Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009

ΤΑ ΒΟΔΙΑ ΤΟΥ ΓΗΡΥΟΝΗ- "ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ"( 1ο μέρος)

Ο Ηρακλής αφού πήρε τα βόδια πέρασε από τη Αβδηρία. Μετά προχώρησε στα Πυρηναία. Το όνομά τους το οφείλουν στην πριγκίπισσα Πηρήνη, την κόρη του βασιλιά της περιοχής, η οποία είχε άδοξο τέλος, την κατασπάραξαν τα άγρια θηρία όταν ο πατέρας της την έδιωξε από το παλάτι, όταν έμαθε ότι θα αποκτούσε παιδί με τον Ηρακλή. Ο Ηρακλής βρήκε τα μέλη της πριγκίπισσας και τα έθαψε στο βουνό.

Από εκεί ο Ηρακλής πέρασε τις Λυγιρηκές Άλπεις, χτίζοντας δρόμο για τα στρατεύματά του και τα μεταφορικά του μέσα, και έφτασε στην Γαλατία. Εκεί έφερε τον πολιτισμό και ήρεμα ήθη. Με όσους τον ακολούθησαν ίδρυσε μια πόλη, την Αλήσια. Οι κάτοικοι της περιοχής τιμούσαν τον Ηρακλή αιώνες μετά το πέρασμά του από την Αλήσια και πίστευαν ότι έλκουν την καταγωγή τους από την ένωση της πριγκίπισσας Γαλάτης με αυτόν.

Ενώ διέσχιζε τη Λιγυρία του επιτέθηκαν τα δυο παιδιά του Ποσειδώνα, ο Ιαλεβίων και Δέρκυνος που προσπάθησαν να του κλέψουν τα βόδια. Έγινε μάχη και τα δυο αδέρφια σκοτώθηκαν. Εκτός από τους γιους του Ποσειδώνα λέγεται ότι του επιτέθηκε ολόκληρος στρατός. Ήταν τόσοι πολλοί που ο Ηρακλής έριξε όλα του τα βέλη και πάλι δεν μπόρεσε να τους εξοντώσει. Μη έχοντας άλλο όπλο, ούτε καν πέτρες, γονάτισε λαβωμένος και κουρασμένος, τότε ο Δίας τον λυπήθηκε, σκέπασε τη γη με ένα σύννεφο από το οποίο έπεσαν
πέτρες. Έτσι μπόρεσε να τρέψει σε φυγή τους αντιπάλους του.Η τεράστια κυκλική πεδιάδα στην οποία έγινε η μάχη λέγεται Πετρώδης πεδιάδα, επειδή είναι γεμάτη πέτρες σε μέγεθος ανθρώπινης γροθίας.


Σύμφωνα με άλλη πηγή η κόρη του βασιλιά, η Κελτίνη ερωτεύτηκε τον Ηρακλή και απέκτησε ένα γιο, τον Κέλτο. Ο Ηρακλής φεύγοντας της άφησε το τόξο του, με την προϋπόθεση ότι αν ο Κέλτος το τέντωνε θα γινόταν βασιλιάς στους Κέλτες.
Μετά πέρασε στη Ιταλία και αφού πέρασε πολλά μέρη έφτασε στο Τίβερη ποταμό, εκεί που μετά κτίστηκε η Ρώμη. Άφησε τα πρόβατά του να να βοσκήσουν και αυτός κοιμήθηκε. Εκεί κοντά, είχε τη σπηλιά του ο τρικέφαλος ληστής Κάκος. Ο Κάκος, του έκλεψε μερικά βόδια και για να μην μπορέσει ο Ηρακλής να τα ανακαλύψει σοφίστηκε το εξής τέχνασμα. Έβαλε τα βόδια να περπατάνε προς τα πίσω τραβώντας τα από την ουρά. Όταν ο Ηρακλής ξύπνησε κατάλαβε ότι του έλειπαν τα βόδια του και άρχισε να τα ψάχνει.

Μάταια έψαχνε, δεν τα έβρισκε πουθενά. Συνάντησει τον Κάκο ο οποίος αρνήθηκε όταν ο Ηρακλής τον ρώτησε μήπως του είχε πάρει αυτός. Αλλά επειδή
ο Ηρακλής ήταν έξυπνος σκέφτηκε να φέρει τα υπόλοιπα βόδια έξω από τη σπηλιά του Κάκου. Όταν αυτά άρχισαν να μουκανίζουν άρχισαν να κάνουν το ίδιο και τα βόδια που ήσαν στη σπηλιά του Κάκου. Έτσι με αυτό τον τρόπο προδόθηκε ο Κάκος. Ο Ηρακλής τον κυνήγησε και τον σκότωσε χτυπώντας τον με το ρόπαλό του. Όταν οι κάτοικοι των γύρω περιοχών έμαθαν για το θάνατο του Κάκου τον ευχαρίστησαν και του πρόσφεραν τιμές. Μάλιστα ο βασιλιάς τους, ο Εύανδρος, έκτισε ένα βωμό και πρόσφερε θυσία μια δαμάλα που δεν είχε ακόμα μπει στο ζυγό.

Μετά από αυτά ο Ηρακλής προχώρησε προς τα νότια για να πάει στο Ρήγιο της Ιταλίας.Στα σύνορα του Ρήγιου και των Επιζεφυρίων Λοκρών ξάπλωσε να κοιμηθεί γιατί ήταν πολύ κουρασμένοος. Όμως τα τζιτζίκια κελαηδούσαν ασταμάτητα και δεν τον άφηναν να κοιμηθεί. Γι' αυτό παρακάλεσε τους θεούς να τους κόψουν τη λαλιά. Οι θεοί αμέσως ικανοποίησαν την επιθυμία του Ηρακλή και έτσι τα τζιτζίκια από την πλευρά του Ρήγιου δεν ακούστηκαν ποτέ πιά ενώ από την πλευρά των Λοκρών τραγουδούσαν με όλη τους τη δύναμη.


Όταν έφτασε ο Ηρακλής στο Ρήγιο ένας ταύρος του έφυγε και πέρασε κολυμπώντας απέναντι στο νησί Σικελία, προχώρησε και έφτασε στην πεδιάδα του Έρυκα, που ήταν γιος του Ποσειδώνα. Ο Ηρακλής έψαξε τον ταύρο και τελικά τον βρήκε μέσα στα κοπάδια του Έρυκα. Ζήτησε τον ταύρο αλλά αυτός αρνήθηκε να του τον δώσει, παρά μόνο αν τον νικούσε σε αγώνα πυγμαχίας. Στον αγώνα που ακολούθησε, ο Ηρακλής νίκησε τον Έρυκα τρεις φορές και
στο τέλος τον σκότωσε. Αφού πήρε τον ταύρο πήρε και τα βόδια του Έρυκα και γύρισε στο Ρήγιο, που ήταν το κοπάδι του, αφού έκανε πρώτα το γύρο της Σικελίας. Από όπου περνούσε οι κάτοικοι τον υποδέχονταν με θαυμασμό. Στην πόλη Αγύριο του πρόσφεραν θεϊκές τιμές γιατί όταν έφτασε εκεί συνέβη κάτι παράξενο. Αποτυπώθηκαν τα ίχνη των ποδιών του Ηρακλή και του κοπαδιού του πάνω στο βράχο σαν να ήταν από μαλακό κερί. Για να ευχαριστήσει ο Ηρακλής τους κατοίκους του Αγύριου έφτιαξε στην πόλη τους μια μικρή λίμνη, με περίμετρο 800 μέτρα και ίδρυσε τοπικά ιερά στον Ιόλαο και στον Γηρυόνη.

Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΑΣ ΣΤΗ ΧΑΙΡΩΝΕΙΑ (YouTybe)



Το πιο πάνω
video το πήραμε από το blog ¨Βοιωτικά Γράμματα" της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Λιβαδειάς. Ευχαριστούμε την κ. Κεράστα Κατερίνα για την τόσο ωραία παρουσίαση του οδοιπορικού μας στην πόλη της Χαιρώνειας.

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009

Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΑΣ ΣΤΗ ΧΑΙΡΩΝΕΙΑ

Βαδίζοντας στα Γεωπεριβαλλοντικά - Γεωμυθολογικά μονοπάτια της Βοιωτίας, εμείς τα παιδιά της περιβαλλοντικής ομάδας της Ε1 και Δ2 του σχολείου μας,έχοντας συνοδοιπόρους μας τις δασκάλες Βοζιάρη Ελένη και Νιαβή Βασιλική, υπεύθυνη του περιβαλλοντικού προγράμματος, φτάσαμε στην αρχαία Άρνη, σημερινή Χαιρώνεια.Το αρχικό της όνομα το οφείλει στην κόρη του Αίολου, την Άρνη. Αργότερα μετονομάστηκε Χαιρώνεια από τον Χαίρωνα, το φοβερό αλογοδαμαστή που γεννήθηκε από την πανέμορφη Θηρώ και τον Απόλλωνα.
Στην αρχή επισκεφτήκαμε το Κέντρο Εικονικής Πραγματικότητας του Δήμου Χαιρώνειας για να παρακολουθήσουμε τη μάχη μεταξύ των Μακεδόνων του Φιλίππου του Β΄και των Συμμαχικών δυνάμεων, το 338π.Χ. Ήταν πρωτόγνωρη η εμπειρία για μας. Καθηλωμένοι στα καθίσματά μας βιώσαμε την ιστορική πραγματικότητα ενός πολέμου με όπλα ακόντια, δόρατα, σπαθοιά και μακεδονικές σάρισες Στο Κέντρο Εικονικής Πραγματικότητας μας επισκέφτηκε και ο Δήμαρχος της πόλης, κ. Παπαγγελής, ο οποίος μας έδωσε πολύτιμες πληροφορίες για την αρχαία Χαιρώνεια. Αφού ευχαριστήσαμε τον κ. Δήμαρχο για όσα μας είπε και τον συγχαρήκαμε για τη δημιουργία του Κέντρου, ακολουθήσαμε το δρόμο για το Αρχαίο Θέατρο που βρίσκεται στα ριζά του λόφου Πετραχού.
Στο θέατρο, που είναι σκαλιστό πάνω στο βράχο του Πετραχού, ήταν αφιερωμένο στο θεό Απόλλωνα το Δαφνηφόρο και στην Αρτέμιδα Σοωσίνα. Στο θέατρο αυτό παρακολουθούσαν οι αρχαίοι Χαιρωνείς θεατρικές παραστάσεις των μεγάλων δραματουργών και κωμωδών της αρχαιότητας ή άκουγαν σπουδαία ποιητικά κείμενα, λόγους σοφών ανδρών και άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Από το 1976 στο χώρο αυτό διοργανώνεται η ετήσια γιορτή "τα Πλουτάρχεια". Στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου αντικρίσαμε τη λιθόκτιστη κρήνη που κατασκευάστηκε το 1865.
Πάνω από το θέατρο δεσπόζει η ακρόπολη της Χαιρώνειας. Άρχισε να κατασκευάζεται από το β΄μισό του 5ου π.Χ. αι. ή τον 4ο π.Χ. αι. και ολοκληρώθηκε στα ρωμαϊκά χρόνια. Επάνω στις πέντε κορυφές του οι αρχαίοι Χαιρωνείς είχαν υψώσει πέντε πύργο. Σε μερικά σημεία το τείχος έχει πλάτος ένα μέτρο και σε άλλα δυο μέτρα. Η είσοδος τοποθετείται στην ανατολική πλευρά του. Λένε πως σε μια σπηλιά του Κάστρου συνήθιζε να πηγαίνει ο Πλούταρχος όπου έγραφε τα έργα του.
Στο βραχώδες ύψωμα του Πετραχού αναφέρει ο περιηγητής Παυσανίας ότι η Ρέα ξεγέλασε τον Κρόνο και του έδωσε να καταπιεί μια σπαργανωμένη πέτρα αντί του Δία που είχε γεννήσει πριν από λίγο στη σπηλιά της Δίκτης στην Κρήτη.
Μετά από το θέατρο επισκεφτήκαμε το εκκλησάκι της Κοίμησης της Θεοτόκου, του οποίου ένα μέρος του έχει κτιστεί από υλικά αρχαίων ναών που βρίσκονταν στη γύρω περιοχή. Στο εκκλησάκι εσωτερικά έχει κτιστεί ένας θρόνος που βρέθηκε στο θέατρο και λένε ότι ήταν του Πλούταρχου. Σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές ο Πλούταρχος γεννήθηκε στη Χαιρώνεια όπου έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Ήταν φιλόσοφος, βιογράφος, δοκιμιογράφος και ήταν τοπικός άρχοντας της Χαιρώνειας.
Αφήνουμε το εκκλησάκι της Κοίμησης της Θεοτόκου και ανηφορίζουμε βόρεια για τη ρεματιά του Αίμωνα.Η φύση ήταν καταπράσινη, αγριολούλουδα παντού και τα πουλιά με το καλαϊδισμά τους μας καλωσόριζαν στον τόπο τους. Αφού περιπλανηθήκαμε αρκετή ώρα, βρεθήκαμε στο εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής, το οποίο είναι κτισμένο πάνω στο ναό του Ηρακλή ή, κατά τον Ι. Ραγκαβή, του Θουρίου Απόλλωνα. ήταν ένας μεγάλος ναός με μήκος 30 μέτρα και πλάτος 12 μέτρα. Ολόγυρα στο έδαφος είδαμε πιεσμένους κίονες μήκους 3,5 μ. και διαμέτρου 0,43 μ. και γλυπτά κιονόκρανα.
Αφήνουμε τη ρεματιά του Αίμωνα και κατηφορίζουμε για το λιοντάρι της Χαιρώνειας, μνημείο που έφτιαξαν οι Θηβαίοι για να τιμήσουν τα άξια παλικάρια τους, τους Ιερολοχίτες που έπεσαν κατά τη μάχη με τους Μακεδόνες. Το λιοντάρι έχει ύψος 5,5 μ. και 3μ.η κυκλική του βάση.
Το οδοιπορικό μας στη Χαιρώνεια έφτασε στο τέλος. Περάσαμε υπέροχα, τέλεια. Γνωρίσαμε τη Χαιρώνεια, περπατήσαμε στη φύση στο έμπα της άνοιξης. Δώσαμε ραντεβού του χρόνου να είμαστε και πάλι εδώ για να επισκεφτούμε το Μουσείο, γιατί τώρα δεν ήταν επισκέψιμο αλλά και να ανακαλύψουμε ό,τι δεν προλάβαμε σε αυτή μας την επίσκεψη.

Δευτέρα 23 Μαρτίου 2009

ΚΛΑΡΙΝΟ-ΠΟΙΜΕΝΙΚΟΣ ΑΥΛΟΣ (ΦΛΟΓΕΡΑ)

Το κλαρίνο, ως λαικό μουσικό όργανο, έρχεται στην Ελλάδα από την Τουρκία με τους Τουρκόγυφτους, γύρω στα 1835. Πρωτοεμφανίζεται στη Βόρεια Ελλάδα, την Ήπειρο και τη Δυτική Μακεδονία, από όπου και προχωρεί προς τα κάτω.Μαζί, αρχικά με το βιολί και το λαούτο και αργότερα με το σαντούρι, αποτελούν την κομπανία, το λαϊκο μουσικό σχήμα που αντικαθιστά σιγά-σιγά την πατροπαράδοτη ζύγια-νταούλι-ζουρνά.
Αναγνωρίζεται ως εθνικό όργανο, και στα χέρια άξιων μουσικών γίνεται το κατεξοχήν εκφραστικό μουσικό όργανο στην ηπειρωτική Ελλάδα.


Ο ποιμενικός αυλός - φλογέρα είναι ένα αερόφωνο όργανο της δημοτικής μουσικής και της λαϊκής μουσικής, που συναντιέται σε όλη την Ελλάδα με διάφορα ονόματα ( φλουέρα, καλάμι, τζαμάρα, φιούτο, σουρούλι).
Οι διαφορές στην ονομασία οφείλονται περισσότερο στις διαφορές μήκους και διαμέτρου τουσωλήνα, αλλά και στο επιστόμιο.
Η φλογέρα κατασκευάζεται από ξύλο - κυρίως καλάμι, σίδερο, μπρούντζο ή κόκκαλο- φτερούγα, πόδι μεγάλου πουλιού. Οι καλύτερες φλογέρες γίνονται από φτερούγα γύπα.
Ο χαρακτηριστικός ήχος της φλογέρας εκπροσωπεί ιδανικά τη θλιμμένη αξιοπρέπεια της μοναξιάς. Εικόνες έρχονται στη μνήμη μας από παλαιότερα βιβλία της "Γλώσσας, όπου ο βοσκός παίζει φλογέρα καθισμένος σε μια πέτρα με τη συντροφιά των προβάτων.

Αναστασία - Λουκία



Η ιστορία των οργάνων της οικογενείας του λαούτου ξεκιναεί από την 3η χιλιετεία π.χ στη Μεσοποταμεία.Στον ελλαδικό χώρο το πρώτο όργανο αυτού του τύπου που συναντάμε είναι το αρχαιοελληνικό τρίχορδο, η πανδούρα όπως την έλεγαν. Από την πανδούρα προήλθε ο ταμπουράς και μια παραλλαγή του ταμπουρά που διαμορφώθηκε γύρω στον 17ο αι. είναι το ελληνικό λαούτο.
Στο λαούτο διατηρήθηκε το μακρύ χέρι με τις υποδιαιρέσεις που είχε ο ταμποράς, όμως το μικρό στρογγυλό ηχείο αντικαταστάθηκε από άλλο αχλαδόσχημο και βασικά πολύ μεγαλύτερο με στόχο την αύξηση του όγκου και της έντασης του ήχου.
Ιωάννα Ντ.

Κυριακή 22 Μαρτίου 2009

ΜΕΡΕΣ ΞΑΝΘΕΣ

Μέρες ξανθές
σαν τα κεφάλια μικρών παιδιών
ωραίες.

Μεσημέρια όλο φως
σα μάτια από θάλασσα.

Νύχτες ζεστές
σα βελούδινα μαξιλάρια.

Ζωή ενός καλοκαιριού
που έφερε
ένα αιώνιο λιοντάρι.

Κάθε που βλέπω τα μάτια σου
ζούνε μέσα μου όλα.

Ιωάννα Α.

Αυτό το ποίημα το έγραψα το καλοκαίρι του 2008 στην κατασκήνωση του Σουνίου. Εμπνεύστηκα από την ομορφιά της φύσης.

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2009

ΠΑΓΕΤΩΝΕΣ

Εμείς, τα παιδιά της περιβαλλοντικής ομάδας, Ε1 και Δ2, του 4ου Δημ. Σχ. Λιβαδειάς δηλώσαμε συμμετοχή στη WWF για την"ώρα της Γης". Στις 28 Μαρτίου 2009 κλείνουμε τα φώτα μας στις 8.30 για μια ώρα. Σύνθημά μας είναι: " ΔΕΝ ΣΠΑΤΑΛΑΜΕ ΑΣΚΟΠΑ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ" - "Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΕΊΝΑΙ Η ΚΑΛΎΤΕΡΗ ΛΥΣΗ"



ΠΑΓΕΤΩΝΕΣ

Πέμπτη 19 Μαρτίου 2009

28 ΜΑΡΤΊΟΥ- "ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ"

28 ΜΑΡΤΙΟΥ "ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ"
ΓΙΑ ΜΙΑ ΩΡΑ ΣΒΗΝΟΥΜΕ ΤΑ ΦΩΤΑ

Εμείς, τα παιδια της περιβαλλοντικής ομάδας, Ε1 και Δ2, του σχολείου μας δηλώσαμε συμμετοχή για την "ημέρα της Γης".

Τρίτη 17 Μαρτίου 2009

21- ΜΑΡΤΙΟΥ -ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ

Με πρωτοβουλία της UNESCO oρίστηκε η 21η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, το 1999. Η UNESCO ήθελε με αυτό τον τρόπο να προωθήσει τη ν τέχνη της ποίησης και συγκεκριμένα τις προσπάθειες μικρών εκδοτικών οίκων να τυπώνουν συλλογές νέων ποιητών, την επιστροφή της προφορικής παράδοσης με την ανάγνωση ποιημάτων ενώπιον κοινού και την αποκατάσταση ενός διαλόγου μεταξύ της ποίησης και των άλλων μορφών τέχνης, πάνω στον αφορισμό του Ντελακρουά" Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση"
Το Βίντεο το πήραμε από τη Κεντρική Βιβλιοθήκη Λιβαδειάς

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2009

Η ΧΑΜΕΝΗ ΗΦΑΙΣΤΕΙΑΔΑ

Κάποτε,γύρω στο 10.000 π.Χ. ανάμεσα στο Βόρειο Αιγαίο και τη Μαύρη Θάλασσα,υπήρχε ένα κομμάτι ξηράς που ένωνε την Ασία με την Ευρώπη. Η περιοχή αυτή ονομαζόταν Ηφαιστειάδα. Οι κάτοικοι της περιοχής αυτής είχαν αναπτύξει σπουδαίο πολιτισμός και,λόγω της γεωγραφικής της θέσης, είχαν πολύ αναπτυγμένο το εμπόριο και τη ναυτιλία. Στην Ηφαιστειάδα υπήρχε κι ένα ηφαίστειο το οποίο οι κάτοικοι λάτρευαν και σέβονταν σαν θεό.


Σύμφωνα με το μύθο, από την περιοχή αυτή πέρασε ο Ήφαιστος, διωγμένος από τον πατέρα του. το Δία. Οι κάτοικοι τους υποδέχτηκαν με τιμές και τους πρόσφεραν τη φιλοξενία τους απλόχερα. Λέγεται ότι ο Ήφαιστος για να τους ανταποδώσει τη φιλοξενία, τρύπησε το βουνό κι έβγαλε φωτιά. Την τρύπα αυτή οι κάτοικοι την ονόμασαν ηφαίστειο από το όνομά του.

Με τη φωτιά που έκαιγε μέρα νύχτα ανέπτυξαν τη σιδηρουργική και τα προϊόντα τους τα εμπορεύονταν σε ολόκληρο τον κόσμο της Μεσογείου. Έτσι έγινε μια πλουσιότατη περιοχή, στην οποία έδωσαν το όνομα Ηφαιστειάδα, προς τιμή του θεού Ήφαιστου, που τους έδωσε τη δυνατότητα να αποκτήσουν τόσα πλούτη.


Οι αρχιερείς όμως, της περιοχής, βλέποντας τα αμύθητα πλούτηπου συγκέντρωνε η περιοχή και θέλοντας να πάρουν οι ίδιοι λίγη από τη δόξα του Ήφαιστου, άρχισαν να παρουσιάζουν τους εαυτούς τους ως εκπροσώπους του θεού. Απαιτούσαν, λοιπόν, οι τιμές και οι προσφορές των κατοίκων να γίνονται σ' αυτούς

Οι κάτοικοι άρχισαν να τους τιμούν σαν θεούς, πιστεύοντας τα λόγια τους. Ο Ήφαιστος όμως, όπως λέει ο μύθος, θύμωσε πολύ με τη συμπεριφορά των αρχιερέων αλλά και των κατοίκων, γιατί δε σέβονταν πλέον τους θεούς. Έτσι προκάλεσε ένα τόσο μεγάλο σεισμό που το βουνό έβγαλε τεράστιες ποσότητες φωτιάς και λάβας που κάλυψε όλη την περιοχή και στη συνέχεια τη βύθισε στη θάλασσα.

Τελικά η Ηφαιστειάδα καταστράφηκε από το ίδιο το ηφαίστειό της, που κάποτε της πρόσφερε τόσα πολλά αγαθά.
Λουκία

Κυριακή 15 Μαρτίου 2009

ΤΑ ΒΟΔΙΑ ΤΟΥ ΓΗΡΥΟΝΗ - ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΕΡΥΘΕΙΑ - ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ

Σύμφωνα με άλλη παραλλαγή του μύθου ο Γηρυόνης δεν τα βοσκούσε στο νησί Ερύθεια αλλά στην Ισπανία, στην μεριά του Ωκεανού. "Γηρυών" ήταν χαρακτηρισμός του ονομαστού βασιλιά Χρυσάορα, ο οποίος βασίλευε σε ολόκληρη τη χώρα, και είχε τρεις δυνατούς και γενναίους γιους που τον βοηθούσαν να υπερασπίζεται το βασίλειό του. Καθένας από τους γιους του είχε ένα δικό του στρατό από πολεμοχαρείς άνδρες.

Για να τους πολεμήσει ο Ηρακλής μάζεψε μεγάλο εκστρατευτικό σώμα στην Κρήτη, τη γενέτειρα του πατέρα του, του Δία. Προτού ξεκινήσει τον τίμησαν λαμπρά οι Κρήτες και ο Ηρακλής για να τους το ανταποδώσει τους καθάρισε τον τόπο από τα άγρια θηρία που προκαλούσαν καταστροφές στις καλλιέργειες.

Πρώτα πήγε στη Λιβύη, όπου σκότωσε τον Ανταίο, εξόντωσε τα άγρια θηρία που λυμαίνονταν την έρημο. Έπειτα πήγε στην Αίγυπτο όπου σκότωσε το Βούσιρη, ύστερα διέσχισε τη Βόρεια Αφρική πηγαίνοντας δυτικά, εξοντώνοντας τις Γοργόνες και τις λυβικές Αμαζόνες και ίδρυσε την Εκατόμπυλο, τη σημερινή Κάψα, στη Νότια Νουμιδία, φτάνοντας επιτέλους στον Ωκεανό κοντά στα Γάδειρα.
Εκεί έστησε από μια στήλη σε κάθε
πλευρά των στενών, μία την αφρικανική και μία στην ευρωπαϊκή πλευρά. Στην ευρωπαϊκή πλευρά και σε απόσταση 8 χιλιομέτρων ιδρύει την πόλη Ταρτησσό, η οποία ήταν γνωστή και ως Ηράκλεια. Στη συνέχεια πέρνασε στην Ιβηρία συγκρούστηκε με τους γιους του Χρυσάορα, τους νίκησε και τους σκότωσε.
Πήρε τα βόδια του Γηρυόνη, αφού άφησε τη διακυβέρνηση της Ιβηρίας στον αξιότερο από τους κατοίκους της χώρας.


Στο θηρεό της πόλης των Γαδείρων εικονίζεται ο Ηρακλής, ο οποίος θεωρείται και ιδρυτής της πόλης.

Βιβλιογραφία: "Οι ελληνική μύθοι" Ρόμπερτ Γκρέιβς - Κάκτος

Σάββατο 14 Μαρτίου 2009

ΤΑ ΒΟΔΙΑ ΤΟΥ ΓΗΡΥΟΝΗ - ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΥΘΕΙΑ - ΠΡΩΤΗ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ

Ποιος ήταν ο Γηρυόνης;

Ο Γηρυόνης ήταν βασιλιάς στην Ταρτησσό της Ισπανίας και είχε τη φήμη του δυνατότερου ανθρώπου στον τότε κόσμο. Ήταν ένα φοβερό τέρας που το είχε γεννήσει ο Χρυσάορας με τη κόρη του Ωκεανού, τη Νύμφη Καλλιρόη.Είχε τρία κεφάλια και τρία σώματα που ήταν ενωμένα στη μέση. Ο τόπος όπου έμενε ήταν το νησί Ερύθεια, στη μακρινή Δύση, πέρα από τον Ωκεανό όπου εκεί είχε και το κοπάδι του μετά θαυμαστά κοκκινότριχα βόδια. Βοσκός του κοπαδιού ήταν ο Ευρυτίωνας, γιος του Άρη, μαζί του είχε και το σκύλο Όρθο, σκυλί τέρας με δυο κεφάλια και με φιδίσια ουρά. Το είχε γεννήσει ο Τυφώνας με την Έχιδνα και είχε αδέρφια του τον Κέρβερο, τη Χίμαιρα και τη Λερναία Ύδρα. Με τέτοιους φύλακες ήταν αδύνατο να μπορέσει κανείς να κλέψει τα βόδια. Ο Ηρακλής όμως είχε εντολή από τον Ευρυσθέα να το κάνει και έπρεπε να φέρει εις πέρας το δέκατο άθλο του.

Το Ταξίδι στην Ερύθεια

Ο Ηρακλής ξεκίνησε από τις Μυκήνες για τη μακρινή Δύση, διασχίζοντας όλη την Ευρώπη ώσπου να φτάσει στην Ιβηρία, πριν από το ρεύμα του Ωκεανού. Στο δρόμο, σε κάθε τόπο από όπου περνούσε σκότωνε τα άγρια θηρία που προξενούσαν καταστροφές και τους κακούργους που λήστευαν και σκότωναν τους ανθρώπους. Αφού διέσχισε την Ευρώπη, πέρασε απέναντι στην Αφρική και - αφού έκανε διάφορα κατορθώματα - κατέληξε στην Ταρτησσό, η οποία βρισκόταν στον πορθμό που χωρίζει την Ευρώπη από την Αφρική, εκεί που πίστευαν ότι ήτα το τέλος του κόσμου. Στο μέρος αυτό ο Ηρακλής έστησε δυο μεγάλες στήλες , μία στην Αφρική και μία στην Ευρώπη, σε ανάμνηση του ταξιδιού του, που αργότερα ονομάστηκαν " στήλες του Ηρακλή".
Έπρεπε ο Ηρακλής να περάσει το ρεύμα του Ωκεανού για να φτάσει στο νησί Ερύθεια. Ήταν σε δύσκολη κατάσταση και δεν ήξερε τι να κάνει. Σκέφτηκε ότι μόνο μια λύση υπήρχε να ζητήσει το χρυσό κύπελο του Ήλιου. Το κύπελο αυτό ήταν φτιαγμένο από το θεό Ήφαιστο, ήταν άρμα που το έδενε ο ήλιος στις φοράδες του και με το οποίο ταξίδευε πάνω από τον Ωκεανό όταν ήθελε από τα σκοτάδια της δύσης να φτάσει στην ανατολή και να φέρει το φως της ημέρας. Ο Ηρακλής το ζήτησε και το πήρε από τον Ήλιο ή από τον Νηρέα, αλλά με διαταγή του Ήλιου. Λένε πως ο Ηρακλής
τον ανάγκασε να του το δώσει. Ήταν μεσημέρι αποκαμωμένος από τη ζέστη καθόταν στην παραλία μη ξέροντας πως θα φύγει για το νησί. Τότε σήκωσε το τόξο του και σημάδεψε τον Ήλιο. Ο Ήλιος θαύμασε την τόλμη του και για αντάλλαγμα του επέτρεψε να χρησιμοποιήσει το κύπελο με την προϋπόθεση να το επιστρέψει την ίδια μέρη πριν βραδιάσει.

Μπήκε ο Ηρακλής στο κύπελο έχοντας μαζί του το κέρας της Αμάλθειας, του το είχε δώσει ο Ερμής, με όλα τα απαραίτητα τρόφιμα για το ταξίδι. Στη μέση του Ωκεανού άρχισε,μεγάλη τρικυμία και το κύπελο κινδύνευε να βουλιάξει. τότε ο Ηρακλής πήρε το τόξο του και απείλησε τον Ωκεανό και αμέσως η τρικυμία κόπασε.

Ο Ηρακλής μόλις έφτασε στο νησί Ερύθεια έτρεξε αμέσως στο βουνό Άβαντα και σκεφτόταν με ποιο σχέδιο θα αρπάξει τα βόδια του Γηρυόνη. Δυστυχώς όμως τον μυρίστικε ο Όρθος και όρμησε καταπάνω του. Ο Ηρακλής άρπαξε το ρόπαλό του και του έσπασε και τα δυο κεφάλια. Όμως άκουσε τα γαβγίσματα του σκύλου ο Ευρυτίωνας και κατάλαβε ότι κάποιος ξένος είχε πλησιάσει τα βόδια. Μόλις είδε τον Ηρακλή χύμηξε καταπάνω του
αλλά ο Ηρακλής τον σκότωσε. Ανενόχλητος ο Ηρακλής μάζεψε τα βόδια και τα πήγαινε προς την παραλία. Όμως τον είδε ο βοσκός του Άδη, ο ο Μενοίτης, και ειδοποίησε το Γηρυόνη που τους πρόλαβε καθώς περνούσαν τον ποταμό Ανθεμούντα. Ο Ηρακλής σκότωσε το Γηρυόνη και τον έθαψε. Στο σημείο που τον έθαψε έβγαινε αίμα και αργότερα φύτρωσε ένα δέντρο που έβγαζε κόκκινους καρπούς σαν κεράσι αλλά χωρίς κουκούτσι. Αφού έφτασε στην παραλία έβαλε τα βόδια στο κύπελλο και έφτασε πίσω στην Ιβηρία, στην Ταρτησσό, όπου και παρέδωσε το κύπελλο στον Ήλιο.

Βιβλιογραφία: "Ελληνική Μυθολογία" - Εκδ. Αθηνών



ΑΝ Η ΓΗ ΓΕΝΝΙΟΤΑΝ ΣΕ ΕΝΑ 24ΩΡΟ

Οι επιστήμονες όλων των ειδών - αστρονόμοι, γεωλόγοι, χημικοί, βιολόγοι κ.ά.- προσπαθούν να συνθέσουν το παζλ ή καλύτερα να ταξιδέψουν πίσω στο χρόνο για να δημιουργήσουν την εικόνα του πώς ήταν η νεαρή Γη και πώς μεταμορφώθηκε με έναν τέτοιο θαυμαστό τρόπο.

Για να απλοποιήσουν τα πράγματα δημιούργησαν μια κλίμακα 24ώρου. Σύμφωνα με αυτό το χρονοδιάγραμμα, η Γη γεννήθηκε τα μεσάνυκτα χτες βράδυ και τώρα βρισκόμαστε 24 ώρες αργότερα και πάλι μεσάνυχτα.

Τι μεσολάβησε λοιπόν αυτές τις 24 ώρες;
Η Γη άρχισε γρήγορα να μορφοποιείται από τα πετρώματα και τη σκόνη. Σε λιγότερο από 10 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα ο σίδηρος λόγω της υψηλής θερμοκρασίας διαχωρίστηκε από τη λιωμένη πέτρα και καθώς ήταν βαρύτερος από τα άλλα υλικά προχώρησε στην καρδιά του πλανήτη και έκανε τον πυρήνα της Γης. Όλο το διάστημα βομβαρδιζόταν από διαστημικούς βράχους, μικρούς και μεγάλους.

Σε 18 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα ένας τεράστιος διαστημικός βράχος ( στο μέγεθος του πλανήτη Άρη, έπεσε πάνω στη Γη, με αποτέλεσμα π πλανήτης να χωριστεί στα δύο.Λιωμένη πέτρα εκτοξεύτηκεστο διάστημα αποτελώντας την πρώτη ύλη από την οποία αργότερα έγινε η Σελήνη. Η σφοδρή σύγκρουση διέλυσε την αρχική ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί στη Γη και το μόνο που έμεινε στην επιφάνεια της Γης ήταν μια βαθιά θάλασσα λιωμένης πέτρας.

Στο 24ωρο ρολόι μας, η Γη είχε φθάσει ακριβώς στις 00.40 και ο πλανήτης είχε ψυχτεί τώρα αρκετά ώστε να έχε στερεό φλοιό. Η ζωή όπως την ξέρουμε εμφανίστηκε αρκετά αργά στη σκηνή. Τα ψάρια εμφανίστηκαν κατά τις 9.22 μμ, οι δεινόσαυροπι κατά τις 10.50 μμ και οι άνθρωποι 30 δευτερόλεπτα πειν τελειώσει το 24ωρο...

Παρασκευή 13 Μαρτίου 2009

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΡΗΞΗ Ή BIG BANG

Οι επιστήμονες λένε ότι πριν από 15 δισεκαστομμύρια χρόνια έγινε ένα ισχυρό Bang ! και γεννήθηκε το σύμπαν. Ό,τι υπήρχε ήταν κλεισμένο μέσα σ' ένα πρωταρχικό πυρήνα. Όταν προκληθηκε η έκρηξη αυτού του πυρήνα, που ήταν πυκνός και εξαιρετικά θερμός, τα συντρίμια της ύλης άρχισαν να απομακρύνονται.
Σε μια γωνίτσα του διαστήματος, πριν δέκα δισεκατομμύρια χρόνια, δηλαδή 5 δισεκατομμύρια χρόνια μετά το Bing Bang, άρχισαν οι διαδικασίες γέννησης του δικού μας ηλιακού συστήματος.

Ο δικός μας πλανήτης , η Γη, έχει ηλικία 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια. Ήταν ο τρίτος βράχος από τον ήλιο, αλλά όχι ο πλανήτης Γη όπως τον ξέρουμε.
Ήταν μια σφαίρα πυρακτωμένου λειωμένου βράχου, που έλαμπε σεν ένα μοικροσκοπικό αστέρι μέσα στα σκοτάδια του διαστήματος.Η υψηλή θερμοκρασία στην επιφάνεια διατηρούσε την ποσότητα του σιδήρου που υπήρχε λιωμένο, το οποίο σιγά σιγά βυθιζόταν στο κέντρο του πλανήτη, σχηματίζοντας τον σημερινό στερεό πυρήνα της.
Πάνω από τους ωκεανούς του μάγματός του δεν υπήρχε καθόλου ατμόσφαιρα, αλλά ένα λεπτό πέπλο, αποτέλεσμα των εξατμήσεων από το λιώσιμο των βράχων στο κενό περιβάλλον.

Καθώς κρύωνε το εξωτερικό στρώμα της Γης έτριζε και χωριζόταν σε κομμάτια, ενώ απ' τους τεράστιους κρατήρες ξεπετάγονταν πίδακες από λάβα που κόχλαζαν και καυτοί ατμοί. Συγχρόνως η Γη δεχόταν
βομβαρδισμό μετεωρητών, με αποτέλεσμα να καταστέφεται ο,τιδήποτε είχε διαμορφωθεί μέχρι εκείνη τη στιγμή. Κάποια στιγμή ένας τεράστιος διαστημικός βράχος συγκρούστηκε με τη Γη και αυτή χωρίστηκε στα δυο.Τα θραύσματα που σκορπίστηκαν στο διάστημα σχηματίσαν την πρώτη ύλη από την οποία δημιουργήθηκε η Σελήνη.
Εκείνη λοιπόν την περίοδο, δηλαδή 3,8 τρισεκατομμύρια χρόνια από σήμερα λόγω της σταδιακής μείωσης της θερμοκρασίας του πλανήτη, άρχισε να σχηματίζεται η ατμόσφαιρα και να πέφτει πολύ δυνατή βροχή με αποτέλεσμα οι κοιλότητες της επιφάνειας του πλανήτη να γεμίσουν νερό και να γεννηθή η θάλασσα που η θερμοκρασία της ήταν πολύ μεγαλύτερη από τη σημερινή.

Η θερμοκρασία στην επιφάνεια της Γης μειωνόταν σταδιακά, το μάγμα στερεοποιείτο εξωτερικά, σχηματίζοντας τον στερεό φλοιό.
Σιγά σιγά, η Γη διαμορφώθηκε και έγινε όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, αποτελούμενη από τον πυρήνα, το μανδύα και το φλοιό.
Και στη συνέχεια εμφανίστηκαν τα φυτά και τα ζώα και τέλος ο άνθρωπος.