Η λίμνη Κωπαΐδα ήταν κάποτε η μεγαλύτερη λίμνη της Ελλάδας. Πριν από 10.000.0000 χρόνια ένα τεκτονικό βύθισμα δημιούργησε το λεκανοπέδιο της Κωπαΐδας, 
εκτάσεως 200 περίπου τετραγωνικών χιλιομέτρων. Οι έντονε βροχοπτώσεις και το λιώσιμο των πάγων πριν 11.500 χρόνια από σήμερα μετέτρεψε το λεκανοπέδιο σε λίμνη. Η λίμνη γύρω της είχε ασβεστολιθικά πετρώματα τα οποία διερράγησαν από σεισμούς και τα νερά της εξαφανίζονταν υπογείως. Το χειμώνα με τις έντονες βροχοπτώσεις πλημμύριζε και το καλοκαίρι τα νερά έφευγαν μέσα από υπόγειες διαδρομές και μετατρεπόταν σε έλος.
Η λίμνη είχε διάφορες ονομασίες, όπως Κηφισίδα, Ορχομένια, Αλιαρτίς, Ογχηστός, Ελευσίς, Ακραιφνίς, από τα ονόματα των παρακείμενων πόλεων. Τελικά επικράτησε το όνομα Κωπαΐς, από την αρχαία πόλη Κώπαι.
Οι Μινύες με τρεις γιγάντιες διώρυγες, μέσου πλάτους 40 -60μ. και ύψος ανάλογο με την επιφάνεια της λίμνης μάζεψαν τα νερά και τα διοχέτευσαν στα υπόγεια χάσματα της ακρολιμνιάς, στις καταβόθρες.
Η βόρεια διώρυγα, που ήταν και η μεγαλύτερη έπαιρνε τα νερά του Μέλανα και του Κηφισού ποταμού και περνώντας από το Στροβίκι, το Κάστρο έριχνε τα νερά στις ανατολικές καταβόθρες της Μπίνιας, της Μεγάλης Καταβόθρας ή Σπηλιά του Ηρακλή στο Νέο Κόκκινο.
Η δεύτερη διώρυγα έπαιρνε τα νερά της Έρκυνας και περνώντας από τα Μαυρόγεια, διέσχιζε την πεδιάδα και συναντούσε την τρίτη διώρυγα.
Η τρίτη διώρυγα, στο νότο, έπαιρνε τα νερά του Φάλαρου, του Λόφιδος της Αλιάρτου, περνούσε κοντά από τη νησίδα του Γλα και χυνόταν στην πρώτη διώρυγα, τη βόρεια.
Οι Μινύες άνοιξαν πολλές καταβόθρες ή διάνοιξαν τις ήδη υπάρχουσες για την καλύτερη διοχέτευση των υδάτων. Επειδή στα βορειοανατολικά η λίμνη ήταν βαθύτερη και τα νερά δεν έφευγαν, αναγκάστηκαν να σκάψουν μία υπόγεια σήραγγα μήκους 2230 μ., πλάτους 1,50μ. και ύψος 1,80μ. και διοχέτευσαν τα νερά στον Ευβοϊκό Κόλπο.
Σε
αυτή τη σήραγγα έφτιαξαν και 16 φρεάτια - ανοίγματα, σε απόσταση 100 μέχρι 200 μ. το ένα από το άλλο. Πρώτα ανοίχτηκαν τα φρεάτια και μετά δια μέσου αυτών η σήραγγα. Αργότερα αυτά χρησιμοποιούντο για να ελέγχουν τη ροή του νερού.
Το έργο αυτό έγινε όταν ήταν βασιλιάς του Ορχομενού ο Ορχομενός, ο γιος του Μινύα. Από αυτόν πήρε και η πόλη το όνομά της. Ο Ορχομενός την εποχή εκείνη ήταν μια από τις πλουσιότερες πόλεις, μετά την Τροία και τις Μυκήνες.
Με αφορμή τους φόρους που πλήρωναν οι Θηβαίοι στους Ορχομένιους ο Ηρακλής για να τους εκδικηθεί πήγε στη Μεγάλη Καταβόθρα, στο Νέο Κόκκινο και την έκλεισε με αποτέλεσμα να μη βρίσκουν διέξοδο τα νερά και να πλημμυρίσει η πεδιάδα.
Η Μυθολογία αναφέρει ότι ο Ηρακλής έριξε μια γροθιά στην οροφή με αποτέλεσμα να αποκολληθεί ένας βράχος, να πέσει στην είσοδο της σπηλιάς και να τη φράξει.
Ερμηνεύοντας το μύθο μπορούμε να πούμε ότι την εποχή εκείνη κάποιος σεισμός που έγινε προκάλεσε την πτώση ενός μέρους της οροφής που έκλεισε την είσοδο της καταβόθρας.
εκτάσεως 200 περίπου τετραγωνικών χιλιομέτρων. Οι έντονε βροχοπτώσεις και το λιώσιμο των πάγων πριν 11.500 χρόνια από σήμερα μετέτρεψε το λεκανοπέδιο σε λίμνη. Η λίμνη γύρω της είχε ασβεστολιθικά πετρώματα τα οποία διερράγησαν από σεισμούς και τα νερά της εξαφανίζονταν υπογείως. Το χειμώνα με τις έντονες βροχοπτώσεις πλημμύριζε και το καλοκαίρι τα νερά έφευγαν μέσα από υπόγειες διαδρομές και μετατρεπόταν σε έλος.Η λίμνη είχε διάφορες ονομασίες, όπως Κηφισίδα, Ορχομένια, Αλιαρτίς, Ογχηστός, Ελευσίς, Ακραιφνίς, από τα ονόματα των παρακείμενων πόλεων. Τελικά επικράτησε το όνομα Κωπαΐς, από την αρχαία πόλη Κώπαι.
Οι Μινύες με τρεις γιγάντιες διώρυγες, μέσου πλάτους 40 -60μ. και ύψος ανάλογο με την επιφάνεια της λίμνης μάζεψαν τα νερά και τα διοχέτευσαν στα υπόγεια χάσματα της ακρολιμνιάς, στις καταβόθρες.
Η βόρεια διώρυγα, που ήταν και η μεγαλύτερη έπαιρνε τα νερά του Μέλανα και του Κηφισού ποταμού και περνώντας από το Στροβίκι, το Κάστρο έριχνε τα νερά στις ανατολικές καταβόθρες της Μπίνιας, της Μεγάλης Καταβόθρας ή Σπηλιά του Ηρακλή στο Νέο Κόκκινο.
Η δεύτερη διώρυγα έπαιρνε τα νερά της Έρκυνας και περνώντας από τα Μαυρόγεια, διέσχιζε την πεδιάδα και συναντούσε την τρίτη διώρυγα.
Η τρίτη διώρυγα, στο νότο, έπαιρνε τα νερά του Φάλαρου, του Λόφιδος της Αλιάρτου, περνούσε κοντά από τη νησίδα του Γλα και χυνόταν στην πρώτη διώρυγα, τη βόρεια.
Οι Μινύες άνοιξαν πολλές καταβόθρες ή διάνοιξαν τις ήδη υπάρχουσες για την καλύτερη διοχέτευση των υδάτων. Επειδή στα βορειοανατολικά η λίμνη ήταν βαθύτερη και τα νερά δεν έφευγαν, αναγκάστηκαν να σκάψουν μία υπόγεια σήραγγα μήκους 2230 μ., πλάτους 1,50μ. και ύψος 1,80μ. και διοχέτευσαν τα νερά στον Ευβοϊκό Κόλπο.
Σε
αυτή τη σήραγγα έφτιαξαν και 16 φρεάτια - ανοίγματα, σε απόσταση 100 μέχρι 200 μ. το ένα από το άλλο. Πρώτα ανοίχτηκαν τα φρεάτια και μετά δια μέσου αυτών η σήραγγα. Αργότερα αυτά χρησιμοποιούντο για να ελέγχουν τη ροή του νερού.Το έργο αυτό έγινε όταν ήταν βασιλιάς του Ορχομενού ο Ορχομενός, ο γιος του Μινύα. Από αυτόν πήρε και η πόλη το όνομά της. Ο Ορχομενός την εποχή εκείνη ήταν μια από τις πλουσιότερες πόλεις, μετά την Τροία και τις Μυκήνες.
Με αφορμή τους φόρους που πλήρωναν οι Θηβαίοι στους Ορχομένιους ο Ηρακλής για να τους εκδικηθεί πήγε στη Μεγάλη Καταβόθρα, στο Νέο Κόκκινο και την έκλεισε με αποτέλεσμα να μη βρίσκουν διέξοδο τα νερά και να πλημμυρίσει η πεδιάδα.
Η Μυθολογία αναφέρει ότι ο Ηρακλής έριξε μια γροθιά στην οροφή με αποτέλεσμα να αποκολληθεί ένας βράχος, να πέσει στην είσοδο της σπηλιάς και να τη φράξει.
Ερμηνεύοντας το μύθο μπορούμε να πούμε ότι την εποχή εκείνη κάποιος σεισμός που έγινε προκάλεσε την πτώση ενός μέρους της οροφής που έκλεισε την είσοδο της καταβόθρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου