Ελληνική Μυθολογία

. Στην Ελληνική μυθολογία αναφέρονται τρεις κατακλυσμοί:

« Του Ωγύγου

« Του Δάρδανου

« Του Δευκαλίωνα

Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι οι κατακλυσμοί ήταν μια τιμωρία των Θεών απέναντι στους ανθρώπους. Έτσι για να μπορέσουν να τους εξηγήσουν επινόησαν μύθους.

Ο κατακλυσμός του Ωγύγου, λέγεται, ήταν ο πιο μεγάλος κατακλυσμός στη γη και συνέβη το 25.000 Π.Ε.

Ο Ωγύγης ήταν βασιλιάς της Αττικής και Βοιωτίας.Γιος του Ποσειδώνα και πατέρας της Αυλίδας και της Αλαλκομενίας, από τις οποίες πήραν τα ονόματά τους οι πόλεις Αυλίς και Αλαλκομεναί. Ο κατακλυσμός έγινε στο τριακοστό έτος της βασιλείας του, γι’ αυτό και πήρε το όνομά του.

Εκείνη την εποχή έγινε μια μεγάλη έκρηξη στον ουρανό. Μεγάλη αναταραχή πραγματοποιήθηκε στο ηλιακό μας σύστημα. Μεγάλες ανακατατάξεις στους πλανήτες που βρίσκονταν κοντά και μακριά από τον Ήλιο..

Οι προαιώνιοι πάγοι που κάλυπταν ολόκληρο το βόρειο ημισφαίριο της γης σε μεγάλο μέρος έλιωσαν.

Ο κατακλυσμός επηρέασε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο αλλά περισσότερο κατάστρεψε τις πόλεις και τους περισσότερους κατοίκους της Αττικής. Εκείνη την εποχή καταποντίστηκαν οι πόλεις Αθήναι και Ελευσίς, πόλεις που βρίσκονταν στις όχθες της Κωπαϊδας. Πολλοί κάτοικοι έφυγαν για άλλα μέρη, ιδιαίτερα στη Αίγυπτο με τις μεγάλες εκτάσεις.

Ο δεύτερος μεγάλος κατακλυσμός ήταν του Δάρδανου που συνέβη το 14.550- 12.500 πριν από σήμερα.

Το μύθο του κατακλυσμού του Δάρδανου διέδωσε ο Διόδωρος Σικελιώτης όταν επισκέφτηκε τη Σαμοθράκη, τον 1^ο π.Χ. αι.

« Οι Σαμοθράκες αφηγούνταν ότι, πριν γίνουν οι κατακλυσμοί στους υπόλοιπους λαούς, στην περιοχή τους έγινε ένας μεγάλος κατακλυσμός. Η στάθμη στη θάλασσα του Πόντου ανέβηκε από τα νερά των ποταμών που χύνονταν εκεί με αποτέλεσμα να πλημμυρίσει μεγάλη παραθαλάσσια περιοχή της Ασίας και να κάνει θάλασσα το πεδινό τμήμα της Σαμοθράκης. Οι κάτοικοι που πιάστηκαν στον κατακλυσμό, έτρεξαν να σωθούν στα ψηλότερα σημεία του νησιού. Καθώς η θάλασσα συνέχισε να ανεβαίνει, προσευχήθηκαν στους Θεούς και έτσι σώθηκαν. Σε ανάμνηση της σωτηρίας τους οριοθέτησαν με πέτρες το νησί, έφτιαξαν βωμούς και έκαναν θυσίες. Ο Δάρδανος, γιος του Δία και της κόρης του Άτλαντα, Ηλέκτρας πέρασε στην Ασία πάνω σε μια σχεδία και ίδρυσε το βασίλειο που αργότερα ονομάστηκε Τροία».

Ο τρίτος μεγάλος κατακλυσμός ήταν του Δευκαλίωνα ο οποίος συνέβη το 14.000Π.Ε.

Σύμφωνα με το μύθο, οι άνθρωποι είχαν γίνει τόσο κακοί, που ο Δίας αποφάσισε να τους εξαφανίσει με κατακλυσμό. Τότε ο προμηθέας συμβούλεψε το γιο του, το Δευκαλίωνα, να κατασκευάσει μια κιβωτό για να σωθεί. Όταν άρχισε να βρέχει ασταμάτητα κλείστηκε, μαζί με τη γυναίκα του την Πύρα, εκεί. Ο Δίας έριξε τόση πολλή βροχή που στο τέλος μόνο μερικές βουνοκορφές φαίνονταν.

Η κιβωτός του Δευκαλίωνα έπλεε πάνω στα νερά εννιά μερόνυχτα και ύστερα κάθισε στην κορυφή της Όθρης ή κατά άλλους στον Παρνασσό, τον Άθω ή τη Δωδώνη.

Ο Θεός δέχτηκε την προσφορά τους και τους είπε να ζητήσουν όποια χάρη θέλουν. Τότε του ζήτησαν η γη να ξανακατοικηθεί από ανθρώπους Σκέπασαν τα πρόσωπά τους, σύμφωνα με τις οδηγίες του Δία, και καθώς προχωρούσαν έριχναν πίσω τους πέτρες χωρίς να κοιτάζουν. Όπου έπεφταν οι πέτρες του Δευκαλίωνα η γη έβγαζε άντρες και όπου έπεφταν της Πύρας, γυναίκες.

Ο Δευκαλίωνας και η Πύρα απέκτησαν και δικά τους παιδιά. Ένα από αυτά ήταν και ο πρωτότοκος γιος τους ο Έλληνας, ο οποίος έχτισε την πόλη Ελλάδα. Από την πόλη αυτή πήρε το όνομά της η χώρα μας.

Παρόμοιος με τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα, στη μυθολογία, αναφέρεται και στη θρησκεία μας ο κατακλυσμός του Νώε.

· Στην ιστορία μάθαμε ότι τα παλιρροϊκά κύματα έπνιξαν το νησί Κρήτη γύρω στο 1500 π.Χ. ήταν μια φυσική καταστροφή της ιστορίας. Η καταστροφή αυτού του βασιλείου σχετίζεται με την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας.

.