ΚΛΑΡΙΝΟ-ΠΟΙΜΕΝΙΚΟΣ ΑΥΛΟΣ (ΦΛΟΓΕΡΑ)

Το κλαρίνο, ως λαικό μουσικό όργανο, έρχεται στην Ελλάδα από την Τουρκία με τους Τουρκόγυφτους, γύρω στα 1835. Πρωτοεμφανίζεται στη Βόρεια Ελλάδα, την Ήπειρο και τη Δυτική Μακεδονία, από όπου και προχωρεί προς τα κάτω.Μαζί, αρχικά με το βιολί και το λαούτο και αργότερα με το σαντούρι, αποτελούν την κομπανία, το λαϊκο μουσικό σχήμα που αντικαθιστά σιγά-σιγά την πατροπαράδοτη ζύγια-νταούλι-ζουρνά.

Αναγνωρίζεται ως εθνικό όργανο, και στα χέρια άξιων μουσικών γίνεται το κατεξοχήν εκφραστικό μουσικό όργανο στην ηπειρωτική Ελλάδα.

Ο ποιμενικός αυλός - φλογέρα είναι ένα αερόφωνο όργανο της δημοτικής μουσικής και της λαϊκής μουσικής, που συναντιέται σε όλη την Ελλάδα με διάφορα ονόματα ( φλουέρα, καλάμι, τζαμάρα, φιούτο, σουρούλι).
Οι διαφορές στην ονομασία οφείλονται περισσότερο στις διαφορές μήκους και διαμέτρου τουσωλήνα, αλλά και στο επιστόμιο.

Η φλογέρα κατασκευάζεται από ξύλο - κυρίως καλάμι, σίδερο, μπρούντζο ή κόκκαλο- φτερούγα, πόδι μεγάλου πουλιού. Οι καλύτερες φλογέρες γίνονται από φτερούγα γύπα.

Ο χαρακτηριστικός ήχος της φλογέρας εκπροσωπεί ιδανικά τη θλιμμένη αξιοπρέπεια της μοναξιάς. Εικόνες έρχονται στη μνήμη μας από παλαιότερα βιβλία της "Γλώσσας, όπου ο βοσκός παίζει φλογέρα καθισμένος σε μια πέτρα με τη συντροφιά των προβάτων.

Αναστασία - Λουκία

Η ιστορία των οργάνων της οικογενείας του λαούτου ξεκιναεί από την 3η χιλιετεία π.χ στη Μεσοποταμεία.Στον ελλαδικό χώρο το πρώτο όργανο αυτού του τύπου που συναντάμε είναι το αρχαιοελληνικό τρίχορδο, η πανδούρα όπως την έλεγαν. Από την πανδούρα προήλθε ο ταμπουράς και μια παραλλαγή του ταμπουρά που διαμορφώθηκε γύρω στον 17ο αι. είναι το ελληνικό λαούτο.

Στο λαούτο διατηρήθηκε το μακρύ χέρι με τις υποδιαιρέσεις που είχε ο ταμποράς, όμως το μικρό στρογγυλό ηχείο αντικαταστάθηκε από άλλο αχλαδόσχημο και βασικά πολύ μεγαλύτερο με στόχο την αύξηση του όγκου και της έντασης του ήχου.

Ιωάννα Ντ.