Η ιστορία της " ροζ ομπρέλας"

Στα πλαίσια των πολιτιστικών προγραμμάττων που είχαμε αναλάβει για την πρώτη τάξη, η Μαρία Λουίζα Σακελλαρίου - δασκάλα και εγώ - η Μαρία Μηλιώτη θεατρολόγος, ασχοληθήκαμε με τη διαπολιτισμικότητα. Έγιναν διάφορες σκέψεις για το πως θα δουλευτεί ένα τ΄τεοι θέμα με μικρά παιδιά, κάποια στιγμή μου ήρθε μια ιδέα , να χρησιμοποιήσω ένα αντικείμενο κοινό σ' όλα τα παιδιά και συνάμα τόσο διαφορετικό όπως και τα ίδια. Τους ζήτησα λοιπόν, κατά τη διάρκεια του χειμώνα, να φέρουν στην τάξη τις ομπρέλες τους, από τις οποίες ξεκίνησε το θεατρικό παιχνίδι.
Τις παρατηρήσαμε - βρήκαμε ομοιότητες, διαφορές - τις ζωγραφίσαμε, μιλήσαμε και είδαμε εικόνες για τις διαφορετικές χρήσεις τις ομπρέλας, κάναμε κολλάζ, παίξαμε μουσικοκινητικά παιχνίδια, δώσαμε ζωή στις ομπρελίτσες - που χρησιμοποιούμε σε πάρτυ.
Το κάθε παιδί τυχαία ή από επιλογή τοποθετούσαν την ομπρελίτσα του πάνω στην υδρόγειο σφαίρα διαλέγοντας μια χώρα. κατόπιν τους ζητήσαμε να φέρουν πληροφορίες για τη χώρα επιλογής τους και τα παιδιά ανταποκρίθηκαν Ακριβώς εκείνη τη στιγμή μέσα στη τάξη γεννήθηκε η ιδέα του ταξιδιού μιας ομπρέλας στον κόσμο, της ομπρέλας της φιλίας, που καταφέρνει να φέρει κοντά παιδιά διαφορετικών χωρών, ηθών, εθίμων, χρώματος, θρησκείας και να τα ενώσει.
Η ιδέα ενθουσίασε τα παιδιά και έτσι από ένα παιχνίδι με ένα αντικείμενο ( μια ομπρέλα), οδηγηθήκαμε στη δημιουργία αυτής της ιστορίας, " της ροζ ομπρέλας", μια ιστορίας που γεννήθηκε μ' αυτό τον τρόπο από τα παιδιά και ακριβώς επειδή δημιουργήθηκε μ' αυτό τον τρόπο επιλέξαμε να είναι και αυτό που θα παρουσιάζαμε στο τέλος της σχολικής χρονιάς και με τη λήξη του προγράμματος
Τα κείμενα επιμελήθηκαν από εμάς, τους εκπαιδευτικούς που συμμετείχαμε στο πρόγραμμα και παρουσιάστηκε στις 10 Ιουνίου 2011 και ώρα 10.00π.μ. στα παιδιά του σχολείου μας και στους γονείς των παιδιά της Α΄τάξης. Την παράσταση παρακολούθησε και η υπεύθυνη των πολιτιστικών προγραμμάτων του νομού Βοιωτίας κ. Παπακώστα Αλεξία.
Η παράσταση ήταν επιτυχημένη. Τα παιδιά ήταν ντυμένα με τα χαρακτηριστικά ρούχα των χωρών όπου ταξίδεψε η ομπρέλα. Όλα τα κουστούμια ήταν από ρούχα που είχαν βρει τα παιδιά στα σπίτια τους και ότι έλειπε συμπληρώθηκε από εμάς, τις υπεύθυνες του προγράμματος, με τη σημαντική βοήθεια της δασκάλας κ. Κιούση Ασημίνας. Τα σκηνικά είχαν φτιαχτεί από τα ίδια τα παιδιά με την καθοδήγηση του δασκάλου των εικαστικών κ. Παπαγεωργίου Απόστολου.Είχαν ζωγραφιστεί πολλά πρόσωπα στα οποία τα παιδιά έβαλαν άλλος τα μάτια, άλλος το στόμα κ.λ.π.
Ο συνάδελφος Κόκκινος Σπύρος επιμελήθηκεκαι παρουσίασε τις διαφάνειες ,όπου παρουσιάζονταν οι χώρες, στις οποίες πήγαινε η ομπρέλα, δείχνοντας κάτι αντιπροσωπευτικό τους.

Δείγμα της ιστορίας:
" Κάποτε ένας Κινέζος , ο κύριος Τσιν-Τσαν -Τσιν, καθισμένος στο εργαστήρι του, έφτιαχνε μικρές ομπρέλες από ξύλο και από ύφασμα την ώρα που η πόρτα χτύπησε και πήγε να δει ποιος είναι. Άνοιξε την πόρτα και είδε μια όμορφη Κινεζούλα, την Τσάο- Λη που είχε έρθει για να αγοράσει μια ομπρέλα. Ζήτησε ευγενικά από τον κύριο Τσιν -Τσαν-Τσιν να δει τις ομπρέλες του:
- Μπορώ να δω τις ομπρέλες που φτιάχνετε;
Ανάμεσά τους ξεχώρισε μία. Ηταν μία ροζ ομπρέλα με λουλούδια και φύλλα και μια κινέζικη παροιμία γραμμένη πάνω στο φίνο ύφασμά της. Θαμπώθηκε από την ομορφιά της ομπρέλας και ζήτησε από τον κύριο Τσιν -Τσαν- Τσιν να την αγοράσει.
Μικρή μου Τσάο -Λη, με μεγάλη μου χαρά θα σου την κάνω δώρο για να με θυμάσαι.
Βγαίνοντας έξω από το μαγαζί, ένας δυνατός άνεμος φύσηξε και η μικρή ροζ ομπρέλα ξέφυγε από τα χέρια της Τσάο_Λη και πέταξε ψηλά. Η Τσάο -Λη άρχισε να κλαίει, η ομπρέλα όμως είχε χαθεί.
Σ' ενα παγκάκι στη μακρινή Γερμανία η Γκρέτες Χάινς, μια μικρή Γερμανιδούλα, τρώει το απογευματινό της και χαζεύει το τυχερό τετράφυλλο τριφύλλι που είχε βρει λίγο νωρίτερα, όταν βλέπει δίπλα της μέσα στα νερά να κουνιέται μια μικρή ροζ ομπρέλα. Σηκώνεται, την παίρνει στα χέρια της και της περιεργάζεται ........."και η ομπρέλα συνεχίζει το ταξίδι της ώσπου κάποτε φτάνει και στην Αθήνα.
" ....Και τότε κάτι μαγικό έγινε ! Η ευχή της Αθηνούλας είχε γίνει πραγματικότητα, μόνο που εκείνη δε το γνώριζε. Και η ξύλινη ροζ ομπρέλα που το γνώριζε αποφάσισε να της το δείξει. Άρχισαν να εμφανίζονται δίπλα τους όλα τα παιδιά που είχε κάνει ευτυχισμένα η ομπρελίτσα μας στο μεγάλο ταξίδι. Τα απιδιά άρχισαν να κοιτούν γύρω τους με περιέργεια. Όλα τους ήταν άγνωστα. Υπήρχε όμως κάτι που ήταν σε όλους γνωστό! Η μικρή ξύλινη ροζ ομπρέλα που χόρευε ψηλά στον ουρανοί και άρχισε να απομακρύνεται.. Τα παιδιά κατάλαβαν πως η ομπρέλα ήθελε να τα ενώσει και όλα μαζί να βοηθήσουν να γίνει ο κόσμος μας πιο όμορφος. Ίσοι ο ένας με τον άλλο αλλά και τόσο διαφορετικοί, έπιασαν τα χεράκια τους δημιουργώντας έναν μεγάλο κύκλο και άρχισαν να τραγουδούν:

"Αν όλα τα παιδιά της γης πιάναν γερά τα χέρια
κορίτσια, αγόρια στη σειρά και στήνανε χορό
ο κύκλος θα γινότανε πολύ πολύ μεγάλος
κι ολόκληρη η γη μα θ' αγκάλιαζε θαρρώ!"

Μηλιώτη Μαρία