γύρω της ανθρώπους ευτυχισμένους και χαρούμενους μαθαίνει σε όλους να παίζουν αυτό το παιχνίδι.
Με την ευθύτητα του χαρακτήρα της, με την πρόσχαρη πάντοτε διάθεσή της και κυρίως την αισιοδοξία της κατορθώνει όχι μόνο ν' αλλάξει το δύστροπο χαρακτήρα της θείας της, αλλά και να ξαναφέρει την ευτυχία και τη χαρά μέσα σε εκείνο το πελώριο αρχοντόσπιτο, όπου πριν έρθει, η ατμόσφαιρα ήταν βαριά και αποπνικτική.
Ισμήνη

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2009

Ο ΧΑΡΙ ΠΟΤΕΡ ΚΑΙ Ο ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΣ ΤΟΥ ΑΖΚΑΜΠΑΝ

Ο "Χάρι Πότερ και ο αιχμάλωτος του Αζκαμπάν" έχει γραφτεί από την Τζ.Κ. Ρόουλινγκ και έχει μεταφραστεί στα Ελληνικά από την Καίτη Οικονόμου. Έχει μεταφραστεί σε 42 γλώσσες σε όλο τον κόσμο. Στην Ελλάδα έχει εκδοθεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Η οικογένεια Ντάρσλι βρίσκονται σε διακοπές όταν τους επισκέπτεται η θεία Μάρτ. Ο Χάρι Πότερ είναι μπολύ εκνευρισμένος και αποφασίζει
να το σκάσει.Όμως κυκλοφορούν φήμες ότι κάποιοε Σείριος Μπλακ θέλει να τον σκοτώσει.Ο Χάρι Πότερ παίρνει ένα ανώνυμο δώρο τα Χριστούγεννα, το σκουπόξυλο Αστραπή και όλοι του λένε ότι το έχει στείλει ο Σείριος Μπλακ και να μην το χρησιμοποιήσει.
Αν το διαβάσετε θα μάθετε ποιος ναι ο παράξενος Σείριος Μπλα
κ και τι έγινε με το Χάρι Πότερ, ο οποίος όταν μαθαίνει ποιος είναι παθαίνει σοκ.

ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΗΣ ΦΩΚΙΑΣ

Το σύγχρονο κυνήγι της φώκιας αποτελεί ίσως μια από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις. Αρχαιολογικά ευρήματα έδειξαν ότι οι ιθαγενείς της Αμερικής κυνηγούσαν φώκιες πριν από 4.000 χρόνια. Tο κρέας της φώκιας αποτελούσε γι' αυτές τις κοινωνίες τη βασική πηγή πρωτεϊνών, βιταμίνης Α και σιδήρου, ενώ οι γούνες ήταν εξαιρετικά πολύτιμες για τη ζεστασιά που πρόσφεραν.
Το εκτεταμένο κυνήγι της φώκιας αρχίζει τον 16 αι. και εξελίχτηκε σε "βιομηχανοποιημένο" στη διάρκεια του 18ου αι. Κατά τη διάρκεια του 1778 έχει καταγραφεί ότι Άγγλοι κυνηγοί της φώκιας έφεραν από νησί του νότιου Ατλαντικού 40.000 δέρματα και 2.800 τόνους λαδιού φώκιας! Το 1830 οι περισσότεροι πληθυσμοί της φώκιας είχαν εξοντωθεί σε τέτοιο βαθμό, γεγονός που οδήγησε πολλές χώρες να απαγορεύσουν το κυνήγι όχι μόνο των ζώων αυτών αλλά
και άλλων θηλαστικών. Το Βέλγιο, ήταν πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που απαγόρευσε, το 2007, την εισαγωγή προϊόντων κυνηγιού φώκιας. Αντίθετα η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει απορρίψει μέχρι στιγμής εκκλήσεις για κάτι παρόμοιο.

Η φώκια στην Ελλάδα.
Στην Ελλάδα ζει και αναπαπάγεται ο μεγαλύτερος πληθυσμός της μεσογειακής φώκιας, περίπου ο μισός πληθυσμός από τον εναπομείναντα συνολικό πληθυσμό σε παγκόσμιο επίπεδο. Είναι πολύ σημαντικό να προστατευθούν για να έχουμε αύξηση του πληθυσμού της.
Μια από τις κυριώτερες απειλές της μεσογειακής φώκιας στην είναι ο πνιγμό τους σε αλιευτικά εργαλεία όπως δίκτυα, ή η θανάτωσή τους από τους ίδιους τους ψαράδες.Το 2008 σκωθηκαν 8 ζώα. Από αυτά τα 4 είχαν θανατωθεί, ένα είχε πνιγεί από αλιευτικά εργαλεία και τα άλλα 4 είχαν πυροβοληθεί. Η νομοθεσία προστατεύει αυστηρά τη Ελλάδα μεσογειακή φώκια αλλά παρόλα αυτά κάθε χρόνο χάνεται ένας σημαντικός αροθμός ζώων.
Βιβλιογραφία:
περιοδικό "επιλογή" της Ελευθεροτυπίας
Αναστασία - Ιωάννα Αλ.


Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2009

ΜΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Το βιβλίο "με οικογένεια" το έχει γράψει ο Γάλλος συγγραφέας Έκτωρ Μαλό. Τη μετάφραση την έχει κάνει η Χριστίνα Σπηλιώτη και είναι από τις εκδόσεις Πατάκη. Είναι ένα πολύ συγκινητικό μυθιστόρημα.

Μιλάει για μια φτωχή εντεκάχρονη κοπελίτσα, την Πέρινα. Η Πέρινα είχε ξανθά μαλλιά και μαύρα μάτια. Ο πατέρας της είχε πεθάνει και ζούσε σε ένα τρισάθλιο κάρο που είχε μέσα εξοπλισμό για φωτογραφίες - το χρησιμοποιούσε ο πατέρας της πο
υ ήταν φωτογράφος. Η βαριά άρρωστη μητέρα της και αυτή ταξίδευαν με αυτό το κάρο ώσπου μια μέρα η μητέρα της πέθανε.
Μόνη της η Περίνα ταξιδεύει με σκοπό να βρει τους συγγενείς που της είχαν απομείνει. Σταμάτησε στην πόλη Μαροκούρ για να βρει δουλεία. Εκεί γνωρίστηκε με μια κοπέλα, η οποία είχε νονό έναν εργοστασιάρχη Η κοπέλα τη βοήθησε και βρήκε δουλεία ενω βρήκε καταφύγιο σε μια φτωχική καλύβα.
Κάποια μέρα ο μεταφραστής του εργοστασίου αρρώστησε βαριά και τη θέση του την πήρε η Περίμα.
Τώρα η Περίνα έχει τώρα καλύτερη δουλεία και έχει αποκτήσει και καλύτερες σχέσεις με τον διευθυντή του εργοστασίου
Το ποιος είναι ο διευθυντής του εργοστασίου και τι σχέση μπορεί να έχει με την Περίνα θα το μάθετε όταν το διαβάσετε.
Είναι ένα καταπληκτικό βιβλίο, όπως και το "χωρίς οικογένεια"_ είναι του ίδιου συγγραφέα.
Σας προτείνω να το διαβάσετε, θα συγκινηθείτε!
Δήμητρα

ΤΟ ΒΡΟΧΟΠΟΥΛΙ


Το μυθιστόρημα "το βροχοπούλι" το έχει γράψει ο Χρήστος Δεσύλλας και είναι εκδόσεις Παπαδόπουλος.
Η ιστορία εξελίσεται σε ένα νησί. Ένα παιδί δημιουργεί μια παράξενη όσο και υπέροχη φιλία με ένα γλάρο. Αυτός ο γλάρος θα γίνει η αιτία να χωριστούν οι κάτοικοι του χωριού σε δυο στρατόπεδα...
Εμένα μου άρεσε πολύ! Είναι ένα τρυφερό μυθιστόρημα, αξίζει να το διαβάσετε!
Μαρία

Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΑ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ

Στο βιβλίο "ο θεός αγαπά τα πουλιά"η συγγραφέας είναι η Αγγελική Βαρελλά. Στο έργο πρωταγωνιστές είναι ο πελαργός,τα παιδιά του σχολείου και οι ηλικιωμένοι του γηροκομείου.
Ένας κουρασμένος πελαργός προσγειώνεται ανώμαλα,ύστερα από ένα μακρύ ταξίδι,σε μία γειτονιά της Αθήνας.Ο πελαργός τραυμαίζεται πέφτοντας δίπλα σε ένα γηροκομείο και γίνεται σύμβολο στοργής και συνεργασίας ανάμεσα στα παιδιά του γειτονικού σχολείου και στους ηλικιωμένους. Κινεί τα νήματα κι ανάβει φωτιές αγάπης μέσα από απρόβλεπτα γεγονότα, όπου εναλλάσονται η συγκίνηση, το χιούμορ, η ανθρωπιά αλλά και η σκληρή πραγματικότητα και η κοινή ανθρώπινη μοίρα.

Μου άρεσε πάρα πολύ αυτό το βιβλίο και σας συτνιστώ να το διαβάσετε.

Γιώργος Μ.

Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2009

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΤΕΣΠΕΡΟ

Συγγραφέας του βιβλίου αυτού είναι η Kate Dicamilo, την εικονογράφηση την έχει κάνει ο Timothy Basil Evihg και τη μετάφραση η Μαίρη Μεταξά. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα με ήρωα τον Ντεσπερό, ένα ποντίκι.

Η ιστορία εξελίσσεται σε έναν πύργο. Ο Ντεσπερό, το μικρούλη ποντικάκι, γεννήθηκε με ανοικτά μάτια και είχε τεράστια αυτιά. Κανένας δεν τον συμπαθούσε για την εμφάνισή του. Εκείνος όμως είναι πολύ έξυπνος και συναισθηματικός. Του αρέσουν τα βιβλία, η μουσική και η σούπα.
Είναι ερωτευμένος με την πριγκίπισσα Μπιζέλι.
Οι άλλοι ήρωες της ιστορίας είναι
Κιαροσκούρος, ένας βρόμικος ποντικός και η Μίκρερι Σο, μια μικρούλα με κουνοπιδοαυτιά. Όλοι οι ήρωες εμπλέκονται σε μια ιστορία όπου η βασίλισσα χάνεται, η σούπα απαγορεύεται και η πριγκίπισσα εξαφανίζεται.
O Ντεσπερό με μια κουβαρίστρα με κόκκινη κλωστή και μια βελόνα αναλαμβάνει να δώσει τη λύση στο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί.

Το βιβλίο είναι καταπληκτικό! Συμπάθησα πολύ το Ντεσπερό, παρά το μέγεθος των αυτιών του. Έγινε ένας ήρωας.
Το βιβλίο αυτό έχει 200 σελίδες και το αγόρασα στην Έκθεση Παιδικού και Εφηβικού βιβλίου με 12 Ευρώ.
Αναστασία

ΤΑ ΔΕΛΦΙΝΙΑ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ- Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΒΗΝΕΙ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥΣ

Χιλιάδες δελφίνια βρίσκουν το θάνατο κάθε χρόνο προδομένα από τον καλύτερό τους φίλο, τον άνθρωπο και γίνονται εν αγνοία τους οι πρωταγωνιστές ενός φρικιαστικού και απάνθρωπου λουτρού αίματος.
Χώρες όπως η ΙαπωνίαΔανία το Περού και η Χαβάη σφαγιάζουν τα πιο γλυκά,έξυπνα και φιλικά ζώα του πλανήτη.

Τα δελφίνια είναι θαλάσσια θηλαστικά,συγγενικά με τις φάλαινες. Είναι από τα ευφυέστερα ζώα στον πλανήτη και είναι γνωστά για τη φιλικότητά στους και την παιχνιδιάρικη συμπεριφορά τους. Υπάρχουν 40 είδη δελφινιών. Το μέγεθός τους ποικίλλει από 1,2 μέτρο μέχρι τα 9 μέτρα και 10 τόνους.
Τα συναντάμε σχεδόν σε όλες τις θάλασσες και σε ορισμένα ποτάμια. Τρέφονται με καλαμάρια, μαλακόστρακα και μικρά ψάρια.Έχουν την ικανότητα να εκπέμπουν ήχους για να επικοινωνούν μεταξύ τους, αλλά και για να κυνηγήσουν την τροφή τους. Είναι κοινωνικά και ζουν σε αγελες. Κάποιες φορές,όμως, σε περιοχές όπου υπάρχει άφθονη τροφή οι αγέλες ενώνονται και ο πληθυσμός της ομάδας μπορεί να φτάσει τα χίλια άτομα.
Τα δελφίνια μπορούν να δημιουργούν δυνατούς προσωπικούς δεσμούς και δεν είναι λίγες οι φορές που έχει παρατηρηθεί να βοηθούν άλλα μέλη της αγέλης, φάλαινες που έχουν αποπροσανατολιστεί ή ακόμη και ανθρώπους που απειλούνται.
Ο μεγαλύτερος εχθρός των δελφινιών είναι ο άνθρώπος. Δεκάδες χιλιάδες δελφίνια σκοτώνονται από τα δίχτυα αλιευτικών σκαφών, από το καμάκι των αλιέων για το κρέας τους, ενώ μεγάλος είναι και ο αριθμός των δελφινιών που καταλήγουν σε ενυδρεία, πάρκα και ερευνητικά ινστιτούτα.

Έρευνες έχουν δείξει πως το 53% από τα δελφίνια που πωλούνται στα δελφινάρια πεθαίνουν μέσα σε 90 ημέρες. Τα δελφίνια στο φυσικό τους περιβάλλον ζουν περίπου 45 χρόνια,ενώ σε ενυδρεία μόλις φτάνουν τα 5 χρόνια.
Βιβλιογραφία: περιοδικό "επιλογή" της Ελευθεροτυπίας.
Λουκία


Πουλιά και ζώα "μαραθωνόδρομοι"


Το γκνου κάνει 500 χιλιόμετρα σε 4 μέρες.
Στα τέλη Ιανουαρίου, στην Τανζανία, οι βροχές κατευθύνονται στα βόρεια, προς την Κένια.Τα γκνου συγκεντρώνονται σε κοπάδια των 200.000 περίπου ζώων. Μεταναστεύουν σ'αυτή την κατεύθυνση για να βρουν πράσινο χορτάρι. Τον Αύγουστο, οι βροχές πηγαίνουν προς τον νότο.Τί κάνουν τα γκνου ; Επιστρέφουν στα νότια.

Ο μεγάλος λευκός καρχαρίας
διασχίζει τους ωκεανούς. Κάνει 22.000 χιλιόμετρα σε 99 μέρες. Νομίζαμε ότι ο μεγάλος λευκός καρχαρίας ζούσε κατά μήκος των ακτών.Χάρη στους πομπούς "Άργος" ,γνωρίζουμε πια ότι διασχίζει τους ωκεανούς.

Ο θαλάσσιος ελέφαντας 10 μήνες το χρόνο βρίσκεται στη θάλασσα. Σε διάστημα 20 ημερών διανύει 2.000 χιλιόμετρα. Σε διάστημα 12 μηνών, ο θαλάσσιος ελέφαντας βγαίνει δυο φορές στη στεριά για 3 με 4 βδομάδες για να αλλάξει γούνα και να αναπαραχθεί.Τον υπόλοιπο χρόνο, κυνηγάει κατά μήκος των παγόβουνων.

Η καμπουρωτή φάλαινα το χειμώνα βρίσκεται κάτω από τους τροπικούς.

ΟΙ καμπουρωτές φάλαινες ζουν στον Ειρηνικό Ωκεανό. Το καλοκαίρι τρέφονται με οστρακόδερμα κοντά στο Νότιο Πόλο. Αυτό το καλοκαίρι, σε 20 καμπουρωτές φάλαινες του νησιού Νέας Καληδονίας τοποθετήθηκαν πομποί "Άργος"

Από το περιοδικό "Εξερευνητές"