Στα πλαίσια του περιβαλλοντικού προγράμματος" Γεωπεριβαλλοντικά - Γεωμυθολογικά μονοπάτια - τα Μαντεία της Στερεάς Ελλάδας
", εμείς τα παιδιά της Δ΄τάξης του 4ου Δημ. Σχ. Λιβαδειάς, επισκεφτήκαμε το ναό και μαντείο του Πτώου Απόλλωνα στο Ακραίφνιο της Βοιωτίας. Συνοδοί μας ήταν οι δασκάλες μας, κ. Λαφαζάνη Παρασκευή, κ. Μαριδάκη Ελένη και η Διευθύντρια του σχολείου μας κ. Μπάρλα - Νιαβή Βασιλική.
Ο ναός και το μαντείο του Πτώου Απόλλωνα βρίσκεται στη θέση Περδικόβρυση, το όρος Πτώον, τρία χιλιόμετρα ανατολικά του Ακραιφνίου, κάτω από μια βραχώδη προεξοχή του όρους Πτώου, δίπλα στο εξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής.
Μετά από μιας ώρας περίπου ταξίδι φτάσαμε στο Ακραίφνιο και πήραμε το δρόμο που οδηγεί στο μοναστήρι της Αγίας Πελαγίας. Μετά από τρία χιλιόμετρα φτάσαμε στη διασταύρωση και πήραμε το χωματόδρομο που οδηγεί στον αρχαιολογικό χώρο.
Η φύση ήταν καταπράσινη, πολύχρωμα αγριολούλουδα στόλιζαν το τοπίο και μας χάριζαν μεθυστικές μυρωδιές. Η ομορφιά του τοπίου δικαιολογεί απόλυτα την επιλογή των προγόνων μας να χτίσουν εδώ το μαντείο και το ναό του Απόλλωνα, του θεού της μουσικής και του φωτός. Όταν φτάσαμε
καθίσαμε στα παγκάκια της Αγίας Παρασκευής για ξεκούραση και ενημέρωση.
Στη συνέχεια πήγαμε στον αρχαιολογικό χώρο. Στο
ψηλότερο σημείο της πλαγιάς βρισκόταν ο ναός του Απόλλωνα, το μαντείο ή "μαντική σπηλιά", στα δυτικά του ναού, το οποίο χαρακτηριζόταν "πολύφωνο" γιατί έδινε χρησμούς και σε άλλες γλώσσες εκτός των Ελληνικών και " αψευδές" δηλαδή αλάθητο. Ανατολικά του ναού υπήρχε το ξύλινο θέατρο, στο οποίο εκτελούντο κάθε πέντε χρόνια τα Πτώια, αγωνίσματα πνευματικά, του Σαλπιστή, Κ¨ηρυκος, Ραψωδού, Ποιητή των Επών, Αθλητή και Κιθαρωδού. Κατηφορίζοντας υπήρχαν οικοδομήματα για τους ιερείς, εγκαταστάσεις για τους θεωρούς των αγώνων, λουτρά και δεξαμενές, και στο κατώτερο σημείο υπήρχε ο ναός της Προναίας Αθηνάς και η Θόλος.
Λίγα πράγματα σώζονται σώζονται σήμερα από το Ναό, το Μαντείο και τις άλλες κτιριακές εγκαταστάσεις. Όμως, και αυτά τα λίγα που έχουν απομείνει, μας φανερώνουν τις παλιές δόξες του.
Ήμασταν πολύ χαρούμενοι για όσα μάθαμε και συνεχώς ρωτούσαμε να μάθουμε ακόμα περισσότερα για το χώρο αυτό και την ιστορία του. Όπως χαρακτηριστικά είπε μια συμμαθήτριά μας " Νιώσαμε σαν να ζούσαμε τότε και
πως ήρθαμε εδώ για να πάρουμε χρησμό για το μέλλον μας."
Μετά την επίσκεψή μας στον αρχαιολογικό χώρο επιστρέψαμε στο εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής για ξεκούραση και φαγητό. Ξαπλώσαμε στο γρασίδι, μυρίσαμε τα αγριολούλουδα, μας ζέστανε ο ήλιος με τις χρυσαφένιες του ακτίνες, τα πουλιά μας κρατούσαν συντροφιά με το κασληδισμά τους , χαθήκαμε κυριολεκτικά μέσα στην ανοιξιάτικη αγκαλιά της φύσης.
", εμείς τα παιδιά της Δ΄τάξης του 4ου Δημ. Σχ. Λιβαδειάς, επισκεφτήκαμε το ναό και μαντείο του Πτώου Απόλλωνα στο Ακραίφνιο της Βοιωτίας. Συνοδοί μας ήταν οι δασκάλες μας, κ. Λαφαζάνη Παρασκευή, κ. Μαριδάκη Ελένη και η Διευθύντρια του σχολείου μας κ. Μπάρλα - Νιαβή Βασιλική.
Ο ναός και το μαντείο του Πτώου Απόλλωνα βρίσκεται στη θέση Περδικόβρυση, το όρος Πτώον, τρία χιλιόμετρα ανατολικά του Ακραιφνίου, κάτω από μια βραχώδη προεξοχή του όρους Πτώου, δίπλα στο εξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής.Μετά από μιας ώρας περίπου ταξίδι φτάσαμε στο Ακραίφνιο και πήραμε το δρόμο που οδηγεί στο μοναστήρι της Αγίας Πελαγίας. Μετά από τρία χιλιόμετρα φτάσαμε στη διασταύρωση και πήραμε το χωματόδρομο που οδηγεί στον αρχαιολογικό χώρο.
Η φύση ήταν καταπράσινη, πολύχρωμα αγριολούλουδα στόλιζαν το τοπίο και μας χάριζαν μεθυστικές μυρωδιές. Η ομορφιά του τοπίου δικαιολογεί απόλυτα την επιλογή των προγόνων μας να χτίσουν εδώ το μαντείο και το ναό του Απόλλωνα, του θεού της μουσικής και του φωτός. Όταν φτάσαμε
καθίσαμε στα παγκάκια της Αγίας Παρασκευής για ξεκούραση και ενημέρωση.Στη συνέχεια πήγαμε στον αρχαιολογικό χώρο. Στο
ψηλότερο σημείο της πλαγιάς βρισκόταν ο ναός του Απόλλωνα, το μαντείο ή "μαντική σπηλιά", στα δυτικά του ναού, το οποίο χαρακτηριζόταν "πολύφωνο" γιατί έδινε χρησμούς και σε άλλες γλώσσες εκτός των Ελληνικών και " αψευδές" δηλαδή αλάθητο. Ανατολικά του ναού υπήρχε το ξύλινο θέατρο, στο οποίο εκτελούντο κάθε πέντε χρόνια τα Πτώια, αγωνίσματα πνευματικά, του Σαλπιστή, Κ¨ηρυκος, Ραψωδού, Ποιητή των Επών, Αθλητή και Κιθαρωδού. Κατηφορίζοντας υπήρχαν οικοδομήματα για τους ιερείς, εγκαταστάσεις για τους θεωρούς των αγώνων, λουτρά και δεξαμενές, και στο κατώτερο σημείο υπήρχε ο ναός της Προναίας Αθηνάς και η Θόλος.Λίγα πράγματα σώζονται σώζονται σήμερα από το Ναό, το Μαντείο και τις άλλες κτιριακές εγκαταστάσεις. Όμως, και αυτά τα λίγα που έχουν απομείνει, μας φανερώνουν τις παλιές δόξες του.
Ήμασταν πολύ χαρούμενοι για όσα μάθαμε και συνεχώς ρωτούσαμε να μάθουμε ακόμα περισσότερα για το χώρο αυτό και την ιστορία του. Όπως χαρακτηριστικά είπε μια συμμαθήτριά μας " Νιώσαμε σαν να ζούσαμε τότε και
πως ήρθαμε εδώ για να πάρουμε χρησμό για το μέλλον μας."Μετά την επίσκεψή μας στον αρχαιολογικό χώρο επιστρέψαμε στο εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής για ξεκούραση και φαγητό. Ξαπλώσαμε στο γρασίδι, μυρίσαμε τα αγριολούλουδα, μας ζέστανε ο ήλιος με τις χρυσαφένιες του ακτίνες, τα πουλιά μας κρατούσαν συντροφιά με το κασληδισμά τους , χαθήκαμε κυριολεκτικά μέσα στην ανοιξιάτικη αγκαλιά της φύσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου