Στο παλιό 4ο Δημοτικό Σχολείο Λιβαδειάς

Την Τρίτη 12-Μαΐου 2012, εμείς τα παιδιά του Ε1 και Ε2 του 4^ου Δημ. Σχ. Λιβαδειάς, επισκεφτήκαμε το χώρο όπου στεγαζόταν παλιά το σχολείο μας. Συνοδοί μας ήταν η Διευθύντρια του σχολείου κα. Νιαβή Βασιλική και οι δάσκαλοί μας, κ. Παρτάλης Στέφανος και κ. Καϊάφας Χρήστος.

Σκοπός αυτής της επίσκεψης, να μαζέψουμε όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούμε και να συνθέσουμε το παζλ του παλιού 4^ου Δημοτικού Σχολείου. Πολύτιμοι αρωγοί σε αυτήν την προσπάθεια αποδείχτηκαν ο κ. Καρκάνας, ο οποίος μας ξενάγησε στους χώρους του παλιού σχολείου όπου φοίτησε κι αυτός και μοιράστηκε μαζί μας τις αναμνήσεις του, ο κ. Δελήμπασης,  που επισκέφτηκε το σημερινό σχολείο μας και μας μίλησε και αυτός για τα χρόνια που πήγαινε στο παλιό 4^ο Δημοτικό και τέλος η κ. Τζερεμέ Κωνσταντίνα και ο γιος της, μαθητής του Ε2 Ηλίας Κώτσου που συγκέντρωσαν πολύτιμες πληροφορίες καθώς και ένα κοντύλι, το οποίο δώρισαν στο σχολείο.

Με βάση τα μαθητολόγια που υπάρχουν στα αρχεία του 4^ου Δημοτικού Σχολείου αυτό πρέπει να λειτούργησε το σχολικό έτος 1929-1930.

Τα κτήρια που χρησιμοποιούσαν για διδακτικές αίθουσες ήταν η οικία Παπαευσταθίου ή Κουρπέου στα Ταμπάχνα απέναντι από την Παλαιοημερολογίτισσα εκκλησία που αποτελούνταν από 2 αίθουσες και έκαναν μάθημα οι τάξεις 1^η, 2^α, 3^η, 4^η, και μια αίθουσα στην οικία Κοτσώνα στο Ζαγαρόδρομο όπου έκανε μάθημα η 5^η και 6^η τάξη.

Εκείνη την εποχή η μάθηση γινόταν πρωί και απόγευμα. Η κάθε σχολική αίθουσα στέγαζε στο σύνολο 30 μαθητές. Τα θρανία ήταν ξύλινα και επειδή τα παιδιά ήταν πολλά κάθονταν στο θρανίο ανά 3 άτομα.

Βιβλία που διδάσκονταν

·         Πινάκιο: έγραφαν με κιμωλία επάνω στην πλάκα

·         Κονδυλοφόρο: γραφή με πένα

·         Καλαμάρι: γραφή με μελάνι

·         Ιστορία: μάθηση περί Τουρκοκρατίας

·         Τριγωνομετρία

·         Γεωγραφία

·         Πατριδογνωσία

·         Αρχαία ελληνική μυθολογία

·         Αναγνωστικό

·         Αριθμητική

·         Γραμματική

·         Έκθεση

Για την έκθεση, χαρακτηριστική είναι μια ιστορία του Ζούμη Γεώργιου:

«Μια μέρα ο δάσκαλος του ζήτησε από τους μαθητές να γράψουν μια έκθεση και να διαλέξουν εκείνοι όποιο θέμα ήθελαν. Το θέμα ενός μαθητή ήταν ο γάιδαρος. Ξεκίνησε λοιπόν να γράφει, θα ήθελα να ήμουν γάιδαρος, να με πήγαινε το αφεντικό στο λιβάδι, να έβοσκα τρυφερό χορτάρι και όποτε επιθυμούσα να γκάριζα. Όλη η έκθεσή του αναφερόταν στο γάιδαρο. Όταν ο δάσκαλος τη διάβασε, κοκκίνησε. Σήκωσε πάνω το μαθητή να διαβάσει την έκθεσή του και πριν τελειώσει καλά καλά τον χτύπησε με το χάρακα λέγοντάς του δεν είσαι ευχαριστημένος που σ’έκανε ο Θεός άνθρωπο; Παρά ήθελες να σε κάνει γαϊδούρι;"

Τα τραγούδια που μάθαιναν τα παιδιά στο 4^ο Δημ. Σχολείο ήταν πολύ ξεχωριστά, γιατί μιλούσαν όλα για το χωριό τους και τις ομορφιές του (ρυάκια, βουνά κλπ)

Για τις εκδρομές δεν έχουμε να πούμε πολλά γιατί γινόταν μόνο μία και ήταν για τα παιδιά της έκτης τάξης, που πήγαιναν στα Άσπρα σπίτια να δουν τη θάλασσα.

Τέλος, στο κυλικείο του σχολείου υπεύθυνη ήταν η κ. Δέσποινα Κουρπέου και τα παιδιά μπορούσαν να αγοράσουν ψωμί με θριψίνι, παστοκύδωνο, χαλβά πολίτικο, μαντολάτο, ευζωνάκια (ζαχαρωτά) και γλειφιτζούρια κοκκοράκια.

Όσο ήμασταν στο χώρο που λειτουργούσε το παλιό 4^ο και ακούγαμε τον κ. Καρκάνα να μας διηγείται όλα όσα θυμόταν από εκείνη την εποχή, βλέπαμε αυτές τις εικόνες να ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια μας, νιώθαμε και εμείς ότι ήμασταν μαθητές εκείνου του σχολείου. Μάλιστα μια κυρία που καθόταν στο μπαλκόνι της και άκουγε διακριτικά, μοιράστηκε με δάκρυα στα μάτια και τις δικές της αναμνήσεις, όταν δούλευε από το πρωί μέχρι το βράδυ στο χωράφι και προσπαθούσε να μη λείψει τίποτα από τις κόρες της που πήγαιναν στο παλιό σχολείο μας.

Θέλουμε να ευχαριστήσουμε μέσα από την καρδιά μας τους κυρίους Καρκάνα, Δελήμπαση και την κ. Τζερεμέ Κωνσταντίνα,  καθώς και όποιον άλλον μας βοήθησε σε αυτήν την προσπάθειά μας. Όσα ακούσαμε ήταν πραγματικά μοναδικά και δεν πρόκειται να τα ξεχάσουμε ποτέ.