Πέμπτη 30 Απριλίου 2009

ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ

Τι είναι το φαινόμενο του Θερμοκηπίου;

Οι υδρατμοί, το διοξείδιο του άνθρακα, το μεθάνιο και κάποια άλλα αέρια της ατμόσφαιρας απορροφούν τη θερμότητα και την ξαναστέλνουν πίσω στη Γη. Δηλαδή συμβαίνει κάτι ανάλογο με αυτό που συμβαίνει όταν σκεπαζόμαστε με μια κουβέρτα ή όταν φοράμε το χειμώνα μάλλινα ρούχα. Η θερμότητα του σώματός μας δεν διαφεύγει αλλά απορροφάται από την κουβέρτα. Ένα μέρος της επιστρέφει σε μας και σιγά σιγά ζεσταινόμαστε και ένα άλλο μέρος της θερμότητας διαφεύγει στον αέρα έτσι η ζέστη δεν κορυφώνεται ώστε να μην μπορούμε να την ανεχτούμε.

Από τα πιο πάνω καταλαβαίνουμε ότι το φαινόμενο του θερμοκηπίου είναι αυτό που δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για τη διατήρηση της ζωής στη Γη.


Σήμερα τα αέρια του θερμοκηπίου αυξάνονται με αποτέλεσμα να διαταραχτεί η ισορροπία της ατμόσφαιρας και να αυξηθεί η θερμότητα στο εσωτερικό της ατμόσφαιρας.

Η ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΚΑΙ Η ΔΟΜΗ ΤΗΣ

Η ζωή στη Γη δεν θα ήταν δυνατή χωρίς την ατμόσφαιρα. Είναι αποθήκη οξυγόνου, ρυθμίζει τη θερμοκρασία και προστατεύει τους ανθρώπους από τις βλαβερές ακτίνες του Ήλιου.
Η ατμόσφαιρα αποτελείται από τις εξής ζώνες:

  • την τροπόσφαιρα, που ξεκινάει από την επιφάνεια της Γης και φτάνει σε ύψος 15 χιλιομέτρων. Είναι η ζώνη όπου δημιουργούνται τα περισσότερα κλιματικά φαινόμενα που γνωρίζουμε. Εδώ ένα μέρος της ηλιακής ακτινοβολίας εγκλωβίζεται και έπειτα ξαναγυρίζει στη Γη. Στην τροπόσφαιρα βρίσκεται το 80- 90% του αέρα της Γης και συγκρατείται εκεί από τη βαρύτητα.
  • την στρατόσφαιρα, που ξεκινάει από το 16ο χιλιόμετρο από την επιφάνεια της Γης και φτάνει μέχρι τα 50 χιλιόμετρο. Στο ανώτερο στρώμα τς στρατόσφαιρας βρίσκεται το στρώμα του όζοντος, που φιλτράρει ένα μέρος από τις υπεριώδεις ακτίνες του Ήλιου και δεν φτάνουν στη Γη. Εδώ βρίσκεται σχεδόν ο υπόλοιπος αέρας της Γης δηλαδή το 10-20%, πάνω από τα σύννεφα, εκεί που πετάνε τα αεροπλάνα. Έξω από το παράθυρο του αεροπλάνου δεν μπορούμε να αναπνέουμε.
  • η μεσόσφαιρα , από το ύψος των 50 χιλιομέτρων μέχρι τα 85 χιλ. Εδώ η θερμοκρασία μειώνεται διαρκώς και φτάνει στους - 90 βαθμούς Κελσίου
  • η θερμόσφαιρα, από τα 85 χλμ. μέχρι τα 800 χιλ. Εδώ κινούνται οι δορυφόροι σε σχεδόν απόλυτο κενό και η θερμοκρασία μπορεί να φτάσει τους - 1500 βαθμούς Κελσίου
  • και η εξώσφαιρα. Από 1.000 χλμ.και πάνω
Η ατμόσφαιρα είναι ένα μείγμα από άζωτο 78%, οξυγόνο 21% και άλλα αέρια ( αργό, μεθάνιο, διοξείδιο του άνθρακα....)1%.Η Σύνθεση της ατμόσφαιρας παραμένει αναλλοίωτη τα τελευταία 500 εκατομμύρια χρόνια.

Γιατί χρειάζεται η ατμόσφαιρα;

Η ατμόσφαιρα προστατεύει τη Γη από την πτώση των μετεωριτών κομμάτια (πάγου ή πέτρας) οι οποίοι καταστρέφονται στο διάστημα.
Προστατεύει τους ανθρώπους από τις υπεριώδεις ακτίνες του ήλιου


Η τροπόσφαιρα αποτελείται από υδρατμούς και διάφορα αέρια και έχει την ιδιαιτερότητα αφενός να αφήνει να περάσει το φως του Ήλιου και αφετέρου να εμποδίζει την ακτινοβολία που αντανακλάται από το έδαφος να διαφεύγει στο διάστημα.


Τα αέρια της τροπόσφαιρας λειτουργούν σαν "θερμοκήπιο" εγκλωβίζοντας ένα μέρος της θερμότητας . Έτσι η θερμοκρασία της Γης φτάνει κατά μέσο όρο στους +15 βαθμούς Κελσίου αντί για -18 βαθμούς Κελσίου.
Δυστυχώς αυτή η ισσοροπία έχει διαταραχθεί σήμερα. Στη ατμόσφαιρα αποβάλλεται όλο και περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα, το οποίο παράγεται από τις βιομηχανίες, τις κεντρικές θερμάνσεις και τα αυτοκίνητα.

Τετάρτη 29 Απριλίου 2009

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ

Η ατμόσφαιρα της Γης πρωτοεμφανίστηκε, κατά πάσα πιθανότητα, λίγο αργότερα από τη δημιουργία της Γης, όταν άρχισε να δημιουργείται σαν λεπτή μορφή κρούστας ο στερεός φλοιός της, περίπου πριν από 4 δισεκατομμύρια χρόνια. Η σύστασή της ήταν τελείως διαφορετική από ό,τι είναι σήμερα. Από τα ηφαίστεια που υπήρχαν ξεχύνονταν αέρια που προέρχονταν από τον πυρήνα της Γης, σχηματίζοντας μια ατμόσφαιρα με διοξείδιο του άνθρακα, άζωτο και υδρατμούς. Παρόμοια σύσταση έχουν και σήμερα τα αέρια που προέρχονται από τις ηφαιστειακές εκρήξεις. Καθώς η Γη συνέχιζε να ψύχεται, σχηματίστηκαν σύννεφα με αποτέλεσμα να υπάρξουν ραγδαίες βροχοπτώσεις για χιλιάδες χρόνια.
Αρχικά η πολύ υψηλή θερμοκρασία του στερεού φλοιού της Γης. ο οποίος βρισκόταν σε διάπυρη σχεδόν κατάσταση, προκαλούσε εξάτμιση της βροχής πριν πέσει καλά καλά στο έδαφος. Τα τελευταία 40.00ο χρόνια η θερμοκρασία της επιφάνειας του στερεού φλοιού της Γης είχε υποχωρήσει αρκετά, ώστε η βροχή να φτάνει στο έδαφος με αποτέλεσμα το σχηματισμό των ποταμών, των λιμνών και των θαλασσών.

Το Οξυγόνο στην ατμόσφαιρα, το οποίο είναι απαραίτητο για τη ζωή εμφανίστηκε αργότερα, πριν 2,5 δισεκ.χρόνια σύμφωνα με τις νέες μελέτες των επιστημόνων. Και χρειάστηκαν 50 έως 100 εκατομμύρια χρόνια ώστε να φτάσει στο ποσοστό που βρίσκεται σήμερα, δηλαδή στο 21% .

Κυριακή 26 Απριλίου 2009

ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΤΟΥ ΔΙΟΜΗΔΗ


Η όγδοη εντολή που πήρε ο Ηρακλής από τον Ευρυσθέα ήταν να του φέρει ζωντανά τα άλογα του Διομήδη. Ο Διομήδης ήταν γιος του Άρη και της Κυρήνης, αδελφός του Κύκνου. Βασίλευε στη Θράκη σ' ένα πολεμικό λαό, τους Βίστονες. Αυτοί ζούσαν γύρω από μια λίμνη που είχε πάρει το όνομά τους, τη Βιστονίδα λίμνη.
Ο Διομήδης είχε 4 παράξενα θηλυκά άλογα που ήταν πολύ άγρια. Παράξενα ήταν και τα ονόματά τους: Πόδαργος, Λάμπων, Ξάνθος, Δεινός. Από τα ρουθούνια τους πετούσαν φωτιά. Δεν έτρωγαν χόρτα και σανό όπως όλα τα άλλα τα άλογα αλλά ανθρώπινες σάρκες. Όταν ερχόταν κάποιος ξένος στη χώρα τους ο Διομήδης τον σκότωνε και τον έριχνε στη χάλκινη φάτνη τους.
Επειδή τα άλογα αυτά ήταν τόσο άγρια και επικίνδυνα ο Διομήδης τα κρατούσε μέσα στο στάβλο τους δεμένα με χοντρές σιδερένιες αλυσίδες ενώ γύρω από το στάβλο είχε βάλει φρουρούς με όπλα να τα φυλάνε.

Ο Ηρακλής γνωρίζοντας όλα αυτά μάζεψε τους γενναίους φίλους του, μεταξύ αυτών ήταν και ο αγαπημένος του φίλος Άβδηρος, μπήκαν σε ένα καράβι με σκοπό να αντιμετωπίσουν το Διομήδη και τα φοβερά του άλογα.
Ξεκίνησαν και μετά από κάποιες μέρες ταξίδι πέρασαν τη Θάσο και άραξαν στην απέναντι ακτή. Μόλις πάτησαν το πόδι τους στη στεριά πήγαν κατευθείαν στους στάβλους του Διομήδη. Εκεί ο Ηρακλής σκότωσε τους φίλους τους φρουρούς και πήρε τα άλογα και τα πήγε κοντά στο πλοίο και άφησαν τον Άβδηρο να τα φυλάει. Στο μεταξύ ο Διομήδης πήρε είδηση τι είχε γίνει φώναξε τους Βίστονες να πάνε να καταδιώξουν τον Ηρακλή.
Ο Ηρακλής με τους συντρόφους του αντιμετώπισαν το Διομήδη και τους Βίστονες. Ο Διομήδης σκοτώθηκε από τον Ηρακλή και βλέποντάς τον οι Βίστονες νεκρό το βάλανε στα πόδια.
Όταν ο Ηρακλής γύρισε στο καράβι τον περίμενε ένα φρικτό θέαμα. Τα άλογα του Διομήδη είχαν κατασπαράξει το φίλο του, τον Άβδηρο. Πήρε τα άλογα και τα έδεσε με αλυσίδες και στη συνέχεια μάζεψε ό, τι είχε απομείνει από το φίλο του και τον έθαψε. Δίπλα στον τάφο του ίδρυσε την πόλη Άβδηρα και όρισε να γίνονται κάθε χρόνο αγώνες για να τον τιμούν.

Αφού τέλειωσαν όλα αυτά μπήκε στο πλοίο και πήγε τα άλογα στον Ευρυσθέα, ο οποίος τα άφησε ελεύθερα. Αυτά περιπλανήθηκαν και κάποτε έφτασαν στον Όλυμπο όπου τα έφαγαν άλλα άγρια θηρία.


Άλλη παραλλαγή του μύθου λέει ότι ο Ηρακλής πήγε μόνος του στο Διομήδη και για να πάρει
ζωντανές τις φοράδες έκανε το εξής: έριξε τον ίδιο το Διομήδη στη φάτνη των αλόγων και αφού τον έφαγαν ημέρεψαν και τις οδήγησε ζωντανές στον Ευρυσθέα.

Ερμηνεία του μύθου.

Η Θράκη ήταν τόπος βοσκής άγριων αλόγων. Τα εξημερωμένα άλογα της Θράκης θεωρούνταν τα πιο κατάλληλα για τον πόλεμο. Ο Διομήδης είχε υποχρέωση, με εντολή του Ευρυσθέα, να προμηθεύει άλογα όπου υπήρχαν ανάγκες. Κάποια στιγμή ο Διομήδης δεν ήτα εντάξει με τις υποχρεώσεις του και τότε ο Ευρυσθέας έστειλε τον Ηρακλή να βάλει τα πράγματα σε τάξη.

Παρασκευή 24 Απριλίου 2009

ΑΛΚΥΟΝΕΑΣ ΚΑΙ ΗΡΑΚΛΗΣ

Ο Αλκυονέας ήταν ένας γίγαντας που είχε τεράστια δύναμη. Για όπλα χρησιμοποιούσε τεράστιες βράχους και αναμμένους κορμούς δέντρων που τους πετούσε στους εχθρούς του. Έμενε στην περιοχή του Ισθμού της Κορίνθου.
Ο Ηρακλής πέρασε από τον Ισθμό με τα βόδια του Γηρηόνη όταν τα πήγαινε στον Ευρυσθέα και ο Αλκυονέας ήθελε να του τα πάρει. Ο Ηρακλής τον εμπόδισε και έτσι συγκρούστηκαν. Ο Αλκυονέας άρχισε να πετάει βράχους, τσάκισε δώδεκα άρματα, το καθένα με τέσσερα άλογα, και σκότωσε τους είκοσι άντρες που ήταν επάνω. Στο τέλος πήρε τον πιο μεγάλο βράχο και τον έριξε εναντίον του Ηρακλή. Αυτός όμως κατάφερε να αποκρούσει το βράχο με το ρόπαλο, έτσι ο βράχος γύρισε πίσω, χτύπησε τον Αλκυονέα και τον σκότωσε. Τον βράχο αυτό τον έδειχναν αργότερα στον Ισθμό.

Βιβλιογραφία: Ελληνική Μυθολογία- Εκδοτική Αθηνών

ΛΥΚΑΩΝ ΚΑΙ ΗΡΑΚΛΗΣ

Ο Λυκάων ήταν γιος του Άρη και της Πυρήνης, της κόρης του Ίμερου. Ήταν δηλαδή αδελφός του Διομήδη και του Κύκνου. Ο Λυκάονας ήταν βασιλιάς της φυλής των Κρηστώνων στη Μακεδονία. Αυτοί κατοικούσαν σε μια περιοχή που τη λέγανε Ευρώπη, από τον παππού της Πυρήνης, τον Ευρώπα.
Καθώς ο Ηρακλής πήγαινε για τα μήλα των Εσπερίδων συνάντησε τον Λυκάονα στο δάσος Πυρήνη που είχε το όνομα της μητέρας του. Μόλις είδε τον Ηρακλή τον προκάλεσε σε μονομαχία. Ο Ηρακλής δέχτηκε και άρχισαν τον αγώνα. Ο Λυκάονας ήταν δυνατός μαχητής και τον δυσκόλεψε. Στο τέλος όμως κατόρθωσε να τον νικήσει και να τον σκοτώσει.

Πέμπτη 23 Απριλίου 2009

ΑΛΚΗΣΤΗ ΚΑΙ ΗΡΑΚΛΗΣ


Στις Φερές της Θεσσαλίας βασίλευε ο Άδμητος, ο γιος του Φέρητα, που είχε γυναίκα την Άλκηστη, κόρη του Πελία. Στο γάμο τους όμως ο Άδμητος ξέχασε να θυσιάσει στην θεά Άρτεμη και γι' αυτό ήταν προγραμματισμένος να πεθάνει. Ο Απόλλωνας έπεισε τις Μοίρες του Θανάτου να του χαρίσουν τη ζωή. Αυτές δέχτηκαν με τον όρο να πεθάνει κάποιος άλλος στη θέση του. Ούτε ο πατέρας του όμως, ούτε η μητέρα του δέχτηκαν να θυσιαστούν, και την τελευταία στιγμή προσφέρθηκε να θυσιαστεί για τον άντρα της η Άλκηστη, από τη μεγάλη αγάπη και την αφοσίωση που του είχε. Όταν όλα τελείωσαν και στο παλάτι γίνονταν και οι τελευταίες ετοιμασίες ο Άδμητος έδωσε διαταγή να μαυροφορεθούν όλοι στις Φερές και να αρχίσει γενικό πένθος.

Τότε έφτασε στην πόλη ο Ηρακλής, να δει το φίλο του τον Άδμητο, πηγαίνοντας στη Θράκη για να πάρει τα άλογα του Διομήδη. Όταν είδε το
πένθος ρώτησε τον Άδμητο τι συμβαίνει, αυτός όμως δεν του αποκάλυψε την αλήθεια, λέγοντάς του μόνο πως κηδεύει ένα πολύ δικό του πρόσωπο. Ο Ηρακλής όμως έμαθε από αλλού την αλήθεια και αποφάσισε να φέρει πίσω την Άλκηστη. Ήθελε να την προλάβει όσο ήταν ακόμα στο μνήμα πριν ο Χάρος την πάρει στον Άδη, αλλιώς ήταν αποφασισμένος να κατεβεί στον Κάτω Κόσμο. Έτρεξε γρήγορα στο νεκροταφείο και βρήκε ακόμα εκεί το Χάροντα που ετοιμαζόταν να πάρει την Άλκηστη για τον Κάτω Κόσμο. Αμέσως πάλεψε μαζί του τον νίκησε και έφερε πίσω την Άλκηστη στον Άδμητο.

Ο ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ ΕΥΡΥΤΙΩΝ ΚΑΙ Ο ΗΡΑΚΛΗΣ

Πρώτη παραλλαγή του μύθου.

Στην πόλη Ώλενο της Ήλιδας ήταν βασιλιάς ο Δεξαμενός που είχε μια κόρη, την Ιππολύτη. Αυτή την κόρη αποφάσισε να την παντρέψει με το βασιλιά Αζάνα της Αρκαδίας. Στο γλέντι του γάμου κάλεσε και τον Κένταυρο Ευρυτίωνα και τον Ηρακλή που εκείνο τον καιρό ήταν φιλοξενούμενός του. Ο Ευρυτίωνας όμως μέθυσε και άρχισε να συμπεριφέρεται προσβλητικά. Σε μια στιγμή άρπαξε την Ιππολύτη από το πλευρό του Αζάνα. Ο Ηρακλής αμέσως πετάχτηκε επάνω και με μερικά χτυπήματα με το ρόπαλό του σκότωσε τον Κένταυρο
και έδωσε τη νύφη στο γαμπρό.

Δεύτερη παραλλαγή του μύθου.
Ο Δεξαμενός είχε μια κόρη, τη Μνησιμάχη,που την ερωτεύτηκε ο Κένταυρος Ευρυτίων και ήθελε να την παντρευτεί. Ούτε η κόρη ούτε ο γαμπρός ήθελαν το γαμπρό, αλλά δεν μπορούσαν και να τα βάλουν μαζί του. Όταν Ηρακλής έφυγε διωγμένος από τον Αυγεία ζήτησε φιλοξενία στο Δεξαμενό. Ο Δεξαμενός βρήκε την ευκαιρία και παρακάλεσε τον Ηρακλή να τον βοηθήσει. Ο Ηρακλής σκότωσε τον Ευρυτίωνα και ελεθέρωσε το κορίτσι.

ΦΟΛΟΣ - ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ ΚΑΙ ΗΡΑΚΛΗΣ


Όταν ο Ηρακλής πήγαινε να πιάσει τον Ερυμάνθιο Κάπρο, πέρασε από το βουνό Φολόη στην Αρκαδία. Το βουνό αυτό είχε ονομαστεί έτσι από τον Κένταυρο Φόλο, που ζούσε εκεί. Ο Κένταυρος φιλοξένησε τον Ηρακλή στην σπηλιά του. Πήρε σφαχτάρι, έψησε κομμάτια του και τα πρόσφερε στον Ηρακλή. Από το φαΐ όμως ο Ηρακλής δίψασε και του ζήτησε κρασί. Ο Φόλος του είπε ότι υπήρχε ένα πιθάρι χωμένο στη γη, αλλά φοβόταν να το ανοίξει. Ανήκε σε όλους τους Κενταύρους και δεν επιτρεπόταν να το ανοίξει μόνος του. Μια παλιά ιστορία έλεγε πως κάποτε, στα παλιά χρόνια, ο Διόνυσος είχε δώσει το πιθάρι αυτό σε κάποιο Κένταυρο και του έδωσε την προσταγή, τότε μόνο να το ανοίξει, όταν θα ερχόταν εκεί ο Ηρακλής.

Καθώς άνοιξαν το πιθάρι η μυρωδιά εξαπλώθηκε παντού μέχρι που έφτασε στα ρουθούνια των άλλων Κενταύρων, οι οποίοι όρμησαν στη σπηλιά του Φόλου. Ο Φόλος τους φοβήθηκε για αυτό και κρύφτηκε και έτσι ο
Ηρακλής τους αντιμετώπισε μόνος του. Δυσκολεύτηκε πολύ γιατί οι Κένταυροι είχαν την αντοχή και τη δύναμη του αλόγου και το λογικό και την πείρα του ανθρώπου. Στο τέλος όμως τα κατάφερε και τους έδιωξε μακριά. Ο Φόλος καθώς έθαβε τους νεκρούς Κενταύρους τράβηξε ένα βέλος από το σώμα ενός Κένταυρου και πληγώθηκε, και καθώς ήταν δηλητηριασμένο πέθανε Όταν Ο Ηρακλής είδε το Φόλο νεκρό τον έθαψε κάτω από το βουνό, που από τότε πήρε το όνομά του και λέγεται Φολόη.

23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ - ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΒΙΒΛΙΟΥ


Η 23η Απριλίου έχει καθιερωθεί από την UNESCO ως Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου, αφιερωμένη σε δυο μεγάλους δημιουργούς της παγκόσμιας λογοτεχνίας που "έφυγαν" την ίδια μέρα από τη ζωή - 23 Απριλίου 1696- τους Μιγκέλ ντε Θερβάντες και Ουίλιαμ Σέξπιρ

Πηγή έμπνευσης για τη γιορτή αυτή, αποτέλεσε ένα έθιμο στην Καταλονία, κατά το οπίο την ημέρα του Αγίου Γεωργίου (23 Απριλίου), ένα τριαντάφυλλο δίνεται για κάθε βιβλίο που πωλείται.


Η UNESCO, αποδίδοντας φόρο τιμής στους συγγραφείς και τα έργα του, αφιερώνει την ημέρα αυτή στο βιβλίο και τα συγγραφικά δικαιώματα, ενθαρρύνοντας όλους και κυρίως τους νέους, να ανακαλύψουν τη μαγεία του βιβλίου και την αναντικατάστατη συμβολή αυτών που μέσα από τα έργα τους σηματοδότησαν την κοινωνική και πολιτιστική πρόοδο.


Το κείμενο και τις εικόνες τα πήραμε από το blog " Τα νέα της Βιβλιοθήκης"της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Λιβαδειάς .

18 ΑΠΡΙΛΙΟΥ - ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ

Το 1982 στην Τυνησία, κατά τη διάρκεια συμποσίου του Διεθνούς Συμβουλίου Μνημείων και Τοποθεσιών ετέθη η πρόταση της καθιέρωσης της Παγκόσμιας Ημέρας Πολιτιστικής Κληρονομιάς και ένα χρόνο μετά η UNESCO την υιοθέτησε και θέσπιση την 18η Απριλίου ως ημέρα "εορτασμού". Ο στόχος είνα η οργάνωση από επιστημονικούς φορείς, που ενημερώνουν και ευαισθητοποιούν για τη διάσωση της κληρονομιάς κάθε χώρας.

Σύμφωνα με την UNESCO, Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς είναι τα έργα των ανθρώπων και της φύσης που αξίζουν να τα διατηρήσουμε. Είναι τα μνημεία ( αντικείμενα, χώροι, τοποθεσίες αρχαιολογικής και ιστορικής σημασίας) αλλά και οι τεχνοτροπίες που κληρονόμησε η ανθρωπότητα από τους πολιτισμούς που έζησαν ή ζουν ακόμα. Είναι οι παραδόσεις και τα έθιμα κάθε λαού. Είναι και τα μοναδικής ομορφιάς δημιουργήματα της ίδιας της
φύσης που αξίζει να μην επιτρέψουμε να καταστραφούν.

Από το 1972 η UNESCO ενθαρρύνει παγκοσμίως τον εντοπισμό, την προστασία και τη διατήρηση της πολιτιστικής και φυσικής κληρονομιάς η οποία έχει ιδιαίτερη σημασία για όλη την ανθρωπότητα.
.............................
Κάθε χρονιά, η 18η Απριλίου είναι αφιερωμένη και σε ένα διαφορετικό θέμα
. Ο φετινός εορτασμός είναι αφιερωμένος στα θρησκευτικά μνημεία και τους ιερούς τόπους.

Η Ελλάδα υπέγραψε τη διεθνή συνθήκη το 1981 και η πρώτη ελληνική εγγραφή στην Παγκόσμια Πολιτιστική Κληρονομιά της UNESCO έγινε το 1986 με την ένταξη του Επικουρείου Απόλλωνα.
..................................
Κατάλογος με τα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO στην
Ελλάδα:
  1. Ναός του Επικουρείου Απόλλωνα στην Πελοπόννησο
  2. Αρχαιολογικός τόπος των Δελφών
  3. Ακρόπολη
  4. Άγιο Όρος
  5. Αρχαιολογικός χώρος της Επιδαύρου
  6. Παλαιοχριστιανικά και Βυζαντινά μνημεία Θεσσαλονίκης
  7. Μετέωρα
  8. Αρχαία Ολυμπία
  9. Μυστράς
  10. Μονή Δαφνίου
  11. Δήλος
  12. Πυθαγόρειον και Ηραίον Σάμου
  13. Αρχαιολογικός τόπος της Βεργίνας
  14. Ιστορικό κέντρο (Χώρα), Μονή Αγίου Ιωάννου του θεολόγου , Σπήλαιο Αποκάλυψης στη νήσο Πάτμο
  15. Αρχαιολογικοί τόποι των Μυκηνών και της Τίρυνθας
  16. Η παλαιά Πόλη της Κέρκυρας
Πηγή : Το Βήμα

22 ΑΠΡΙΛΙΟΥ - ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ


22 Απριλίου, Παγκόσμια Ημέρα της Γης.

Στις 22 Απριλίου 1970 εκατομμύρια Αμερικανοί βγήκαν στους δρόμους ζητώντας μέτρα και σεβασμό για το περιβάλλον. Σε ανάμνηση εκείνης της πρώτης ουσιαστικά κινητοποίησης, η 22α Απριλίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα της Γης.

Εμπνευστής της ιδέας ήταν ο Αμερικανός γερουσιαστής Γκάιλορντ Νέλσον, ο οποίος αποσκοπούσε με τον τρόπο αυτό στην προώθηση των περιβαλλοντικών ζητημάτων.


Η υπερθέρμανση του πλανήτη, η ξηρασία, η ρύπανση των εδαφών και των υδάτων, η κλιματική αποσταθεροποίηση, είναι η καινούρια πραγματικότητα που βιώνει η Γη.

Σύμφωνα με τον ΟΗΕ το 42% των αυτοχθόνων θηλαστικών, 43% των πτηνών, 45% των πεταλούδων, 30% των αμφίβιων, 45% των ερπετών και 52% των ψαριών του γλυκού νερού κινδυνεύουν να εκλείψουν στην Ευρώπη.

Όλο και περισσότερες χώρες του πλανήτη λαμβάνουν μέτρα για τη μείωση των εκπομπών των αερίων.


  • Το άρθρο το πήραμε από το διαδίκτυο, από το Αθηναϊκό Πρακτορείο ειδήσεων.






ΚΕΡΒΕΡΟΣ- ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ ΕΡΜΗΝΕΙΑ

Είσοδος του Άδη:

Οι Θεσπρωτοί πιστεύουν πως ο Ηρακλής κατέβηκε στον Άδη από την είσοδο που βρισκόταν κοντά στον Αχέροντα ποταμό και την Αχερουσία λίμνη.
Οι άποικο των Μεγαρέων, που είχαν κτίσει την πόλη Ηράκλεια στον Πόντο, διηγούνται πως κοντά στην πόλη τουςήταν η είσοδος από την οποία κατέβηκε ο Ηρακλής στον Κάτω Κόσμο.

Έξοδος του Ηρακλή από τον Άδη:


Οι κάτοικοι της Βοιωτίας λένε ότι ο Ηρακλής ανέβηκε από τον Άδη μέσα από ένα άνοιγμα που βρισκόταν στο βουνό Λαφύστιο, όπου υπήρχε και μια απεικόνιση του Ηρακλή με την επωνυμία "Ηρακλής Χάροψ"
Στην Ερμιόνιδα, πίσω από το ναό της Χθόνιας υπήρχαν τρεις χώροι, που οι ντόπιοι τους ονόμαζαν του Πλούτωνα, του Κλυμένου και τον τρίτο Αχερουσία Λίμνη. Στο χώρο του Κλυμένου έδειχναν ένα χάσμα γης, από το οποίο έλεγαν ότι ανέβασε ο Ηρακλής τον Κέρβερο.


Ερμηνεία του Μύθου

Το κατέβασμα του Ηρακλή στον Άδη είναι η πορεία του προς το θάνατο και ο αγώνας του να τον αντιμετωπίσει και να τον νικήσει για να αλλάξει τη μοίρα του κερδίζοντας την αθανασία.

Μια ερμηνεία που μπορούμε να δώσουμε
για το μύθο αυτό, σύμφωνα με αυτά που γνωρίζουμε, ως μαθητές και μαθήτριες της Ε Δημοτικού, έχει σχέση με το Τροφώνιο Μαντείο του υπήρχε στην πόλης μας.

Η κάθοδος του πιστού στο άδυτο του μαντείου, π
ου συμβολίζει τhν κάθοδο στον Άδη, σκοπό είχε την αναζήτηση της αλήθειας. Μιας αλήθειας που θα του επέτρεπε να ζήσει μια καλύτερη ζωή στη γη αλλά και θα αντιμετόπιζε με το καλύτερο τρόπο την είσοδό του στον Κάτω Κόσμο.

Οι φωτ. δείχνουν τους τόπους εισόδου στον Άδη, κατά τη μυθολογία:
φωτ. 1η: Αχερουσία λίμνη - Ήπειρο
φωτ. 2η :ακρωτήριο Ταίναρο - Πελοπόννησος
φωτ. 3η: Ερμιόνη - Αργολίδας

Βιβλιογραφία: Ελληνική Μυθολογία - Εκδοτική Αθηνών

Τετάρτη 22 Απριλίου 2009

Ο ΚΕΡΒΕΡΟΣ


Ο Κέρβερος ήταν ένα σκυλί με πενήντα κεφάλια. Τα τρία μπροστά του ήταν σκυλίσια και τα άλλα πάνω στη ράχη του ήταν κεφάλια διάφορων ζώων. Η ουρά του κατέληγε στο κεφάλι ενός φαρμακερού φιδιού. Τον Κέρβερο τον είχε γεννήσει η Έχιδνα από τον Τυφώνα και ήταν φύλακας του Άδη. Αυτό το θεριό θέλησε να δει ο Ευρυσθέας και έστειλε τον Ηρακλή να του τον φέρει. Αυτή τη φορά έπρεπε εντελώς μόνος του να επιχειρήσει το ακατόρθωτο, δηλαδή να κατέβει ζωντανός στον Άδη και να ξαναγυρίσει πίσω φέρνοντας δεμένον τον Κέρβερο.

Πριν αρχίσει το ταξίδι του ο Ηρακλής πέρασε από την Ελευσίνα και μυήθηκε στα Ελευσίνια Μυστήρια, στα μυστήρια της ζωής και του θανάτου. Οι θεοί όπως και τις άλλες φορές έτσι και τώρα του παραστάθηκαν. Ο Δίας, ο πατέρας του, έστειλε την Αθηνά και τον Ερμή να τον συνοδέψουν και να τον βοηθήσουν στις δύσκολες στιγμές του. Πολλές ήταν οι είσοδοι για να μπει κάποιος στον Κάτω Κόσμο. ο Ηρακλής προτίμησε να μπει από την είσοδο που βρισκόταν στο ακρωτήριο Ταίναρο, στην Πελοπόννησο.

Στο ακρωτήριο υπήρχε ναός του Ποσειδώνα και κάτω από τον ναό υπήρχε μια σπηλιά. Σ' αυτή τη σπηλιά κατέβηκε ο Ηρακλής και έφτασε στη θάλασσα κάτω από τη γη. Στην παραλία περίμενε ο Χάρωνας που με το μικρό πλοιάριο περνούσε τις ψυχές στο βασίλειο των νεκρών. Ο Ηρακλής ζήτησε από το Χάρωνα να τον πάει απέναντι αλλά αυτός αρνήθηκε, τότε ο Ηρακλής άρπαξε το κουπί και απείλησε να τον κτυπήσει. Αυτός αναγκαστικά δέχτηκε και τον πέρασε απέναντι. Όταν τον είδαν οι ψυχές φοβήθηκαν πολύ και σκόρπισαν τρομαγμένες, εκτός από το Μελέαγρο και την αδελφή του τη Γόργη.
Ο Ηρακλής ήθελε να μιλήσει με τους νεκρούς και γι' αυτό έπρεπε πρώτα να τους αφήσει να πιουν αίμα από σφαγμένο ζώο. Για το σκοπό αυτό πήρε και έσφαξε ένα βόδι από τα βόδια του Άδη που τα έβοσκε ο Μενοίτης. Ο Μενοίτης θύμωσε για την πράξη του Ηρακλή και τον προκάλεσε σε μονομαχία. Ο Ηρακλής τον έπιασε από τη μέση και θα τον αποτελείωνε αν δεν τον παρακαλούσε η Περσεφόνη να του χαρίσει τη ζωή.
Στον Άδη συνάντησε τις ψυχές πολλών γνωστών του και κάποιους τους βοήθησε. Άκουσε το Μελέαγρο
να διηγείται την ιστορία του και ο οποίος του είπε να παντρευτεί την αδελφή του, τη Διηάνειρα, όταν θα ανέβαινε στον Απάνω Κόσμο.
Ο Ηρακλής πήγε και συνάντησε τον Πλούτωνα και την Περσεφόνη και ζήτησε την άδεια να πάρει τον Κέρβερο πάνω στη γη για να τον δει ο ΕυρυσθέαςΠλούτωνας έδωσε την άδεια, όμως με έναν όρο: θα έπρεπε να πιάσει τον Κέρβερο μόνο με τα χέρια, χωρίς να χρησιμοποιήσει ασπίδα ή σιδερένιο όπλο. Γι' αυτό ο Ηρακλής άφησε τα όπλα και φόρεσε μόνο τη λεοντή του. Όταν τελικά βρήκε τον Κέρβερο τον έπιασε με τα γυμνά του χέρια από το λαιμό, τον έδεσε γερά, ενώ η φιδίσια ουρά του τού είχε δώσει αρκετές δαγκωνιές. Πήρε ο Ηρακλής τον Κέρβερο και κίνησε για τον Απάνω Κόσμο. Αλλά ο Πλούτωνας δεν κράτησε τη συμφωνία του και δεν το άφηνε να φύγει. Ο Ηρακλής θύμωσε τράβηξε μια σαϊτιά και πλήγωσε τον Πλούτωνα. Αυτός φοβήθηκε και του έδωσε την άδεια να φύγει. Η Αθηνά τον βοήθησε να περάσει το ποτάμι της Στυγός, έτσι έφτασε στην έξοδο του Κάτω Κόσμου, που βρισκόταν στην Τροιζήνα, από όπου ανέβηκε στη γη.

Όταν ανέβηκε επάνω ο Κέρβερος θαμπώθηκε από το φως του ήλιου, γιατί ζούσε πάντα στα σκοτάδια, με αποτέλεσμα από το στόμα του να βγαίνει χολή, που όπου έσταζε φύτρωνε ένα δηλητηριώδες φυτό, το ακόνιτο. Από όπου περνούσε ο Ηρακλής μέχρι να φτάσει στις Μυκήνες ο Κέρβερος σκορπούσε τον τρόμο στους ανθρώπους που τον έβλεπαν. Όταν τον είδε ο Ευρυσθέας από το φόβο του μπήκε και κρύφτηκε στο χάλκινο πιθάρι του.
Αφού τον είδε ο Ευρυσθέας ο Ηρακλής τον επέστρεψε στον Άδη όπως το είχε υποσχεθεί στον Πλούτωνα.

Πέμπτη 16 Απριλίου 2009

ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΤΩΝ ΜΗΛΩΝ ΤΩΝ ΕΣΠΕΡΙΔΩΝ


Υπάρχουν πολλές παραλλαγές που διηγούνται διαφορετικά την ιστορία με τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων.
Βάζουν το κήπο να έναι στο Βορρά, στη χώρα των Υπερβορείων. Άλλοι τον τοποθετούν δίπλα στο βουνό Άτλαντα, ο οποίος πήρε το όνομά του από τον Τιτάνα Άτλαντα.Άλλοι τον τοποθετούν πιο νότια, στη χώρα των Αιθιόπων και άλλοι πέρα από τον Ωκεανό, σ' ενα νησί. Έλεγαν μάλιστα για να πάει ο Ηρακλής εκεί χρησιμοποιήσε το κύπελλο του Ήλιου.
Ο Άτλας δεν έμενε λώς εκεί κοντά στον κήπο αλλά τον είχε ιδιοκτησία του και μάλιστα ήταν βασιλιάς που είχε το βασίλειό του πέρα από τη χώρα των Αιθιόπων. Επειδή η Θέμις του είχε προφητέψει πως θα έρθει ο Ηρακλής να πάρει τα μήλα, είχε φράξει τον κήπο γύρω γύρω με έναν γερό τοίχο και είχε βάλει ένα φίδι να τον φυλάει. Ο Άτλας λένε ότι ήταν πατέρας του Έσπερου και των Εσπερίδων.
Άλλοι λένε ότι οι Εσπερίδες ήταν κόρες του Έσπερου και άλλοι ότι είναι κόρες του Δία και της Θέμιδας, όπως και οι Νύμφες.

Ο Άτλας μαζί με τον αδελφό του τον Έσπερο ζούσαν σε μια χώρα που την έλεγαν Εσπερία και ήταν ονομαστοί για τη δύναμή τους αλλά και γιατί είχαν κάτι θαυμάσια πρόβατα με ξανθοκόκκινο χρώμα, από τα οποία μετά βγήκε και η ιστορία με τα μήλα, γιατί μήλα έλεγαν τα πρόβατα. Ο Έσπερος απόκτησε μια κόρη την Εσπερίδα, που ζευγάρωσε με το θείο της τον Άτλαντα και απέκτησαν εφτά κορίτσια, που από τον πατέρα τους ονομάστηκαν Ατλαντίδες και από τη μητέρα τους Εσπερίδες.

Τις κοπέλλες αυτές κάποια μέρα τις άρπαξαν οι ληστές του βασιλιά Βούσιρι
και τις πήγαν στην Αίγυπτο. Όταν ο Ηρακλής περνούσε από εκεί τις είδε και πήρε μαζί του αφού σκότωσε τους ληστές. Ο Ηρακλής τις πήρε μαζί του και τις έφερε στον πατέρα τους, τον Άτλαντα.

Για το πως πήρε τα μήλα ο Ηρακλής άλλοι λένε ότι τα πήρε μόνος του και ότι ο Άτλας μόνο το δρόμο του έδειξε. Όσο για το φίδι άλλοι λένε ότι το σκότωσε με το ρόπαλο ή με το τόξο, χρησιμοποιώντας τα βέλη που είχε βουτήξει στο δηλητηριασμένο αίμα της Λερναίας Ύδρας, Οι Εσπερίδες που μαζί με το φίδι φύλαγαν το δέντρο στεναχωρήθηκαν πολύ και μεταμορφώθηκαν από τη λύπη του σε δέντρα: σε λεύκη, φτελιά και Ιτιά. Το φίδι ο Δίας το έβαλε ανάμεσα στα άστρα για ναείνει άσβηστη η μνήμη του.

Άλλοι πάλι λένε πως δε σκότωσε το φίδι απλώς το κοίμησε για όσο χρόνο χρειαζόταν να κόψει τα μήλα από το δέντρο.


Τετάρτη 15 Απριλίου 2009

ΚΥΚΝΟΣ - ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ -ΗΜΑΘΙΩΝΑΣ

ΚΥΚΝΟΣ

Η μάχη με τον Κύκνο έγινε όταν ο Ηρακλής πήγαινε για να φέρει τα μήλα τα Εσπερίδων. Βρισκόταν στη Θάλασσα πηγαίνοντας στον Κήυκα στην Τραχίνα. Όταν έφτασε στις
Παγασές, πλαγιά του Πηλίου συνάντησε τον Κύκνο μαζί με τον Άρη μέσα σε ένα άλσος του θεού Απόλλωνα.
Ο Κύκνος που ήταν γιος του Άρη και εχθρός του Απόλλωνα. Γι' αυτό έστηνε καρτέρι σε αυτούς που πήγαιναν στους Δελφούς και τους άρπαζε τα αναθήματα που επρόκειτο να χαρίσουν στο θεό και έκλεβε από τις εκατόμβες που ήταν προορισμένες για τις θυσίες. Μετά αποκεφάλιζε τα θύματά του και μάζευε τα κρανία τους για να χτίσει ναό στον πατέρα του.

Ο Κύκνος όταν έβλεπε έναν ξένο τον καλούσε σε μονομαχία το ίδιο έκανε και με τον Ηρακλή. Έτσι ετοιμάστηκαν και οι δυο για τον αγώνα. Ο Ηρακλής φορούσε μια πανοπλία που του την είχε φτιάξει ο Ήφαιστος και τον προστάτευε η Αθηνά ενώ τον Κύκνο τον προστάτευε ο πατέρας του ο Άρης. Αποφασισμένοι και οι δυο με τις ασπίδες μπροστά και τα δόρατα στο χέρι άρχισαν τα κονταροχτυπήματα. Εκείνη τη στιγμή βρόντηξε ο Δίας ψηλά στον Ουρανό και άφησε να πέσουν αιμάτινες σταγόνες στη γη, σημάδι πολέμου και ενθάρρυνση για το γιο του . Αφού κτυπήθηκαν κάμποση ώρα ο Ηρακλή χτύπησε στον αυχένα τον Κύκνο και τον ξάπλωσε νεκρό.
Όταν είδε ο Άρης το γιο του νεκρό όρμησε ο ίδιος εναντίον του Απόλλωνα και παραλίγο να τον σκοτώσει αλλά η Αθηνά έκανε το δόρυ του να αστοχήσει έτσι γλύτωσε ο ήρωας. Ο Ηρακλής με τη σειρά του όρμησε στον Άρη και τον τραυμάτισε στο μηρό του. Μετά από αυτό ο Απόλλωνας έφυγε για τον Όλυμπο.

Προμηθέας
Ο Ηρακλής μετά τ την Αραβία και την Ασία πήγε στον Καύκασο αφού πέρασε τον Εύξεινο Πόντο με το κύπελλο του ήλιου. Στον Καύκασο βρήκε
αλυσοδεμένο τον Προμηθέα. Τον είχε τιμωρήσει ο Δίας γιατί τον είχε εξαπατήσει σε μια θυσία αλλά και γιατί είχε κλέψει τη φωτιά από τον Όλυμπο και την είχε δώσει στους ανθρώπους. Τις αλυσίδες του τις είχε φτιάξει ο Ήφαιστος και πάνω στο βράχο κάθε μέρα πήγαινε ένα όρνεο και του έτρωγε το συκώτι. Όταν είδε ο Προμηθέας τον Ηρακλή του ζήτησε να τον ελευθερώσει. Πράγματι ο Ηρακλής παρακάλεσε το Δία να του επιτρέψει να τον ελευθερώσει. Ο Δίας δέχτηκε με έναν όρο, να φοράει ο Προμηθέας σε όλη την υπόλοιπη ζωή του ως σημάδι αιχμαλωσίας του ένα δαχτυλίδι φτιαγμένο από την αλυσίδα του και στολισμένο με πέτρες του Καυκάσου. Ήταν το πρώτο δαχτυλίδι με πέτρα στον κόσμο.


Ημαθίωνας

Ο
Ημαθίωνας ήταν βασιλιάς της Αιθιοπίας. ο Ηρακλής αφού έφτασε,πηγαίνοντας για τα μήλα των Εσπερίδων, στην Αίγυπτο ανέβηκε το ρεύμα του Νείλου ποταμού και έφτασε στην Αιθιοπία. Όμως ο Ημαθίωνας δεν τον άφησε να μπει στη χώρα του και ήταν φανερό ότι ήθελε να συγκρουστεί μαζί του. Στον αγώνα αυτό ο Ημαθίωνας σκοτώθηκε και ο Ηρακλής όρισε βασιλιά της Αιθιοπίας τον αδελφό του Ημαθίωνα, τον Μέμνονα.

ΤΑ ΜΗΛΑ ΤΩΝ ΕΣΠΕΡΙΔΩΝ


Όταν παντρεύτηκε ο Δίας και η Ήρα όλο οι θεοί τους πρόσφεραν πλούσια δώρα. Η μητέρα - Γη έφερε στη νύμφη δώρο κάτι θαυμάσια χρυσά μήλα, που ήταν τα μήλα της αιώνιας νεότητας και της αθανασίας. Η Ήρα ευχαριστήθηκε πάρα πολύ που έδωσε εντολή να φυτέψουν τους σπόρους τους στον κήπο των θεών. Από το σπόρο αυτό φύτρωσαν θαυμαστά δέντρα που έκαναν χρυσά μήλα. Ο κήπος των θεών λένε πως ήταν πέρα στη Δύση, κοντά στο μέρος που έμενε ο Άτλας, ο γιος του Ιαπετού, που στους ώμους του κρατούσε τους στύλους που κρατούσαν τον ουρανό. Εκεί έμεναν και οι καλλίφωνες Εσπερίδες,που φύλαγαν τον κήπο των θεών, κόρες της Νύχτας, η Αίγλη ( η Λαμπερή), η Ερύθεια ( η Κόκκινη) και η Εσπερέθουσα ( η Αρέθουσα της Δύσης). Η Ήρα παρατήρησε ότι οι Εσπερίδες έκλεβαν τα μήλα γι' αυτό έβαλε φύλακα στον κήπο το Λάδωνα, πελώριο φίδι με εκατό κεφάλια, κατακόκκινη ράχη, έβγαζε όλων των ειδών τις φωνές και δεν κοιμόταν ποτέ. Έτσι κανένας δεν μπορούσε να πλησιάσει τον κήπο.


Ο Ευρυσθέας έστειλε τον Ηρακλή να του φέρει τα μήλα των Εσπερίδων.
Επειδή ο Ηρακλής δεν είχε ιδέα που ήταν ο κήπος των Εσπερίδων πήγε μέσω Ιλλυρίας στον Πάδο ποταμό, στην πατρίδα του θαλάσσιου Νηρέα. Καθ΄οδόν συνάντησε τονΚύκνο το γιο του Άρη και της Πυρήνης που τον προκάλεσε σε μονομαχία. Όταν όμως ετοιμάστηκαν για τη μάχη ο Δίας έριξε ένα αστροπελέκι και διεκόπη η μάχη. Όταν έφτασε στον ποταμό Πάδο οι ποταμονύμφες του έδειξαν το Νηρέα που κοιμόταν. Ο Ηρακλής ζήτησε από το Νηρέα να του μαντέψει πως θα βρει τα μήλα. Αφού πήρε τις πληροφορίες που ήθελε συνέχισε το ταξίδι του.

Πέρασε πρώτα από την Αφρική, από τη Λιβύη και την Αίγυπτο και μετά συνέχισε για την Ασία. Πέρασε από την Αραβία, όπου σκότωσε τον Ημαθίωνα, μετά συνέχισε και έφτασε μέχρι τις Ινδίες. Εκεί έμεινε λίγο καιρό και έσμιξε με μια μεγάλη αρχόντισσα. Από την ένωση αυτή γεννήθηκε μια κόρη, η Πανδαία, που όταν έγινε 17 χρόνων έλαμπε από την ομορφιά της. Η Πανδαία παντρεύτηκε 17 χρονών και από τότε όλες οι κόρες της Ινδίας παντρεύονταν δεκαεφτά χρονών.
Στην συνέχεια προχώρησε προς βορρά όπου έφτασε στον Καύκασο. Εκεί βρήκε τον Προμηθέα, που ο Δίας τον είχε τιμωρήσει αλυσοδένοντάς τον σε ένα βράχο του βουνού, όπου ένας αετός του έτρωγε το συκώτι. Ο Προμηθέας για να τον ευχαριστήσει που τον ελευθέρωσε τον συμβούλεψε που θα βρει τα μήλα και με ποιο τρόπο θα τα πάρει.

Ο Ηρακλής πήρε το δρόμο που του υπέδειξε ο Προμηθέας. Έφτασε ση χώρα όπου βρισκόταν ο Τιτάνας Άτλαντας. Ο Ηρακλής του είπε το σκοπό της επίσκεψής του
και ζήτησε τη βοήθειά του. Ο Άτλαντας δέχτηκε να πάει αυτός να του φέρει τα μήλα από τον κήπο. Γι' αυτό ζήτησε από τον Ηρακλή να κρατήσει αυτός τον ουρανό σε αυτό το διάστημα Ο Ηρακλής δέχτηκε και πήρε στους ώμους του τις κολόνες του ουρανού.
ο Άτλαντας πήγε στις Εσπερίδες και ζήτησε τα τρία χρυσά μήλα. Αυτές έδωσαν ένα ποτό στο φύλακα - δράκοντα για να τον εξουδετερώσουν. Αφού το φίδι κοιμήθηκε έκοψαν τα μήλα και τα έδωσαν στον Άτλαντα.

Ο Άτλαντας επέστρεψε με τα μήλα και είπε στον Ηρακλή να τα πάει αυτός στον Ευρυσθέα. Ο Ηρακλής θύμωσε που τον ξεγέλασε, αλλά δεν το έδειξε. Έδειξε πως δεχόταν να πάει ο Άτλαντας τα μήλα στον Ευρυσθέα. Πριν φύγει του ζήτησε να τον βοηθήσει λίγο να βάλει μια κουλούρα στους ώμους του γιατί τον έκοβαν οι κολόνες. Γι' αυτό θα έπρεπε να κρατήσει για λίγο τις κολόνες ώσπου να βάλει τις κουλούρες. Ο Άτλαντας δέχτηκε , άφησε τα μήλα κάτω και ανασήκωσε τον ουρανό. Ο Ηρακλής πήρε τα μήλα, αποχαιρέτησε τον Άτλαντα και κίνησε για τις Μυκήνες. Εκείνος δεν τα κράτησε τα έδωσε στον Ηρακλή και αυτός με τη σειρά του τα χάρισε στην Αθηνά. Αυτή τα πήγε πάλι στον κήπο των Εσπερίδων γιατί θεωρούνταν ανοσιούργημα να αφήσει κανείς τα μήλα αυτά σε άλλο μέρος έξω από τον κήπο που ευδοκιμούσαν.

Βιβλιογραφία: "Ελληνική Μυθολογία" - Εκδοτική Αθηνών
"Οι Ελληνικοί Μύθοι" - Ρόμπερτ Γκρεϊβς
" Ηρακλής" - Κ. Χωρεάνθης